Կարծում եմ ամեն մեկն իր համար է սահմանում իր ճշմարտությունը: Ճշմարտությունը մեր սկզբունքներն են, մեր այն մտքերն են, որոնք մենք համարում ենք ճիշտ և բարոյական:
Կարծում եմ ամեն մեկն իր համար է սահմանում իր ճշմարտությունը: Ճշմարտությունը մեր սկզբունքներն են, մեր այն մտքերն են, որոնք մենք համարում ենք ճիշտ և բարոյական:
Ճշմարտությունն այն է, ինչը մարդկանց մեծ մասը կարծում է, թե գիտի, բայց իրականում գիտեմ միայն ես...
Սելավի (17.05.2009)
Իսկ էտ դու ինչ գիտես, որ մենք չգիտենք???Կարողա դու ուղղակի չգիտես, որ մենք էդ գիտենք
![]()
Միքայէլ (07.07.2009)
Ճշմարտությունը ճանաչման ընթացքի մեջէ, ոչ թե ավարտի։ Ճշմարտությունը կարելի է ուսումնասիրել, բայց ոչ լիարժեք բցահայտել, քանի որ այն վերաբերում է «ամեն ինչին», իսկ դա նշանակում է, որ նման անվերջ քանակությամբ ինֆորմացիան հնարավոր չէ ընկալել մեկ վերջավոր կյանքի ընթացքում։
Մոդերատորական։ Տրանսլիտով գրառումը դարձված է հայատառ։
Ծանոթացեք ակումբի կանոնադրությանը։ Մասնավորապես ֆորումում լատիներեն տառերով հայերեն գրելն արգելվում է։
Եթե ինչ-որ պատճառով հայերեն մեքենագրելու հետ կապված դժվարություններ ունեք, ապա կարող եք օգտագործել ֆորումում ներդրված հայերեն մեքենագրման համակարգը, Տրանսլիտի ձևափոխիչը կամ կարդացեք «Ինչպե՞ս գրել հայերեն» թեման:
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 17.05.2009, 01:09:
Յուրաքանչյուր մարդ գիտի ճշմատրությունը, որովհետև ողջ տիեզերական ճշմարտությունները թաքցված են մրդկանց մեջ:
Այստեղ հարցը միայն նրանում է կայանում, թե մարդը որտեղ է փնտրում այն, եթե նա փնտրում է իր մեջ, ոչ թե գեղեցիկ ձևակերպված խոսքերի ու նախադասությունների, ապա նա հաստատ մի օր կգտնի ու անգամ կզարմանա, որ այն ամենը, ինչ համարվում է ճշմարտություն՝ ինքն է հեղինակը, ստեղծողը և հաստատողը, սակայն մոռացել է այդ ամենը, որովհետև Երկիր մոլորակի խաղահրապարակի օրենքը այդպես ենք որոշել, ու ամեն անգամ շրջապտույտ կատարելով նորից փակված գալիս ենք այստեղ, որպեսզի գտնենք այն:
Իսկ ընդհանրապես, կյանքի ամեն մի դրվագ, հատված ունի իր համապատասխան ճշմարտություն կոչվածը, և չկա մի բան, թեկուզ անհատական որոշում որ սխալ լինի, ամեն բան էլ ծառայում է մարդուն, նրան դասեր տալով, ավելի աճեցնելով և մոտեցնելով Ճշմարտությանը:
Գաղտնիք բացահայտած չեմ լինի, եթե ասեմ որ մարդկության մեծամասնությունը վախենում է ճշմարտությունից, կարծելով թե իրենք ոչնչություն են, սակայն չգիտեն որ իրանք հենց Աստծու մի մասնիկն են և իրենց մեջ պահպանում են ողջ Աստվածային իմաստությունը:
Լուսավորված են այն մարդիկ ովքեր գիտեն այս ճշմարտությունը և ապրում են առանց վախի...
Լույսի պակասից լինում է խավար, Սիրո պակասից առաջանում է վախ:
Մենք իրար սեր ենք պարտք մարդիկ:
Ճշմարտությունը այն է, ինչ որ կատարվել է/ կատարվում է :
Ոչ ճշմարիտը այն, ինչ որ չի կատարվել և չկատարվեց հենց հիմա:
Այն, ինչ որ չկատարվեց, դրա մասին մենք ոչինչ չգիտենք: Ինչ որ անգամ մեր ուղեղը մտորում, մտածում, հաշվարկում. երևակայում, երազում է, դա իրականություն է, այսինքն ճշմարտությունն է:
Հետևաբար, Ճշմարտությունը ամենուր է և մենք ամեուրի ինչ որ գիտենք/զգում ենք/երազում ենք/ տենչում ենք - , դա ճշմարիտն է:
…
Գրածս կարող է հիշեցնել թվի 0-ի վրա բաժանում, բայց դա այդպես չէ:
Անգամ 0-ի վրա բաժանումն է ճշմարիտ: անգամ կոմպլեկս թվի մասերը են ճշմարիտ: Ու միայն մաթեմաթիկները խնդիրը հեշտացներու համար այն զարգացևրել են "կեղծ" մաս տերմինով: Կեղծ մաս չկա:
…
Ճշմարտության ձևակերպումը ամեն մարդ տալիս է յուրովի, ինչպես ասենք, ով հանդիպում է երջանկությանը նա յուրովի է հիշում նրա դեմքը:
Այդպես էլ նույն ճշմարտությունը, տարբեր ժողովուրդներ և քաղաքակրթություններ ձևակերպել են իրենց մատչելի հասկանալի եղանակներով:
Մեկը դա կձևակերպի մաթեմատիկական տերմիններով, երկրորդը մեկ այլ ձևակերպումներով կբացատրի դա, միևնույնն է, այդ բոլոր ձևակերպումներն էլ ծառայում են իրենց հիմնական նպատակին, քանզի ամեն ասված խոսք ունի իր սպառողը «կլիենտը»
Մարդիկ տարբեր են և համապատասխանաբար նրանց ընկալողականություններն էլ են տարբեր:
Մեկի համար ավելի հոգեհարազատ և հասկանալի կլինի մաթեմատիկական տերմինալոգիայով ձևակերպված նախադասությունը՝ մյուսին բավարար կլինի կարդալ ցանկացած քաղաքակրթությանը պատկանող Սուրբ գիրք:
Այստեղ կարևորը թե մարդը որքանով է պատրաստ իմանալ ճշմարտությունը: Շատ մարդիկ կան որ միշտ ուզում են իմանալ ճշմարտությունը, բայց դրան պատրաստ չեն, ու երբ ինչ որ մեկը, այդ մարդկանց ասում է իրենց իսկ մտահորիզոնից առայժմ հեռու մի ինչ որ ճշմարտություն, այդ մարդիկ ծաղրում են, կարծելով որ ճշմարտությունը պիտի ամպայման լինի իրենց մտահորիզոնի ռամկաների մեջ, եթե իրենց ռամկաներից դա դուրս է՝ ուրեմ դա ճշմարտություն չէ՝ կամ ֆանտազիա է կամ «սատանայից» բայց հաստատ ճշմարտություն չէ:
Դրա համար էլ կյանքը շատ փափուկ և համաժամանակացնելով ամեն բան, մարդկանց կամաց կամաց ինտուիցիոնալ տալիս է դարերի թաքցրած ճշմարտությունները, քանզի արդեն մոտենում է ժամանակը, որպեսզի մարդիկ իմանան այդ ամենը և իմանան թե ովքեր են իրենք ու ինչ մեծ ու հրաշալի գործ են արել այս մոլորակում, որի համար էլ արժանի են տիեզերական ամենաբարձր չափանիշների գնահատականին, որի համար էլ ցնծում է ողջ տիեզերքը:
Մենք իրար սեր ենք պարտք մարդիկ:
dvgray (17.05.2009)
կարծում եմ վերև բերվածի պատճառները տարբեր են, բայց հիմնականում այն իր ծագման պատճառա- հետևանքային կապի վեկտրով ուղղորդված է անգրագիտությանը/տգիտությանը:
Տգետ մարդը շատ անգամ վտանգեր է տեսնում այնտեղ, որտեղ նա ուներ միայն հակառակը- զարգացման, առաջխաղացման հնարավորություն:
Շատ անգամ էլ տգետ մարդու/մարդկանց տգիտությունը օգտագործվում է այլոց կողմից, որպեսի տգետների օգտակար էներգետիկան օգտագործվի իրենց շահադիտական կամ խելացնոր նպատակների համար:
Սասկայն այստեղ նունպես ճշմարիտը դա է: Որ Տգետի օգտակար էներգիան խլվի խելացիի /խելացի, բայց անպետք սեփական էներգետիկայով հասնելու սեփական նպատակներին- այսինքն նպատակների ու էներգետիկայի անհամապատասխանություն/ կողմից:
Դա էլ բնության/տիեզերքի ճշմարտությունն է: Կամ համեմատաբար փակ համակարգեր, և կան համեմատաբար բաց համակարգեր - որոնք իրերից ճշմարտորեն խլում են /անտեր-անխելք մնացած/ էներգրաները :
Դա էլ է ճշմարտություն :
dvgray ջան ես չէի ասի տգիտություն կամ ուրիշ ածական, որովհետև մարդկությունը արդեն տասերեք հազար տարի փակ վիճակում է գտնվում և դա մենք բոլորս ենք այդպես ցանկացել:
Հիմաիկվա նորագիան էներգիան որը գալիս է Երկիր մոլորակ, մարդկանց ներքուստ անհանգստություն է պատճառում և ամեն մեկը յուրովի ինտուիցիոնալ սկսում է փնտրել ճշմարտությունը, զգում են, որ ինչ որ կարևոր բան կա, բայց չեն հասկանում ինչն է որ այդքան անհանգստացնում է իրենց, և շատերը վախից ընտրում են «փրկության ճանապարհը»:
Որտեղ էլ շատ սիրալիր պատմում են այն, ինչը մինչև այժմ պատմվել է:
Ավարտվեց պահմտոցի կոչված գեղեցիկ խաղը, որը մինչև այժմ խաղում էինք մենք բոլորս այս մոլորակում, եկավ ինքներս մեզ գտնելու պահը, իսկ այդ պահմտոցու ժամանակ կանոնները փոխված էր, ոչ թե մենք ուրիշին պիտի գտնեինք, այլ ինքներս մեզ պիտի բացահայտեինք, թե ով ենք մենք իրականում:
Մենք իրար սեր ենք պարտք մարդիկ:
Դե լավ, մի հուսահատեցրու, դեռ կառուցելու ուղու վրա եմ: Բայց ամեն դեպքում կան արժեքներ, որ հիմքում եմ դրել ու դրանք ճիշտ են(թերևս ժամանակը այդ արժեքներիս ճշմարտությունը չի փչացնի). եթե վերևը փլվի, հիմք կունենամ նորից ու նորովի կառուցել: )Հետո գիտե՞ս ինչի եմ հանգել, որ ցանկացած ճշմարտության քանդում, նոր ճշմարտության է բերում
![]()
Սելավի (17.05.2009)
Ժողովուրդ ջան էս ինչ ճշմարտություն եք քննարկում?
Ճշմարտությունը դա այն է ինչ անկախ որևէ մեկից կա, այլ հարց է թե դա ով ինչպես է տեսնում:
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ