Հետաքրքիր կլինի կարդալ կարծիքներ Genesis խմբի, Peter Gabriel-ի և Phil Collins-ի մասին: Ինչքան էլ իմ համար տարօրինակ էր, շատ քչերը գիտեն, որ Genesis-ը հիմնադրել ու մոտ 10 տարի ղեկավարել է Peter Gabriel-ը: Ովքեր որ գիտեն այս խմբի մասին, հիմնականում գիտեն որպես Phil Collins-ի խումբ:
Չեմ լսել, հետաքրքիր է երաժշտական ինչ ոճի ներկայացուցիչներ են?
Genesis-ը պրոգրեսիվ ռոքի ամնենահայտնի խմբերից մեկն է, այդ ժանրի հիմնադիրներից: Ստեղծվել է 1967-ին Peter Gabriel-ի (վոկալ, ֆլեյտա), Tony Banks-ի (ստեղնաշար), Michael Rutherford-ի (բաս կիթառ) կողմից: 1971 թ. խումբ են եկել հարվածող Phil Collins-ը և կիթառահար Steve Hackett-ը: Սա համարվում է Genesis-ի դասական կազմը, և այդ կազմով ձայնագրած 4 ալբոմները համարվում են խմբի ամենալուրջ և լավագույն ալբոմները: 1975-ին, երբ Genesis-ը փառքի գագաթնակետին էր, Peter Gabriel-ը անսպասելիորեն հայտարարեց իր` խմբից դուրս գալու և սոլո կարիերայով զբաղվելու որոշման մասին: Նրա դուրս գալուց հետո ենթադրվում էր, որ խումբը կքանդվի, խմբի անդամները փնտրում էին այնպիսի նոր վոկալիստ, որը կկարողանա լրացնել Gabriel-ին: Երկար որոնումներից հետո նրանք պարզեցին, որ լուծումը գտնվում է իրենց կողքին, և հարվածող Phil Collins-ը դարձավ նաև խմբի վոկալիստը: 1978-ին խմբից հեռացավ Steve Hackett-ը, և խումբը դարձավ տրիո: Նրանք որոշեցին, որ իրենց երաժշտությունը բավականին բարդ է, միևնույն ժամանակ պրոգրեսիվ ռոք ժանրը իր տեղն էր զիջում պանկին, և խումբը փոխեց իր ոճը, դառնալով փոփ-ռոք խումբ: Նրանք գրել են բազմաթիվ հիթեր, մինչև 1993 թիվը հսկայական համերգներ են տվել, հսկայական դահլիճներ ու ստադիոններ են լցրել, նրանց երկրպագուների թիվը մի քանի անգամ ավելացել է, 70-ականների համեմատ: Ահա այս Genesis-ն է, որին այսօր հիմնականում ճանաչում են: Եվ շատ ցավալի է, որ այսօր քչերն են լսում 70-ականների Genesis: Այդ ժամանակվա երգերը իսկապես բավականին կոմպլեքս երգեր են, բայց միևնույն ժամանակ շատ բարձր մակարդակի:
Smokie (20.07.2012)
Tar նոր wikipedia-ում էլ նայեցի,պրոգրեսիվ ռոքի, բայց իմ իմանալով Genesis արտ ռոք ա:
Ապրիր արագ, մահացիր երիտասարդ:
Ինչքան որ ես գիտեմ, պրոգրեսիվ ռոքը կոնկրետ ժանր է, իսկ արտ ռոքը ավելի լայն հասկացողություն է: Պրոգրեսիվ ռոքը արտ ռոք է, բայց արտ ռոքը պարտադիր չի, որ լինի պրոգրեսիվ ռոք: Բայց շատ հաճախ դրանք նույնացնում են: Համենայն դեպս, ցանկացած դեպքում Genesis-ը հենց դառնում է արտ ռոք: Պրոգրեսիվ ռոքի մեջ կան 4 խմբեր, որոնք համարվում են այդ ժանրի առանցքային խմբերը` Genesis-ը, King Crimson-ը (King Crimson-ի "In The Court Of The Crimson King" ալբոմը համարվում է պրոգրեսիվ ռոքի համար մեկ ալբոմը), Yes-ը և Emerson, Lake & Palmer-ը (E.L.P.):
HardRock, իրականում դրանք նույն բանի տարբեր անվանումներն են: Ճիշտն ասած ես էի պատրաստվում այս թեման բացել, բայց ռիսկ չարեցի, որովհետև Ջենեսիս սիրողներ գրեթե չգիտեմ:HardRock-ի խոսքերից
Ամենասիրածս խմբերից է՝ մինչև 1974 թվի կոնցեպտուալ «And the Lamb lies down on Broadway» ալբոմը ներառյալ: Գեբրիելն, ի միջի այլոց, խմբից դուրս է եկել հենց այս ալբոմում իր դոմինանտ դերի, համերգների ժամանակ խիստ ուշագրավ բեմական պահվածքի համար:
Գեբրիելի դուրս գալուց հետո Ջենեսիսը դարձել է հասարակ կոմերցիալ սոֆտ-ռոք ու առանձնապես հետաքրքրություն չի ներկայացնում այն դեպքում, երբ Գեբրիելի սոլո աշխատանքները մեկը մյուսից հիանալի են: Կուզեի առանձնացնել դրանցից մեկը՝ «Passion»-ը, որն ի սկզբանե գրվել է որպես սաունդտրեկ Սկորսեզեի «Քրիստոսի Վերջին Փորձությունը» ֆիլմի համար, ու անձամբ իմ համար շատ հաճելի էմոցիոնալ վիճակներում է::
Հենց Ջենեսիսի Գեբրիելյան շրջանի ալբոմները հիասքանչ են: Առաջինը՝ այսպես կոչված «Սև Ալբոմը», «From Genesis to Revelation», շատ բարի, հաճելի երգեր են շատ վատ սաունդով:
Մնացածի մասին հետո կգրեմ
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Claudia Mori (20.07.2012), Jarre (08.03.2009), Ռուֆուս (06.03.2009)
Փիթեր Գեբրիելը իմ ամենասիրած երգիչների ցանկում է, Փիթերի երաժշտությունը միանգամից թափանցում է հոգուդ խորքը, խոսքերով անհնարին է նկարագրել էֆեկտը, պարզապես պետք է լսել:
Ինչ վերաբերվում է Ջենեսիսին, լսում եմ թե Գեբրիելյան շրջանի Ջենեսիսը, թե Քոլինզյան շրջանը (համաձայն եմ այն մտքի հետ, որ Գեբրիելյան շրջանը մի գլուխ ավելի բարձր է Քոլինզյանից): Իսկ սիրածս ալբոմը Ռեյադերի նշած "And The Lamb Lies Down On Broadway"-ն է:
Բայց ամեն դեպքում King Crimson ու Yes խմբերը ավելի շատ եմ սիրում ու լսում, թող ներեն ինձ Ջենեսիսի երկրպագուները
I may be paranoid but no android!
Claudia Mori (20.07.2012), Jarre (08.03.2009), Rhayader (07.03.2009)
Ես էլ այդպես գիտեի, դրա համար էլ շատ չեմ խորացել
Շա՜տ ներողություն։ Չեմ ուզում ոչ մեկին վիրավորել, մանավանդ, որ ինձ շատ հարազատ մարդիկ են այս բաժնում գրառումներ կատարել, բայց Պիտերին ու Ֆիլին իրար հետ համեմատելը շա՜տ սխալ է։ Ինչքան էլ, որ մի խմբից են եղել, միևնույնն է նրանք լռիվ տարբեր ոճերի մեջ են։ Կարծում եմ, որ չի ստացվի սահման գծել ու ասել, թե Ջենեսիսը երբ էր ավելի լավը։ Երկուսի օրով էլ շատ լավն է եղել, բայց թե ես ու դու կոնկրետ որը կնախընտրենք, դա արդեն ճաշակի հարց է, բայց ոչ լավի ու վատի։ Ես Գաբրիելին ուրիշ ձևով եմ սիրում, բայց երբեք չեմ համարձակվի ասել, որ Քոլինզը Գաբրիելից ավելի ցածր է։
I cant dance- միակ երգը, որ սիրում եմ Genesis-ից: ԻՀԿ, մի քիչ հնացել է արդեն իրենց երաժշտությունը ու տիպիկ ամերիկյան ժամանակաշրջանի երաժշտություն է, որը կոնկրետ իմ համար հիմա հետաքրքիր չէ
Իսկ Peter Gabriel-ը իր անհատական կարիերայում կարծում եմ ավելի շատ բան է արել, քան խմբում...
Բազմաթիվ երգեր ունի, որ դարձել են հիթեր, յուրահատուկ ոճի մեջ են ու արդեն կարելի է ասել դասական բալլադներ են դառնում
p.s. Don`t give up
Kiss that frog
Mercy Streets
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Claudia Mori (20.07.2012)
Թույլ տուր չհամաձայնել, ՖրեյաI cant dance- միակ երգը, որ սիրում եմ Genesis-ից: ԻՀԿ, մի քիչ հնացել է արդեն իրենց երաժշտությունը ու տիպիկ ամերիկյան ժամանակաշրջանի երաժշտություն է, որը կոնկրետ իմ համար հիմա հետաքրքիր չէ
Իսկ Peter Gabriel-ը իր անհատական կարիերայում կարծում եմ ավելի շատ բան է արել, քան խմբում...
Բազմաթիվ երգեր ունի, որ դարձել են հիթեր, յուրահատուկ ոճի մեջ են ու արդեն կարելի է ասել դասական բալլադներ են դառնում
p.s. Don`t give up
Kiss that frog
Mercy Streets
I cant dance երգն ու քո ասած հնացաղ բաներն արդեն Քոլինզի ժամանակաշրջանից են:
Եթե ուզում ես, կարող եմ տալ քեզ հենց Գեբրիելական Ջենեսիս, կզգաս, ինչքան գեղեցիկ ու մասշտաբային երաժշտություն է:
Գեբրիելի սոլո-կարիերան շատ եմ սիրում, միայն մի ալբոմ այնքան էլ չձգեց՝ «Security»-ն:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Արթուր ջան, բայց արժի ամեն ինչին իր անունով ասել
Ես չեմ ասել, որ Քոլինզի շրջանի Ջենեսիսը վատն է, պարզապես ավելի թույլ է, քան Գեբրիելի շրջանինը
Բայց դե մեկ է, ես երկու շրջանն էլ լսում եմ, չնայած հին գործերը իմ կարծիքով շատ ավելի հաջողված են
I may be paranoid but no android!
Jarre (10.03.2009)
Լրիվ համամիտ եմ. պարզապես պետք է համարել, որ Գեբրիելի ժամանակվա Ջենեզիզն ու Քոլինզի ժամանակվա Ջենեզիզը տարբեր խմբեր են: Այդ դեպքում ամեն ինչ իր տեղը կընկնի: Նրանք երկուսն էլ շատ տաղանդավոր են ու բացի տաղանդավորից, ինչն է ինձ միշտ զարմացրել, որ ի տարբերություն այլ խմբերի լիդերների, նրանք երկուսն էլ իրար նկատմամբ միշտ շատ հարգանքով են: Գեբրիելից հարցազրույցներ եմ կարդացել, որտեղ նա ասում է, թե իր դուրս գալուց հետո Ջենեզիզը դարձավ ավելի հզոր խումբ, Քոլինզից էլ կարդացել եմ, որ ասում է, թե ինքը երջանիկ կլինի, որ նորից Գեբրիելը գա խումբ, իսկ ինքը պարզապես նստի իր հարվածային գործիքների մոտ:
Ներիր, բայց Գեբրիելից ազատվելու ինիցիատիվան հենց իրենն էր: Չնայած, կարծում եմ, երկուսն էլ հասունացել են:
Ցանկացած դեպքում, 80-ականների Ջենեսիսը համարում եմ մոնոտոն «տանցուլկա», բավականին կոմմերցիոն ու անհետաքրքիր:
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Եթե համեմատենք Գաբրիելին ու Քոլինզին իրենց սոլո կարիերաների ընթացքում արած գործով, Գաբրիելը մի քանի դաս ավելի բարձր է , ԻՄ անձնական կարծիքով...
Քոլինզի երաժշտությունը տիպիկ ամերիկայի 80-ականների կես/վերջ 90 ականների սկիզբ կիսառոք, կիսա պոպսա, անհասկանալի միքս է, որը շատ լավ արտահայտում է երաժշտության մեջ՝ այդ թվերին եղած անցումային, անկայուն վիճակը, երբ երաժշտության հին ոճերը արդեն իրենց սպառել էին, իսկ նորը դեռ չէր հասունացել ու հիմնականում տպավորիչ ոչինչ չէր ստեղծվում
Այդ պատճառով էլ այդ ժամանակաշրջանից շատ քիչ երաժիշտներ ու ստեղծագործություններ են հասել մինչև մեր օրերը /եթե համեմատենք ծավալով 60-80անների ընթացքում գրված ինչքան ստեղծագործություներ են մինչև հիմա լսվում
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Claudia Mori (20.07.2012), Rhayader (11.03.2009), Ռուֆուս (11.03.2009)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ