Ջենեսիս և Փիթեր Գեբրիել/Genesis and Peter Gabriel

[Jarre]

Շա՜տ ներողություն։ Չեմ ուզում ոչ մեկին վիրավորել, մանավանդ, որ ինձ շատ հարազատ մարդիկ են այս բաժնում գրառումներ կատարել, բայց Պիտերին ու Ֆիլին իրար հետ համեմատելը շա՜տ սխալ է։ Ինչքան էլ, որ մի խմբից են եղել, միևնույնն է նրանք լռիվ տարբեր ոճերի մեջ են։ Կարծում եմ, որ չի ստացվի սահման գծել ու ասել, թե Ջենեսիսը երբ էր ավելի լավը։ Երկուսի օրով էլ շատ լավն է եղել, բայց թե ես ու դու կոնկրետ որը կնախընտրենք, դա արդեն ճաշակի հարց է, բայց ոչ լավի ու վատի։ Ես Գաբրիելին ուրիշ ձևով եմ սիրում, բայց երբեք չեմ համարձակվի ասել, որ Քոլինզը Գաբրիելից ավելի ցածր է։

[Ֆրեյա]

I cant dance- միակ երգը, որ սիրում եմ Genesis-ից: ԻՀԿ, մի քիչ հնացել է արդեն իրենց երաժշտությունը ու տիպիկ ամերիկյան ժամանակաշրջանի երաժշտություն է, որը կոնկրետ իմ համար հիմա հետաքրքիր չէ
Իսկ Peter Gabriel-ը իր անհատական կարիերայում կարծում եմ ավելի շատ բան է արել, քան խմբում...
Բազմաթիվ երգեր ունի, որ դարձել են հիթեր, յուրահատուկ ոճի մեջ են ու արդեն կարելի է ասել դասական բալլադներ են դառնում


p.s. Don`t give up
Kiss that frog
Mercy Streets

[Ռուֆուս]

Շա՜տ ներողություն։ Չեմ ուզում ոչ մեկին վիրավորել, մանավանդ, որ ինձ շատ հարազատ մարդիկ են այս բաժնում գրառումներ կատարել, բայց Պիտերին ու Ֆիլին իրար հետ համեմատելը շա՜տ սխալ է։ Ինչքան էլ, որ մի խմբից են եղել, միևնույնն է նրանք լռիվ տարբեր ոճերի մեջ են։ Կարծում եմ, որ չի ստացվի սահման գծել ու ասել, թե Ջենեսիսը երբ էր ավելի լավը։ Երկուսի օրով էլ շատ լավն է եղել, բայց թե ես ու դու կոնկրետ որը կնախընտրենք, դա արդեն ճաշակի հարց է, բայց ոչ լավի ու վատի։ Ես Գաբրիելին ուրիշ ձևով եմ սիրում, բայց երբեք չեմ համարձակվի ասել, որ Քոլինզը Գաբրիելից ավելի ցածր է։

Արթուր ջան, բայց արժի ամեն ինչին իր անունով ասել

Ես չեմ ասել, որ Քոլինզի շրջանի Ջենեսիսը վատն է, պարզապես ավելի թույլ է, քան Գեբրիելի շրջանինը Գեբրիելի ժամանակ Ջենեսիսը պրոգրեսիվ ռոք էր նվագում, իսկ Քոլինզի օրոք դառավ ոչ այն է փոփ, ոչ այն է ռոք:

Բայց դե մեկ է, ես երկու շրջանն էլ լսում եմ, չնայած հին գործերը իմ կարծիքով շատ ավելի հաջողված են

[Rhayader]

I cant dance- միակ երգը, որ սիրում եմ Genesis-ից: ԻՀԿ, մի քիչ հնացել է արդեն իրենց երաժշտությունը ու տիպիկ ամերիկյան ժամանակաշրջանի երաժշտություն է, որը կոնկրետ իմ համար հիմա հետաքրքիր չէ
Իսկ Peter Gabriel-ը իր անհատական կարիերայում կարծում եմ ավելի շատ բան է արել, քան խմբում...
Բազմաթիվ երգեր ունի, որ դարձել են հիթեր, յուրահատուկ ոճի մեջ են ու արդեն կարելի է ասել դասական բալլադներ են դառնում


p.s. Don`t give up
Kiss that frog
Mercy Streets

Թույլ տուր չհամաձայնել, Ֆրեյա I cant dance երգն ու քո ասած հնացաղ բաներն արդեն Քոլինզի ժամանակաշրջանից են:
Եթե ուզում ես, կարող եմ տալ քեզ հենց Գեբրիելական Ջենեսիս, կզգաս, ինչքան գեղեցիկ ու մասշտաբային երաժշտություն է:
Գեբրիելի սոլո-կարիերան շատ եմ սիրում, միայն մի ալբոմ այնքան էլ չձգեց՝ «Security»-ն:

[Tar]

Շա՜տ ներողություն։ Չեմ ուզում ոչ մեկին վիրավորել, մանավանդ, որ ինձ շատ հարազատ մարդիկ են այս բաժնում գրառումներ կատարել, բայց Պիտերին ու Ֆիլին իրար հետ համեմատելը շա՜տ սխալ է։ Ինչքան էլ, որ մի խմբից են եղել, միևնույնն է նրանք լռիվ տարբեր ոճերի մեջ են։ Կարծում եմ, որ չի ստացվի սահման գծել ու ասել, թե Ջենեսիսը երբ էր ավելի լավը։ Երկուսի օրով էլ շատ լավն է եղել, բայց թե ես ու դու կոնկրետ որը կնախընտրենք, դա արդեն ճաշակի հարց է, բայց ոչ լավի ու վատի։ Ես Գաբրիելին ուրիշ ձևով եմ սիրում, բայց երբեք չեմ համարձակվի ասել, որ Քոլինզը Գաբրիելից ավելի ցածր է։

Լրիվ համամիտ եմ. պարզապես պետք է համարել, որ Գեբրիելի ժամանակվա Ջենեզիզն ու Քոլինզի ժամանակվա Ջենեզիզը տարբեր խմբեր են: Այդ դեպքում ամեն ինչ իր տեղը կընկնի: Նրանք երկուսն էլ շատ տաղանդավոր են ու բացի տաղանդավորից, ինչն է ինձ միշտ զարմացրել, որ ի տարբերություն այլ խմբերի լիդերների, նրանք երկուսն էլ իրար նկատմամբ միշտ շատ հարգանքով են: Գեբրիելից հարցազրույցներ եմ կարդացել, որտեղ նա ասում է, թե իր դուրս գալուց հետո Ջենեզիզը դարձավ ավելի հզոր խումբ, Քոլինզից էլ կարդացել եմ, որ ասում է, թե ինքը երջանիկ կլինի, որ նորից Գեբրիելը գա խումբ, իսկ ինքը պարզապես նստի իր հարվածային գործիքների մոտ:

[Rhayader]

որ նորից Գեբրիելը գա խումբ, իսկ ինքը պարզապես նստի իր հարվածային գործիքների մոտ:

Ներիր, բայց Գեբրիելից ազատվելու ինիցիատիվան հենց իրենն էր: Չնայած, կարծում եմ, երկուսն էլ հասունացել են:
Ցանկացած դեպքում, 80-ականների Ջենեսիսը համարում եմ մոնոտոն «տանցուլկա», բավականին կոմմերցիոն ու անհետաքրքիր:

[Ֆրեյա]

Եթե համեմատենք Գաբրիելին ու Քոլինզին իրենց սոլո կարիերաների ընթացքում արած գործով, Գաբրիելը մի քանի դաս ավելի բարձր է , ԻՄ անձնական կարծիքով...

Քոլինզի երաժշտությունը տիպիկ ամերիկայի 80-ականների կես/վերջ 90 ականների սկիզբ կիսառոք, կիսա պոպսա, անհասկանալի միքս է, որը շատ լավ արտահայտում է երաժշտության մեջ՝ այդ թվերին եղած անցումային, անկայուն վիճակը, երբ երաժշտության հին ոճերը արդեն իրենց սպառել էին, իսկ նորը դեռ չէր հասունացել ու հիմնականում տպավորիչ ոչինչ չէր ստեղծվում
Այդ պատճառով էլ այդ ժամանակաշրջանից շատ քիչ երաժիշտներ ու ստեղծագործություններ են հասել մինչև մեր օրերը /եթե համեմատենք ծավալով 60-80անների ընթացքում գրված ինչքան ստեղծագործություներ են մինչև հիմա լսվում

[Dr. M]

որպես միոռելաքսանտ կարելի է "օգտագործել" (լսել)

[Rhayader]

Եթե համեմատենք Գաբրիելին ու Քոլինզին իրենց սոլո կարիերաների ընթացքում արած գործով, Գաբրիելը մի քանի դաս ավելի բարձր է , ԻՄ անձնական կարծիքով...

Քոլինզի երաժշտությունը տիպիկ ամերիկայի 80-ականների կես/վերջ 90 ականների սկիզբ կիսառոք, կիսա պոպսա, անհասկանալի միքս է, որը շատ լավ արտահայտում է երաժշտության մեջ՝ այդ թվերին եղած անցումային, անկայուն վիճակը, երբ երաժշտության հին ոճերը արդեն իրենց սպառել էին, իսկ նորը դեռ չէր հասունացել ու հիմնականում տպավորիչ ոչինչ չէր ստեղծվում
Այդ պատճառով էլ այդ ժամանակաշրջանից շատ քիչ երաժիշտներ ու ստեղծագործություններ են հասել մինչև մեր օրերը /եթե համեմատենք ծավալով 60-80անների ընթացքում գրված ինչքան ստեղծագործություներ են մինչև հիմա լսվում

Մասամբ համաձայն եմ, չնայած հենց 80ականներին էր, որ հասունացան հեվի մետալն ու սինտոպոպը՝ իմ շատ սիրելի երկու ոճեր:
Բայց, ցանկացած դեպքում, 80ականների ռեվերբած, առանց սնեյր հարվածայինների համար հենց Գեբրիելին է պետք ծեծել՝ նա է կիրառման մեջ մտցրել դրանք:
Գեբրիելի սոլո պրոյեկտներն իսկապես իրենց մեջ խորություն են պարունակում, որը խմբին երբեք չի տա Քոլինզը:
Չնայած այս ամենին, գեբրիելյան Ջենեսիսի կոնցեպտուալությունը երբեք չի տեղավորվի Գեբրիելի սոլո-կարիերայի ստվերում՝ դրանք չափազանց տարբեր են, ու Ջենեսիսի շրջանն, իմ կարծիքով, շատ ավելի հասուն է:

[Tar]

Ներիր, բայց Գեբրիելից ազատվելու ինիցիատիվան հենց իրենն էր: Չնայած, կարծում եմ, երկուսն էլ հասունացել են:
Ցանկացած դեպքում, 80-ականների Ջենեսիսը համարում եմ մոնոտոն «տանցուլկա», բավականին կոմմերցիոն ու անհետաքրքիր:

Գեբրիելից ազատվելու ինիցիատիվան Քոլինզինը չի եղել, ավելի շուտ եղել է Թոնի Բենքսինը (խմբի ստեղնահարը): Նրա շնորհիվ է դուրս եկել խմբից նաև Սթիվ Հաքեթը, խմբի կիթառիստը: Բենքսին ինչ-որ պահից սկսած ձանձրացրել էր պրոգրեսիվ ռոքը, նրա վրա ազդում էին Գեբրիելի բեմական հագուստները, դիմակները: Գեբրիելի առաջին սոլո ալբոմը ձայնագրելու ժամանակ, երբ Ջենեզիզի բոլոր անդամները նրան օգնում էին, Բենքսը չկար, նաև Բենքսը միակն է, որ չի նվագում Սթիվ Հաքեթի առաջին սոլո ալբոմում: Դրա մասին բացահայտ իրենց հարցազրույցներում խոսում են հենց Բենքսը, Հաքեթը, առանց ուղղակի անուն տալու խոսում է և Գեբրիելը:

[Rhayader]

Գեբրիելից ազատվելու ինիցիատիվան Քոլինզինը չի եղել, ավելի շուտ եղել է Թոնի Բենքսինը (խմբի ստեղնահարը): Նրա շնորհիվ է դուրս եկել խմբից նաև Սթիվ Հաքեթը, խմբի կիթառիստը: Բենքսին ինչ-որ պահից սկսած ձանձրացրել էր պրոգրեսիվ ռոքը, նրա վրա ազդում էին Գեբրիելի բեմական հագուստները, դիմակները: Գեբրիելի առաջին սոլո ալբոմը ձայնագրելու ժամանակ, երբ Ջենեզիզի բոլոր անդամները նրան օգնում էին, Բենքսը չկար, նաև Բենքսը միակն է, որ չի նվագում Սթիվ Հաքեթի առաջին սոլո ալբոմում: Դրա մասին բացահայտ իրենց հարցազրույցներում խոսում են հենց Բենքսը, Հաքեթը, առանց ուղղակի անուն տալու խոսում է և Գեբրիելը:

Բենքսի մասին լրիվ մոռացել էի

[Jarre]

Իսկ ի՞նչ կարծիքի եք Պիտեր Գաբրիելի շոուների մասին։ Ես կարծում եմ, որ նա մեծ գաղափար է ներդնում դրանց մեջ։ Հիմա ընդունված է մտածել, որ կարևորը երաժշտությունն է իսկ շոուն այդքան էլ կարևոր չի։ Կամ ով որ տաղանդ չունի նա է շեշտը դնում շոուի վրա։ Իսկ իմ կարծիքով դա այդպես չէ ու Պիտեր Գաբրիելի, Փինք Ֆլոյդի, Ժառի ու այլ նմանատիպ երաժիշտների պարագայում շոուն մեծ բան է նշանակում ու ինչ որ մի տեղ էլ՝ երաժշտության անբաժան մասն է կազմում։ Մի խոսքով եթե այս հարցի մասին մտածել եք գրեք։ Իսկ սրանք նկարներ են Գաբրիյելի վերջին համերգներից։ (Էն կլորի միջինը Գաբրիյելն է ու համերգի ժամանակ այդպես գլորվելով քայլում է)

[Rhayader]

Իսկ ի՞նչ կարծիքի եք Պիտեր Գաբրիելի շոուների մասին։ Ես կարծում եմ, որ նա մեծ գաղափար է ներդնում դրանց մեջ։ Հիմա ընդունված է մտածել, որ կարևորը երաժշտությունն է իսկ շոուն այդքան էլ կարևոր չի։ Կամ ով որ տաղանդ չունի նա է շեշտը դնում շոուի վրա։ Իսկ իմ կարծիքով դա այդպես չէ ու Պիտեր Գաբրիելի, Փինք Ֆլոյդի, Ժառի ու այլ նմանատիպ երաժիշտների պարագայում շոուն մեծ բան է նշանակում ու ինչ որ մի տեղ էլ՝ երաժշտության անբաժան մասն է կազմում։ Մի խոսքով եթե այս հարցի մասին մտածել եք գրեք։ Իսկ սրանք նկարներ են Գաբրիյելի վերջին համերգներից։ (Էն կլորի միջինը Գաբրիյելն է ու համերգի ժամանակ այդպես գլորվելով քայլում է)

Դե, Գեբրիելի շոուներն ու կոստյումները դեռ Ջենեսիսի ժամանակվանից էին հայտնի:
Իրականում ճաշակով շոուն շատ մեծ արվեստ է ու քչերին է հասանելի:

[Jarre]

Հենց հիմա լսում եմ Գաբրիելի UP ալբոմի I Grieve երգը ու չեք պատկերացնի, թե ոնց եմ հիանում տխուր բայց միևնույն ժամանակ բարի ու խորը տրամադրություն ստեղծելու Գաբրիելի արվեստի վրա։

Եթե այս երգը լսեք, կհասկանաք, թե ինչ նկատի ունեմ։ Շա՜տ եմ սիրում Գաբրիելին

[Ռուֆուս]

Լավն էր, ընդհանրապես Up ալբոմի բոլոր երգերը շատ եմ սիրում, ծննդյան, կյանքի ու մահվան մասին են:

Այ էս երգն եմ պաշտում - Sky Blue, Գեբրիելը սրա վրա 10 տարի է աշխատել: Ամեն անգամ լսելիս մարմինս փշաքաղվում ա



Սա էլ Sky Blue-ի մյուս տարբերակն է Rabbit Proof Fence ֆիլմի սաունդթրեքից