Շնորհավորում եմ բոլորին գարնան գասլտյան առթիվ։
Առիթից օգտվելով՝ ես էլ իմ գրած բանաստեղծություններից մեկը դնեմ.
ԳԱՐՈՒՆՆ Է ԳԱԼԻՍ
Օդում ինչ-որ բան կարծես հուշում է,
Որ Գարունն արդեն ճանապարհին է,
Դրսում դեռ ցուրտ է, բայց երևում է`
Ծերուկ Ձմեռն իր վերջին շնչին է:
Հողը հոգնել է պարապությունից,
Ձմռան տաղտուկից ուժը հատել է,
Գարնան կարոտից երկինքը տրտմել,
Իսկ արևն արդեն հույսը կտրել է:
Եվ վայելում է օրերն իր վերջին
Սառնասիրտ, դաժան ծերուկ Ձմեռը,
Ուզում է ցույց տալ, որ երեք ամիս
Ինքն է եղել այս աշխարհի տերը:
Օդի բույրն անգամ լրիվ փոխվել է,
Արևն իր շողով խուտուտ է տալիս,
Արդեն ձյուն չկա, միայն անձրև է.
Ծերուկ Ձմեռն իր վախճանն է լալիս:
Անորոշ մի բան հոգիս խառնում է,
Սիրտս ինձ նորից հանգիստ չի տալիս,
Ուզում եմ ճչալ. հոգիս այրվում է,
Գիտեմ. պարզապես Գարունն է գալիս...
Իսկ մեզ մոտ էսօր հո ձյուն չի գալիս...Իսկական ձյունամրրիկ է։ Ամբողջ ձմեռ էսպիսի բան չէր եղել։ Աչքիս՝ ծերուկ Ձմեռը վերջին ողբն ա դրել իր վախճանի կապակցությամբ։
: Էդ կոպլիմենտ էր, շատ լավն էր Ան 
Ուլուանա-ի խոսքերից
, մեղմ զեփյուռ, շոյող արև, ծովափնյա ավազ, շում պրիբոյա... տենց բաները չեմ սիրում: Փոխարենը «զարթնում եմ» ու մեջս մի-տեսակ ուրախանում ա, երբ շուրջը ամպրոպ ա /հատկապես, եթե սարերում ես/, կայծակներ են խփում /ժամերով կարող եմ նայել/, հորդ անձրև 
Իսկ ընդհանրապես, ես լույս աշխարհ եմ եկել գարնանը…
Էջանիշներ