Աշխարհագրությունից սովորել եմ, որ գարունը մարտի 21–ից է սկսվում, բայց Հայաստանում մարտիի սկզբից արդեն գարնանային եղանակ է լինում։
Համենայնդեպս շնորհավոր 2009–ի գարունը։
Աշխարհագրությունից սովորել եմ, որ գարունը մարտի 21–ից է սկսվում, բայց Հայաստանում մարտիի սկզբից արդեն գարնանային եղանակ է լինում։
Համենայնդեպս շնորհավոր 2009–ի գարունը։
Շնորհավոր ձեր բոլորի գարունը:![]()
Լուսաբեր (02.03.2009)
Մոդերատորական. թեման չի ծառայում իր նպատակին, այնտեղ շնորհավորանքների փոխարեն տեղ են գտնում բանաստեղծություններ (անհամապատասխան բաժին գարնանը նվիրված բանաստեղծությունների ժողովածու ստեղծելու համար), քաղաքական քննարկումներ, եղանակների լավ ու վատ լինելու, նախասիրսությունների քննարկումներ և այլն, հետևաբար թեման փակվում է:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Շնորհավորում եմ բոլորին գարնան գասլտյան առթիվ։
Առիթից օգտվելով՝ ես էլ իմ գրած բանաստեղծություններից մեկը դնեմ.
ԳԱՐՈՒՆՆ Է ԳԱԼԻՍ
Օդում ինչ-որ բան կարծես հուշում է,
Որ Գարունն արդեն ճանապարհին է,
Դրսում դեռ ցուրտ է, բայց երևում է`
Ծերուկ Ձմեռն իր վերջին շնչին է:
Հողը հոգնել է պարապությունից,
Ձմռան տաղտուկից ուժը հատել է,
Գարնան կարոտից երկինքը տրտմել,
Իսկ արևն արդեն հույսը կտրել է:
Եվ վայելում է օրերն իր վերջին
Սառնասիրտ, դաժան ծերուկ Ձմեռը,
Ուզում է ցույց տալ, որ երեք ամիս
Ինքն է եղել այս աշխարհի տերը:
Օդի բույրն անգամ լրիվ փոխվել է,
Արևն իր շողով խուտուտ է տալիս,
Արդեն ձյուն չկա, միայն անձրև է.
Ծերուկ Ձմեռն իր վախճանն է լալիս:
Անորոշ մի բան հոգիս խառնում է,
Սիրտս ինձ նորից հանգիստ չի տալիս,
Ուզում եմ ճչալ. հոգիս այրվում է,
Գիտեմ. պարզապես Գարունն է գալիս...
Իսկ մեզ մոտ էսօր հո ձյուն չի գալիս...Իսկական ձյունամրրիկ է։ Ամբողջ ձմեռ էսպիսի բան չէր եղել։ Աչքիս՝ ծերուկ Ձմեռը վերջին ողբն ա դրել իր վախճանի կապակցությամբ։
![]()
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Էդ դու չես գրել, Համո Սահյանից ես արտագրել: Էդ կոպլիմենտ էր, շատ լավն էր Ան
![]()
Ուլուանա-ի խոսքերից
![]()
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 02.03.2009, 18:49:
Լուսաբեր (02.03.2009)
ԳԱՐՈՒՆ Է ԳԱԼԻՍ
Ձմեռը հալվել դարձել է առու,
Դարձել է առու, դարձել է վտակ,
Արաքսի հունով նա գնում է հեռու,
Գնում է, լցվում է ծովը անհատակ:
Հոգնած թևերը քսելով ամպին,
Կրծքին դեռ խոնավ ծվենը նրա,
Արագիլն իջել Արաքսի ափին՝
Հանգստանում է մի ոտքի վրա:
Երկինք ու երկիր մեզ ձայն են տալիս,
Դռները բացե՛ք, գարու՜ն է գալիս:
Աղբյուրն աղբյուրին իր գիրկն է կանչում,
Իրար են փարվում հովերն արթնացած,
Ծաղկունքից արբած բնությունն է շնչում,
Քանդում է մեղուն ժիր ակնամոմը թաց:
Հողն է մայրության հրճվանքից դողում,
Թող որ հավիտյան միշտ ազատ մնա,
Թող որ ոչ մի ծիլ չմնա հողում,
Ոչ մի բույն հավքի թափուր չմնա:
Երկինք ու երկիր մեզ ձայն են տալիս,
Դռները բացե՛ք, գարու՜ն է գալիս:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ