!
Իսկական կյանքը սեր է և մերժում...
Կրկնվեր նորի՜ց... կրկնվեր կրկի՜ն...
Թող ես տանջվեի ավելի անհույս,
Թող շշնջայի. «Անաստված, անխիղճ»,
Միայն կրկնվեր ժամանակն այն լույս,
Եվ ես կասեի. «Ապրում եմ, ապրում»:
Ուժգին սիրողը մերժված է լինում...
Լիներ մի անտառ, անդուռ մի անձավ,
Մի գետակ, կածան ու մի բուռ լուսին,
Եվ դու ասեիր. «Զարթնի՛ր, լուսացավ»,
Եվ դու ասեիր. «Հոգնած ես, քնի՜ր»,
Եվ դու ասեիր. «Սիրում եմ, սիրու՜մ»:
Մերժված սիրողը ուժգին է սիրում...
Տարիներ հետո կգաս դու նորից,
Նորից կժպտաս, և ես քեզ կասեմ.
_ Լքի՛ր ինձ, հոգի՛ս, լքի՛ր ինձ, սեր իմ,
Ես ցանկանում եմ հավիտյան սիրել...
Գուցե հենց դա էլ մերժու՞մ է կոչվում:
Մեջբերել
Էջանիշներ