Ապաշխարության մասին
Ձեռքիս է Բիլլ Բրայթի «Ինչպես վայելել Աստծո սերն ու ներումը» գրքույկը: Քույրս է բերել ԿԽ-ից (ուր հաճախում է): Բաժանում են այս գրքույկը անդամներին:
Մի հատված տեղադրեմ և համեմատենք այն ՀԱԵ-ի վարդապետության հետ:
Բիլլ Բրայթ. խոստովանություն և ներում
Եթե դուք քրիստոնյա եք, ուրեմն ձեր անցյալ, ներկա և ապագա մեղքերը ներված են: Աղաչանքները, արցունքները, անձնական ջանքերն ու ծիսական արարողությունները չեն կարող Աստծո հետ հաշտեցնել: Դրանց կարիքը չկա: Հավատը, պարզապես, Հիսուս Քրիստոսի ասածներին և մեզ համար արդեն իսկ արածների ճշմարտացիությանը վստահելն ու այն պահանջելն է: (ապշեցուցիչ վարդապետություն է, դեռ մի բան էլ Աստված քեզ պարտք է մնում)
Հավատը մեզ հնարավորություն է ընձեռում, որ ինքներս մեզ տեսնենք այնպիսին, ինչպիսին Աստված է տեսնում՝ որպես սիրված, ներված և մաքրված զավակներ: Հավատը մեզ ապաշխարության է դրդում: Ապաշխարությունը, որ հունարենում «մտքի փոփոխություն» է նշանակում, Սուրբ Հոգու միջոցով փոխում է մեր վարքագիծը: Մենք այլևս չենք անում Աստծուն տհաճ որևէ բան և անում ենք միայն Աստծո ուզածը:
...
Ինչու է խոստովանությունն անհրաժեշտ
Կարող է հետևյալ հարցը ծագել. ի՞նչ կարիք կա, որ քրիստոնյա լինելով՝ խոստովանենք, եթե Քրիստոսն արդեն կրել է մեր մեղքերի պատիժը: Հարկ է հասկանալ, որ խոստովանությամբ նոր ներում չենք ստանում, որովհետև Քրիստոսը մեզ, ըստ Եբրայեցիներին 10, մեկընդմիշտ ներել է: Խոստովանությունն անհրաժեշտ է որպես հավատի դրսևորում, և հնազանդվելու այս արարքով Աստծո խոստումն է իրականանում մեր կյանքում: (Ֆանտաստիկ միտք է. ստացվում է, որ խոստովանությունն ընդամենը շահավետ ծես է, որին դիմում են Աստծուց՝ Նրա խոստումների իրականացումը կորզելու համար)
Ս. Գրիգոր Լուսավորիչ. Հորդորակ խոստովանական ապաշխարութեան (Գանձասար, հատոր Դ, էջեր 154-163)
... ծոյլերն ու անհնազանդները, որոնք արհամարհեցին ճշմարտութեան խօսքը և խափանեցին արդարութեան պտուղը, չարաչար սերմերն ընդունեցին թշնամուց եւ, մոլորուած ուղիղ ճանապարհներից, մեղանչեցին ճշմարտութեան աւանդի եւ խնամակալ սիրոյ առջեւ, նրանց վախճանը կորստեան վիհի մեջ է:
Սակայն բարերար Աստուծոյ խնամքը չի անտեսում նրանց, ովքեր դառնում են դէպի Նա: Բացում է ողորմութեան շնորհի դռները, ընդունում է գթութեամբ, երախտաւոր սուրբ սիրով...Եւ երբ սգաւորը զղջում է ճշմարիտ խոստովանութեան խոնարհված ու փշրուած սրտով, Փրկիչը գթում է նրան, ողորմում և այցելում:
Ապաշխարութեան ժամանակ նախ, առաջինը, պետք է զղջալ, հանցանքները խոստովանել, անձն արտասուքի ընդունարան դարձնել անդադար աղօթքներով, տքնութեամբ ու միշտ պահքով եւ մեծ ապաշաւանքով հանապազ սգալ գործած յանցանքները: Երկրորդ՝ ըստ բոլոր վնասների ատել մեղքերն ու մեղքերի գործակիցներին եւ կշտամբել միտքն ու զգայութիւնները, որոնք դէպի չարը հակամիտեցին և չպահեցին հոգեւոր օրէնքները, որոնք նրանց աւադուեցին Արարչից: Երրորդ՝ սիրել արդարներին ու առաքինիներին եւ նրանց գործակից դարձնել առ Աստուած աղօթքներով ու բոլոր բարի գործերում, որ յորդորում են դէպի ճշմարտութեան կարդերի աւանդները: Չորրորդ՝ յանցավորներից խորշել մտքով, խօսքով, ամօթով ու պարկեշտ տեսութեամբ, ավելի լավ համարել նեղութիւն կրել արդարների հետ, քան հանգիստ՝ անիրավների հետ: Հինգերորդ՝ Տիրոջ ահի ու երկիւղի մէջ կրթուել, մտքից բաց չթողնել վախճանի օրը, այլեւ՝ մեղաւորների պատիժնեչը, եւ մեռցնել անդամները կրքերով ու ցանկութիւններով հանդերձ: Վեցերորդ՝ օր ու գիշեր հսկել անձի փրկութեան համար, թէ ինչպէս կարելի է մեղքերը խափանել ու փրկուել բարկությունից, որ գալու է չապաշխարողների վրայ: Եօթերորդ՝ չմոռանալ սեփական անձի անկումը, չպղերգանալ բարեպաշտութեան ճգնութիւններում, չվերադառնալ նոյն վնասին՝ չկարենալով վերստին բժկուել: Ութերորդ՝ առողջացած, զգաստացած, սրբուած՝ ճանաչել ներքին ու արտաքին մարդուն եւ ճշմարիտ ապաշխարողներին խոստացած աւետիսների յիշատակները: Իններորդ՝ ըստ հոգեւոր օրէնքի եւ Քրիստոսի Աւետարանի կատարելով բոլոր հրամայուածները՝ վերստին նորոգման սպասել քաւութեան Պատարագի միջոցով: Տասներորդ՝ երեւելի եւ աներեւոյթ առաքինություններով աճելով բոլոր բարեգործությունների մէջ, հոգու եւ մարմնի սպիերը ջնջելով եւ ապաշխարութեան հանդէսում յաղթող դառնալով՝ կարենալ համարձակութիւն ունենալ մեղսաքավիչ, կենդանարար Խորհրդի հանդէպ եւ հաղորդակից, մասնակից ու կցորդ լինել անճառելիներին: Եւ այնուհետ վերինը խորհել, ուր Քրիստոս է նստում, Նրա հետ նաեւ՝ սուրբերը՝ որպէս երանութեան առհաւատչեայ:
Ոչ մի տարբերություն չի՞ զգացվում;
Էջանիշներ