Կյանքի խոսք (խարիզմատներ)

[Second Chance]

Երևի գրածս լավ չի ընկալվում: Կարևորը նա չէ, որ նայենք, թե ուրիշները ինչպես չեն խորամուխ լինում Խաչի խորհրդի մեջ, այլ ինքներս լինենք: Նորից հարցնում եմ.
Ինչո՞ւ չեն բողոքականները խաչակնքվում: Խաչակնքման իմաստը փորձել եմ բացատրել. ո՞րն է իմ գրածներից հակասում Քրիստոսի ուսմունքին: Եթե չի հակասում, նշանակում է՝ բարի բան է: Ուրեմն ինչո՞ւ է մերժվում խաչակնքումը:

Այո կարևորը ինքներս խորամուղ լինենք Խաչի խորհրդի մեջ- բայց խաչի խորհուրդը շատ մեծ է և այն պետք է հոգով ընդունվի, ոչ թե արտաքին որևէ պարտադրված ձևով, որը չունի սուրբգրային հիմք:

Հայտնի փաստարկ է. անիմաստ և անօգուտ: Ձեզ անձամբ ի՞նչ նրանից, թե ուրիշները ի՞նչ են անում խաչ կրելու հետ միասին. դուք խաչը կրեք, խաչակնքվեք և իսկական քրիստոնեական կյանքով ապրեք: Մեկը մյուսին խանգարո՞ւմ է:

Չի խանգարում նաև չխաչակնքվելը:
Ցավում եմ պարզապես որ Խաչի այդ մեծ խորհուրդը ձեզ համար ամփոփվում է խաչակնքվելու մեջ:

Երևի թե պետք է գրված լիներ, «և խաչակնքվեց Պետրոսն ու Կոռնելիոսի ընտանիքը» և դուք առանց հարցեր տալու հոժարությամբ կխաչակնքվեի՞ք: Արդեն ասել եմ, որ բառացի հղումներ չկան Աստվածաշնչում: Ենթարենք՝ Եկեղեցական ավանդույթ է: Ի՞նչն է վատը դրա մեջ, և ինչո՞վ է հակասում Ավետարանին, կբացատրե՞ք::

Աստվածաշնչում ոչ բառացի, ոչ էլ ոչ բառացի հղումներ կան դրա վերաբերյալ- հենց հարցն էլ դրանում է : Աստվածաշնչի քո բերած հատվածները հենց նշում են որ, պետք է մարդը խաչի խորհուրրդը իր ներսում կրի՝ իր կյանքի մեջ, իր վարքի մեջ :

Իսկ թե ինչով է հակասում -կասեմ չի հակասում, բայց ավետարանին չի հակասի նաև եթե ես ճակատիս խաչ նկարեմ ու այդպես ման գամ : Ու քեզ ասեմ- ինչու՞ դու էլ չես նկարում քո ճակատին միթե՞ դա ավետարանին հակասում է:
Հուսով եմ օրինակը հասկանալի էր:

Խաչակնքվողն իրեն չի ցուցադրում, այլ Հիսուս Քրիստոսի Խաչը, որով Նա փառավորվեց և քրիստոնյաներն էլ փրկություն ստացան: Ինչպես Պողոս առաքյալն է գրում.
Բայց ես՝ քա՛վ լիցի որ պարծենամ, հապա միայն մեր Տէր Հիսուս Քրիստոսի խաչովը, որով աշխարհ ինծի խաչը ելած է, ես ալ՝ աշխարհին: (Գաղ. Զ 14)
Ձեզ հայտնի տերմիններով ասած՝ դավանություն է: Այլ ոչ ցուցամոլություն:

Նորից կրկնեմ որ քո բերած ոչ մի հատված չի խոսում խաչակնքվելու անհրաժեշտության մասին:
Գիտես մարդ գիտեմ, որ երբ եկեղեցու կողքով է անցնում նենցա միանգամից խաչակնքվում կարծես իր ողջ կյանքը հենց այդ պահից էր կախված / եթե չխաչակնքվեր կմեռներ/ բայց ինքը ապրում է վատ ու անբարո կյանքով: Հիմա ըստ քեզ նա Քրիստոսին փառավորու՞մ է այդ արտաքին ձևապաշտությամբ: Ոչ իհարկե Քրիստոսին խաչված կյանք է պետք ոչ, թե խաչելության միայն ձևական շարժում: