Կտրուկ ջան, կարող ես ասել, թե եկեղեցու որ հայրի որ խոսքն է ԽՈՐԹ Կտակարանին?Կտրուկ-ի խոսքերից
Խնդրում եմ կենկրետ պատասխանիր
Կտրուկ ջան, կարող ես ասել, թե եկեղեցու որ հայրի որ խոսքն է ԽՈՐԹ Կտակարանին?
Խնդրում եմ կենկրետ պատասխանիր
Երբ Քրիստոս մենակ էր, փորձվեց սատանայից:
Մայ ջան. խոսքս հենց կոնկրետ էլ ասել եմ։ ՙեկեղեցու հայր՚անվանման մեջ եմ տեսնում խորթություն։ և նորից հարցնեմ Ո՞վ է իրավասու կոչվել եկեղեցու հայր եթե ոչ Աստված։միայն թէ. չեմ ուզում լսել այսպիսի պատասխանՙդե՛ սա այն չէ ինչ որ ասում ենք.կամ. սա ուրիշ ձև պետք է հասկանալ և այլն՚ կա ՛ հստակ պատվիրան՛ հայր չկոչվելու .եկեք Աստծո պատվիրանը զանց չանենք։Կտրուկ ջան, կարող ես ասել, թե եկեղեցու որ հայրի որ խոսքն է ԽՈՐԹ Կտակարանին?
Խնդրում եմ կենկրետ պատասխանիր
Karina (06.03.2009)
ՀԱՅՐ բառն օգտագործվում է
1. Աստծուն բնորոշելու համար, Նրա հոգատարությունը և սերը մատնացույց անելով(օրինակ Տերունական աղոթքի մեջ):
2. Առաջնորդին, ուսուցանողին, Աստծու խոսքը մեզ փոխանցողին բնորոշելու համար (Ա. Կորնթ. 10.1; Հռոմ.4.14; Ա Թես. 2.11 և այլն):
3. Մեր ֆիզիկական ծնողին (կարող ենք տեսնել յուրաքանչյուրի Ծննդականում ՀԱՅՐԱՆՈՒՆ բառը):
4. Մյուս իմասներին կարող ես ծանոթանալ բառարաններում:
Եթե բառացի հասկանանք, ինչպես դու ես հորդորում, ուրեմն պետք է աշխարհի բոլոր հայրերին նոր տերմինով դիմենք?
Ուրեմն Պողոս առաքյալը բազմիցս զանց է առել այս պատվիրանը (տես մեջբերված հատվածները):
Միայն թե չասես` դա ուրիշ իմաստ ունի և այլն
Նա, ով իր կյանքն է նվիրում Աստծուն, Նրա խոսքի քարոզչությանը` մարդկանց առաջնորդելով դեպի Երկնավոր Հայրը, թարգմանելով Սուրբ գիրքը, բացատրելով այն, իր բարի վարքով օրինակ դառնալով հավատացյալների համար, հանապազ աղոթելով իմ պես մեղավորների փրկության համար: Դեռ երկար կարելի է խոսել, բայց եթե մտքիտ տեղ լինի, այսքանն էլ բավական է:
Հիմա խնդրում եմ ասա, թե ինչպես են կոչվում Ազատ եկեղեցիների առաջնորդները, և ովքեր են իրավասու այդ կոչումներն ստանալու?
Երբ Քրիստոս մենակ էր, փորձվեց սատանայից:
Մայ ջան.հուսով եմ մեր զրույցը ծաղրի չես վերածում։ իմ ասածը ՙհոգևոր հայրերի՚ մասին է .իսկ դու ինձ բառարանի տեղն ե՞ս ցույց տալիս։ միթէ՞ ես ասեցի. որ մարմնավոր հորը պետք չէ հայր անվանել ՝իհարկե պետք է։և քո նշած մեջբերումներում էլ Պողոս առաքյալը հենց մարմնավոր հայրերին՝այսինքն նախնիներին ի նկատի ունի։ասածիս որպես հիմնավորում հիշեցնեմ.որ Մովսեսի ժամանակ եկեղեցի հասկացողություն չի եղել. առավել ևս եկեղեցու հայրեր հասկացողություն։
ինչպես բազմաթիվ տեղեր նշվում է գործք առաքելոցում՝ բոլոր եկեղեցու անդամնեը Քրիստոսով ՝քույրեր և եղբայրներ են։ իսկ եկեղեցու սպասավորները նույնպես անվանվում են ըստ գրվածքի՝ սարկավագներ.հովիվներ .երեցներ.....։
Բնավ ոչ.
Քիչ առաջ հարցնում էիր <<Եկեղեցական հայր>> բառակապակցության մասին, հիմա ասում ես <<Հոգևոր հայր>>: Խնդրում եմ հստակեցրու:
Շնորհակալ եմ հարցիս առաջին մասին պատասխանելու համար, խնդրում եմ պատասխանիր նաև երկրորդ մասին. <<ովքեր են իրավասու այդ կոչումներն ստանալու?>>
Երբ Քրիստոս մենակ էր, փորձվեց սատանայից:
երկուսն էլ կարելի է քննարկել։ կարծում եմ այս երկու խմբերի մեջ շատ տարբերություններ չկան։ովքեր որ Հոգու առաջնորդություն ունեն.ովքեր որ .որոշել են սպասավորություն անելու և վերջապես՝ ովքեր որ կանչված են այդ կոչումներին։
Սիրով:
Եկեղեցական հայրեր համարվում են եկեղեցական այն սպասավորները, ովքեր կարևոր դեր են ունեցել եկեղեցական դոգմաների հստակեցման (Տիեզերական ժողովներ), Սուրբ Գրքի կանոնի կազմելու, աստվածապաշտական ծեսերը կարգավորելու մեջ: Այս կոչումը տրվել է ուղղափառ դավանություն, վարքի սրբություն և ապրած ժամանակի հնություն ունեցող անձանց (եթե թերի բան եմ գրել, խնդրում եմ լրացրեք):
Իսկ Հոգևոր հայրեր են համարվում եկեղեցական սպասավորները, որոնք ունեն հոգևոր պատրաստվածություն և կարող են հավատացյալի համար լինել հոգևոր խորհրդատու, հոգալ հավատացյալների հոգևոր պետքերը (ինչպես ծնողը կհոգա զավակի պետքերը):
Փորձեցի համառոտ պատասխանել:
Ով է որոշում, որ այսինչը Հոգու առաջնորդություն ունի, այսինչը չունի?
Արդյոք սա ենթադրում է, որ ամեն որոշող կարող է սպասավոր դառնալ?
Գուցե կրկնվում է հարցս. ինչպես է որոշվում, որ <<կանչվածների>> ցանկը???
Երբ Քրիստոս մենակ էր, փորձվեց սատանայից:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ