Ինտելեկտուալ ազնվություն

[Ariadna]

Այդքան էլ համաձայն չեմ։ Բերեմ պատճառներ.

Մարդիկ սովորաբար հաճույք են ստանում բամբասելուց իրենց չսիրած մարդկանցից։ Բա եթե չեն սիրում, զզվում են ու իրենց համար միևնույնն է, թե ինքը ինչ է անում, ինչո՞ւ են խոսում իրենից։

Ադրբեջանական կառավարությունը ատում է մեզ ու անդադար սուտ լուրեր է տարածում ԶԼՄ-ների միջոցով ու ստեղծում է տրամադրվածություն։ Բա եթե մեզ չեն սիրում, զզվում են ու իրենց համար միևնույնն է, թե մենք ինչ ենք անում, ինչո՞ւ են խոսում մեր մասին։

Հիմա իմ հարցը հետևյալում է։ Արդյո՞ք ազնիվ է չսիրած մարդու ամեն քայլի ետևում ավտոմատ կերպով տեսնել վատ մղումներ։

Արդյո՞ք ազնիվ է իմ չսիրած կառավարության, կուսակցության, կրոնի.... արածների ետևում ավտոմատ կերպով տեսնեմ վատ մղումներ։

Թեև չի բացառվում, որ իրոք վատն են եղել այդ մղումները։ Գուցե ունենք հիմքեր ակնկալելու վատ արարքներ՝ լավ արարքների քողի տակ։ Բայց արդյո՞ք ճիշտ է առանց քննելու միանգամից կարծիք կազմել։

Jarre ջան, բնականաբար ազնիվ չի, ու վստահ եմ, որ դու էլ ես էդ կարծիքի, պարզապես ուզում ես քննարկել էդ թեման։ Անձամբ ես աշխատում եմ օբյեկտիվ լինել, դրա համար միշտ ազդում եմ մարդկանց ներվերի վրա, երբ մեկից բամբասում են ու ես սկսում եմ բամբասվող օբյեկտին պաշտպանել՝ ինքս նրան առանձնապես չհամակրելով, եթե գտնում եմ, որ տվյալ դեպքում էդ մարդը որևէ սխալ բան չի արել։ Քաղաքականության մեջ մի քիչ ավելի բարդ է. երբ քաղաքական գործիչը կորցնում է վստահությունը ժողովրդի մոտ, նրա արած լավ քայլն էլ երբեմն փորձում են այլ կերպ մեկնաբանել, դա մի քիչ նուրբ հարց է, և ժողովրդի վստահությունը ձեռք բերելը շատ ավելի դժվար է։