Ինտելեկտուալ ազնվություն

[Jarre]

Մի հարց։ Եթե մեր կարծիքին թիկունք են կանգնում թերթեր, ամսագրեր, ձեռնարկներ կամ ֆիլմեր, սակայն դրանց հեղինակությունը և ճշգրտությունը կասկածելի են, արդյո՞ք ազնվություն կլինի դրանք մեջբերել՝ որպես ապացույց մեր տեսակետների։

Կամ մենք նշել ենք ինչ որ ստատիստիկ տվյալ ու մեկը մեզ հայտնում է, որ թվերը չափազանցված են։ Մենք փնտրում ենք, ու տեսնում ենք, որ այդ հարցով զբաղվող կազմակերպությունների տվյալների հետ համեմատած մեր բերած թվերը իրոք չափազանցված են։ Բայց օրինակ դեղին էջերում բերվում են ավելի սենսացիոն թվեր, որոնք թիկունք են կանգնում մեր ասածին։ Ինտելեկտուալ ազնվություն ունեցող մարդը ինչպե՞ս կվարվի։

Վստահ եմ, որ հասկացաք, որ սա պարզապես օրինակ է, որի ետևում կա սկզբունք, որը կիրառելի է շատ ուրիշ հարցերում։

[Jarre]

Եթե մարդ սխալ է եղել կամ հարց են տվել իր մասնագիտական ոլորտից և չգիտի հարցի պատասխանը և դա խոստովանում է, ձեր կարծիքով դա ազնվությո՞ւն է, թե թուլություն։

[Հայկօ]

Եթե մարդ սխալ է եղել կամ հարց են տվել իր մասնագիտական ոլորտից և չգիտի հարցի պատասխանը և դա խոստովանում է, ձեր կարծիքով դա ազնվությո՞ւն է, թե թուլություն։

Ոչ այն, ոչ էլ՝ այն : Եթե չգիտես, փորձիր ժամանակ շահել, պարզել հարցի պատասխանն ու մի քիչ ուշացած, բայց, այնուամենայնիվ, օգնել հարց տվողին: Երկուսիդ համար էլ լավ կլինի:

[Jarre]

Ոչ այն, ոչ էլ՝ այն : Եթե չգիտես, փորձիր ժամանակ շահել, պարզել հարցի պատասխանն ու մի քիչ ուշացած, բայց, այնուամենայնիվ, օգնել հարց տվողին: Երկուսիդ համար էլ լավ կլինի:

Ճիշտ ես, համաձայն եմ, քո ասածը ամենալավ տարբերակն է
Բայց ես նկատի ունեմ, երբ օրինակ պարզապես չգիտես այդ հարցի պատասխանը, և որքան էլ ժամանկ խլես ոտի վրա չես կարող ճշտել, արդյոք ճիշտ կլինի՞ տալ պատասխան որն այդքան էլ ճշգրիտ չի։

[Հայկօ]

Բայց ես նկատի ունեմ, երբ օրինակ պարզապես չգիտես այդ հարցի պատասխանը, և որքան էլ ժամանկ խլես ոտի վրա չես կարող ճշտել, արդյոք ճիշտ կլինի՞ տալ պատասխան որն այդքան էլ ճշգրիտ չի։

Չէ, իհարկե: Չգիտես, ուրեմն չպիտի պատասխանես: Ավելին՝ պիտի հանգիստ ասես, որ շատ կներեք, ես ոչ Վիկիպեդիա եմ, ոչ էլ Սպինոզա, էդ մի բանն էլ չգիտեմ, ի՞նչ արած: Ուրիշ բան հարցրու, հաճույքով կփորձեմ օգնել:

[Jarre]

Չէ, իհարկե: Չգիտես, ուրեմն չպիտի պատասխանես: Ավելին՝ պիտի հանգիստ ասես, որ շատ կներեք, ես ոչ Վիկիպեդիա եմ, ոչ էլ Սպինոզա, էդ մի բանն էլ չգիտեմ, ի՞նչ արած: Ուրիշ բան հարցրու, հաճույքով կփորձեմ օգնել:

Ես լիովին համամիտ եմ։ Պետք է խելացի լինել, և եթե հնարավոր է, ապա ժամանակ շահելով կամ այլ կերպով փորձել գտնել պատասխանը։ Բայց եթե չի ստացվում, շա՜տ եմ հարգում և վստահում այն մարդկանց, ովքեր այնքան ազնիվ են ու անկոմպլեքս, որ այդպես են վարվում։

Ես նաև կարծում եմ, որ դա սեփական ուժերի հանդեպ վստահության և ինքնահարգանքի նշան է։ Եթե մարդ վստահ է իր ուժերի վրա, ապա նա չի վախենում ներողություն խնդրելուց և խոստովանելուց, որ կարիք ունի հավելյալ ուսումնասիրություններ կատարելու՝ հարցի պատասխանը գտնելու համար։ Նա վստահ է, որ դա չի կարող ազդել իր հեղինակության վրա։

Նաև երբեմն ստեղծվում են այնպիսի իրավիճակներ, երբ շա՜տ կարևոր է պարզապես խոստովանել, որ այդ հարցից մենք գաղափար չունենք։

[Rhayader]

Օրինակ, երբ ես ֆորումում ասում եմ այն, ինչ ուրիշն իմ տեղը բամբասբյուրոյի նիստում մեկի ականջին կփսփսար, նկատողություն եմ ստանում, չնայած կոնկրետ մարդու կամ մարդկանց խմբի ուղղակիորեն չեմ վիրավորել:
Բայց ոչ մեկը ոչ մի բան չի ասի, եթե սկսեմ անամոթաբար շողոքորթել ինձ դուր չեկած մարդկանց:

Հին, տաղտկալի պատմություն: Սրանից հետո ո՞վ կուզի ազնիվ լինել թեկուզ կարծիքի արտահայտման հարցում:

[Jarre]

երբ ես ֆորումում ասում եմ այն, ինչ ուրիշն իմ տեղը բամբասբյուրոյի նիստում մեկի ականջին կփսփսար, նկատողություն եմ ստանում

Համաձայն եմ, որ բամբասող քաղաքականություն վարողները, իրենց այդ ցածր մակարդակի արարքներով այսօր ավելի հարգված են, քան ճակատին իրենց կարծիքը կամ ճշմարտությունը ասողները։ Բայց կարծում եմ, որ լինել ինտելեկտուալ ազնիվ չի նշանակում անընդհատ ասել սեփական կարծիքը։ Կա ժամանակ երբ պարզապես պետք է լռել, և դա երբեք չի կարելի համարել ազնվության պակաս, կամ էլ կեղծավորություն։

Կարծում եմ, որ այս տեսակ ազնվության մասին խոսելիս, մենք ավելի շատ պետք է մտածենք մե՛ր մասին, թե արդյո՞ք ե՛ս ընդունում եմ դիմացինի կարծիքը այն ժամանակ, երբ դա իմ ասածին հակառակ է և պահանջում է, որ ե՛ս փոխեմ իմ կարծիքը։ Ինտելեկտուալ ազնվության կարևոր հատկանիշներից մեկն էլ հենց այն է, որ միշտ փորձենք առաջին հերթին ինքներս մեզ քննենք, և չբացառենք մեր սխալ լինելը։

Բայց ոչ մեկը ոչ մի բան չի ասի, եթե սկսեմ անամոթաբար շողոքորթել ինձ դուր չեկած մարդկանց:

Իրոք որ, սա ինտելեկտուալ անազնվության ամենավառ դրսևորումներից մեկն է։ Ֆորումում կան որոշ մարդիկ, ովքեր այս հարցում հիանալիորեն ցույց են տալիս իրենց ազնվությունը։ Նրանք չեն սիրում վերոհիշյալ ձևով վարվել, և հենց ֆորումի գրառումներում շատ օբյեկտիվ են գնահատում մյուս ֆորումականներին։ Այն մարդիկ որոնց ես նկատի ունեմ, գիտեն թե ովքեր են

Սրանից հետո ո՞վ կուզի ազնիվ լինել թեկուզ կարծիքի արտահայտման հարցում:

Պետք չէ, որ ուրիշների վատ հատկությունները կամ սովորությունները փչացնեն նաև մեզ։ Ուստի անկախ այն բանից, թե ով ինչ կանի՝ կայացած և իրեն հարգող մարդը միշտ պետք է պահպանի իր համար թանկ սկզբունքները։

[Jarre]

Ակումբում նկատել եմ մի քանի երևույթներ, որոնց մասին գրառումներ անելու ավելի հարմար տեղ է ոչ թե «Ի՞նչը ձեզ դուր չի գալիս ակումբում» թամայում, այլ հենց այստեղ, քանի որ դրանք հարցեր են, որոնք դրևորվում են կյանքի ամենատարբեր իրավիճակներում, հատկապես՝ մարդկային փոխհարաբերություններում։

Վստահ եմ, որ գրառումս որպես բողոք չի ընկալվի։

Երբեմն լինում են իրավիճակներ, երբ անկասկած մենք սխալ ենք և ինքներս էլ դրանում համոզված ենք, բայց հաշվի առնելով որոշ հասկանալի և անհասկանալի հանգամանքներ շարունակում ենք մեղադրել դիմացինին ու ամեն կերպ փորձում այնպիսի տպավորություն ստեղծել, որ մեղքի 100% բաժինը դիմացինինն է։ Գիտեմ որ այս երևույթը արդարացնելու համար կան հազար ու մի բացատրություններ, բայց ինձ համար սա ինտելեկտուալ անազնվություն է։

Անազնվության մեկ այլ դրսևորում է այն, երբ ինչ որ կոնկրետ թեմա քննարկելիս փորձում ենք մեզ սրբի տեղ դնել, և վախենում ենք (չգիտեմ թե ումից և ինչու), որ հանկարծ ոչ մեկը չիմանա, որ ես էլ եմ այդպես մտածում։ Եթե ես արդեն ունեմ այդ մտածելակերպը և ապրում եմ դրանով, ո՞ւմից պետք է ամաչեմ, ու որ ավելի կարևոր է՝ ինչո՞ւ պետք է ամաչեմ։ Կարծում եմ, որ ինտելեկտուալ ազնվություն ունեցող մարդը չի վախենա կիսվել իր ճշմարիտ տեսակետներով և հանգիստ խղճով ուրիշների կքաջալերի ինչ որ գործերի, միայն այն դեպքում, երբ ինքն արդեն դա անում է։ Իսկ եթե մեղադրի, ապա գոներ կփորձի մեղադրել ու իր դժգոհությունը հայտնել այն հարցերում, որոնք իր մոտ բացակայում են։ Բայց եթե ինքն էլ ունի այդ պրոբլեմը կամ ինքն էլ է նույն բանը անում, ինչպե՞ս կարող է ուրիշին քննադատել։

Չեք պատկերացնի, թե որքան եմ ուրախանում երբ կյանքում և հենց այստեղ էլ՝ Ակումբում, հանդիպել և հանդիպում եմ մարդկանց, ովքեր իրենց ցույց են տալիս այնպիսին ինչպիսին կան։ Իհարկե բոլորս էլ ժամանակ առ ժամանակ ունենում ենք ինտելեկտուալ ազնվություն դրևորելու պակաս (ես երջանիկ եմ, որ այս խոսքերը գրելիս ես նկատի չունեմ մեկ ուրիշին, այլ հիշում եմ այն բազմաթիվ դեպքերը, երբ ինքս հենց այդպես եմ վարվել), բայց ընդհանուր առմամբ դա սահմանների մեջ է։ Շնորհակալություն բոլորին, ովքեր այդպես են վարվում (Վստահ եմ՝ յուրաքանչյուր կարդացող կհասկանա, թե ով է այդպիսին)։

[dvgray]

Կարծում եմ, որ ինտելեկտուալ ազնվություն ունեցող մարդը չի վախենա կիսվել իր ճշմարիտ տեսակետներով և հանգիստ խղճով ուրիշների կքաջալերի ինչ որ գործերի, միայն այն դեպքում, երբ ինքն արդեն դա անում է։

կարծում եմ այստեղ այնքան էլ ճիշտ չի "վիրտուալ" և "մարդ " համակցումը:
Մարդը այն է, ինչ որ կա ռեալում: Իսկ վիրտուալում ՝ մեր մի մասն է միայն: Միտքը- դարձած գրառում: Շատ անգամ մենք երազում ենք, շատ անգամ ընկնում հանդիպակած կամ զուգահեռ "աշխարհներ": Դա մեղադրելու, պախարակելի չի է վերջին հաշվով: Ուղեղը՝ ազատված "մարմնի" հիմնական ՝ ծանր մասից, ազատ ճախրում է - կամ խորասուզվում ներքևներում:
…
իսկ ինչքանո՞վ է վիրտուալը կապված ռեալի հետ: Դա արդեն ուրիշ հարց է:
Շատ դեպքերում կարծում եմ այնքան էլ կապնված չեն դրանք:
…
Ընդանում առմամբ մեր "Վիրտուալը" բավականին բարդ հոգի է, ու նրա ուսումնասիրությունը արդեն տենդագին սկսված է, և արվեստագետների, և գիտնականների կողմից:

[Jarre]

dvgray, անչափ շնորհակալ եմ հետաքրքիր հարց առաջ քաշելու ու այս թեմային աջակցելու համար։

կարծում եմ այստեղ այնքան էլ ճիշտ չի "վիրտուալ" և "մարդ " համակցումը:
Մարդը այն է, ինչ որ կա ռեալում: Իսկ վիրտուալում ՝ մեր մի մասն է միայն: Միտքը- դարձած գրառում: Շատ անգամ մենք երազում ենք, շատ անգամ ընկնում հանդիպակած կամ զուգահեռ "աշխարհներ": Դա մեղադրելու, պախարակելի չի է վերջին հաշվով: Ուղեղը՝ ազատված "մարմնի" հիմնական ՝ ծանր մասից, ազատ ճախրում է - կամ խորասուզվում ներքևներում:

Բայց չէ՞ որ թե վիրտուալում և թե ռեալում, ինչ որ մի բան ասելու կամ անելու մեզ դրդում է հենց մեր բանականությունը, այսինքն՝ մեր ես-ը։ Եվ դու շատ լավ նկատեցիր, որ եթե մարդ այդպես չի վարվի ռեալում, բայց վիրտուալում իրեն կարող է թույլ տալ, ուրեմն դա նշանակում է, որ նա ՈՒՆԱԿ է նման բանի, պարզապես մինչ այդ հնարավորություն չի ունեցել։

Ես ու կինս ունենք մի սկզբունք, որը մեզ երկուսիս անչափ շատ է օգնել։ Ինքս ինձ ճանաչելու լավագույն ձևը դա ոչ թե այն է, թե ինչ եմ ես անում ուրիշների ներկայությամբ, այլ թե ինչպես ես կվարվեի եթե լինեի մենակ, կամ այս դեպքում՝ եթե ինձ ոչ մեկը չճանաչեր։ Դա ցույց է տալիս մեր անձնավորության թաքնված կողմերը։

[Jarre]

Ինձ համար ինտելեկտուալ ազնվության հրաշալի օրինակ են այն ակումբցիները, ովքեր բացում են անչափ հետաքրքիր թեմա՝ որը հենց սկզբից պարզ է որ մեծ հաջողություն է ունենալու, բայց անկեղծորեն ասում են, որ դա իրենց մտահղացումը չէ, այլ տեսել են մեկ ուրիշ ֆորումում։

[dvgray]

dvgray, անչափ շնորհակալ եմ հետաքրքիր հարց առաջ քաշելու ու այս թեմային աջակցելու համար։

Շնորհակալ ենք քեզանից, հետաքրիքր զրույցներ բացելու համար :

Բայց չէ՞ որ թե վիրտուալում և թե ռեալում, ինչ որ մի բան ասելու կամ անելու մեզ դրդում է հենց մեր բանականությունը, այսինքն՝ մեր ես-ը։ Եվ դու շատ լավ նկատեցիր, որ եթե մարդ այդպես չի վարվի ռեալում, բայց վիրտուալում իրեն կարող է թույլ տալ, ուրեմն դա նշանակում է, որ նա ՈՒՆԱԿ է նման բանի, պարզապես մինչ այդ հնարավորություն չի ունեցել։

Կարծում եմ իրականում մարդը ունակ է ամեն ինչի, ինչը կարելի է վերագրել մարդուն, որպես վարք, բարք ու հատկանիշների դրսրվորում:

Ես ու կինս ունենք մի սկզբունք, որը մեզ երկուսիս անչափ շատ է օգնել։ Ինքս ինձ ճանաչելու լավագույն ձևը դա ոչ թե այն է, թե ինչ եմ ես անում ուրիշների ներկայությամբ, այլ թե ինչպես ես կվարվեի եթե լինեի մենակ, կամ այս դեպքում՝ եթե ինձ ոչ մեկը չճանաչեր։ Դա ցույց է տալիս մեր անձնավորության թաքնված կողմերը։

Կարծում եմ առաջանում է որոշակի շփոթություն : Բացատրեմ միտքս: Մարդը հասարակաակն էակ է: Եվ միևնույն ժամանակ ունի խիստ ընդգծված անհատական հատկանիշներ ու գծեր: Իհարկե, առանց հասարակական կապերի, /հաճախ այդ կապերը մեղ կաշկանդում են, հաճախ էլ ուղղակի կալանավորում մեր հոգին/ մեր հոգին/միտքը կարող է համեմատաբար ազատ ճախրել լուսյի կամ ավելի մեծ արագությամբ: Սակայն մենք Աստծո կամոք հասարակակն էակներ ենք: Բնության մեջ մեր նման լիքը ուրիշ կենդանիներ կան: Որոնք նույնպես հասարակական են իրենց բնույթով:
…
Այստեղ Մարդու դեպքում խնդիրը կայանում է բալանսի ընտրության ու հաճախ նաև հայտնագործման մեջ: Բալանս՝ հասարակական ու անձնականի միջև: Անել այնպես, որ դրանք չմտնեն հակասության մեջ, այլ լինեն իրար օգնող, օժանդակող, սիրխրոնիզացնող:
…
Կարծում եմ սեփական անձի վրա փորձր դնել չարժե : Անհրաժեշտության դեպքում մեր գենոգֆոնդը ի հայտ կբերի մեր, որպես Մարդու, ամենախորը թաքնված տաղանդները: Հայտնի փաստ է , որ երբ վագրի ընկել է մեկի ետևից, նա թռել է մի խորը ու երկար փոս: Հետո, երբ չափել եմ այդ փոսի երկարություն, պարզվել է որ այն եղել է 10 մետրից ավել :
…
Այնպես որ ես ավելի հակված եմ Վստահել մեր ուժերին ու Հավատալ ինքներս մեզ: Ու փորձել ապրել բալանսավորված կյանքով:

[Բարեկամ]

Ինձ համար ինտելեկտուալ ազնվության հրաշալի օրինակ են այն ակումբցիները, ովքեր բացում են անչափ հետաքրքիր թեմա՝ որը հենց սկզբից պարզ է որ մեծ հաջողություն է ունենալու, բայց անկեղծորեն ասում են, որ դա իրենց մտահղացումը չէ, այլ տեսել են մեկ ուրիշ ֆորումում։

Ես դա կանվանեի ոչ թե ինտելեկտուալ ազնվություն, այլ ինտելեկտուալ հզորություն:
Թաքցնելը կամ սեփական ներկայացնելը տվյալ դեպքում, ընդամենը ինտելեկտուալ թուլության արտահայտություն ա:

Ուղղակի անազնվությունը խիստ բառ ա տվյալ դեպքում, թեև ցանկացած անազնվության հիմքը թուլությունն ա

[Jarre]

Չնայած այս երևույթը մի գուցե այդքան էլ կապ չունի ինտելեկտուալ ազնվության հետ, բայց ինձ համար ինչ որ չափով ինելեկտուալ ազնվության պակասի մասին է խոսում այն երևույթը, երբ մարդ պատրաստ է իրեն մասնագետ համարելու մի ոլորտում, որում ինքը շատ քիչ բան կարող է անել։

Նկատել եմ, որ սոցիալ տնտեսական պայմանների պատճառով, շուրջբոլորը շատացել են «բարձրորակ» շինարարներ, ավտոմեխանիկներ, ռեմոնտ անողներ, դիզայներներ, ինտերնետային կայքեր պատրաստողներ....։ Ու ցավը նրանումն է, որ շատ-շատ քչերը ազնվություն ունեն ասելու, որ իրենք բարձրորակ մասնագետ չեն։ Քանի որ մտածում են, որ եթե ասեն կզրկվեն աշխատանքից։ Բայց արդյունքում հենց դա էլ լինում է, երբ պատվիրատուն չի ստանում իր ուզած արդյունքը։