Սելավի-ի խոսքերից
Jarre ջան դու իմ գրառումից ճիշտ հետևություն չարեցիր, կամ էլ ես չեմ կարողացել մատչելի ձևակերպել ասելիքս:
Ինչևէ հիմա փորձեմ ավելի պարզ ձևակերպեմ:
Ես չեմ պնդի այն հանգամանքը որ ամեն բան նախորոք ծրագրավորված է կամ նախասահմանված է՝ հակառակը ամեն մարդ ինքնա յուրովի ընտրում իր կյանքի ուղին ու տալիս համապատասխան ընթացք:
Իսկ իմ նշած ժամանակահատվածի « երիտսարդության» տարիքում, օրինաչափա այն՝ որ նա պիտի լինի արկածախնդիր և խիզախ, և ունենա իր պատկերացումների մտահորիզոնը:
Օրինաչափ չի լինի չէ՞ երբ տեսնես տասնութ կամ տասնինը տարեկան երիտասարդը խաղալիք ավտոմեքենայով, իր բահով ու դույլով դուրսը ցեխերի մեջ խաղումա, անգամ տարօրինակ կլինի չէ՞, (սակայն կան մարդիկ որ գերադասում են տարօրինակ լինեն, քան միօրինակ):
Օրինաչափ կլինի երբ այդ տարիքի երիտասարդը ունենա հստակ տրամաբանական կշռադատված մտահորիզոն որը հարիր է իր հենց այդ տարիքի համար:
Սա է ասածս, որ ամեն տարիք ունի իր մոտեցումը կյանքի նկատմամբ ու հենց սրանով է կյանքը գեղեցիկ ու հրաշալի, որովհետև ամեն մարդկային տարիք ունի իր նախասիրությունները և իմաստության ընկալողականությունները, տվիալ ժամանակահատվածի համար:
Եթե հիմա դառնանք այն մտքին որ ձևակերպել ենք «ինտելեկտուալ ազնվություն» պարզ է որ հինգ տարեկանը իր ձևավորված ինտելեկտուալ ազնվությունը ունի, ու ո՞նց կարող էս համոզել այդ երեխային որ նա սխալ է իր ընկալողականության մեջ:
Նույնն էլ 18 տարեկանին կամ 50-ին:
Այստեղա կորում օրինաչափությունը, երբ հիսուն տարեկանը ուզումա իր «ընծան» հրամցնի տասնութամյա երիտասարդին:
Սրա համար են մեր պապերը ասել՝ ամեն բանավեճի մեջ գոյություն ունի երեք ճիշտ, մեկ քոնը, մեկ իրանը, մեկ էլ իրականը:
Հիմա անրադառնամ այն մտքին՝ որ ձևակերպել էիր (սերունդների համար լավ կյանք ենք ուզում):
Այդ քո հասկացած լավ կյանք հասկացողությունը քո համար է միայն լավ, հետագա սերունդները չեն օգտվում քո հասկացած ու ընկալած արժեհամակարգի լավ կոչվածից ու քո դրած չափանիշներից:
Ամեն սերունդ իր չափանիշներովա առաջնորդվում և քո տասնհինգ տարի առաջ իմացածդ լավ կյանքի չափանիշները հնանումա և եկող սերունդը շատ քիչ տոկոսային հարաբերությամբա օգտվում քո հասկացած լավ կյանքի դոգմաներից ու չափանիշներից:
Դու կարող էս ընդհամենը հաջորդ սերունդին փոխանցել քո իմացածը, բայց չպարտադրես որ նա իր կյանքը ապրի քո իմացածի շրջանակներում, չնայած չես էլ կարող պարտադրել, ինչպես չեն կարողացել պարտադրել մեր պապերը իրենց արժեհամակարգի չափանիշները:
Այ սրանովա կյանքը գեղեցիկ ու հրաշալի, որ մարդիկ տարբեր մոտեցումներ ու տարբեր ընկալողականություն ունեն կյանքի՝ թեկուզ շատ կարևոր բաների շուրջ:
Մեջբերել
Էջանիշներ