Ինտելեկտուալ ազնվություն

[Jarre]

Jarre ջան: կաևծում եմ որ անբարեխիզճ գիտնական չկա, քանի որ երբ որ իսկական գիտնականը այդպիսի վարքագիծ է դրսևորում, նա այլևս դադարում է գիտնական լինելուց: խոսքը ակադեմիական կոչումների, կամ նույնիսկ Նոբելյան մրցանակի մասին չի որորնք մարդ կարող է և ունենալ, բայց գիտնական չկոչվել: Ոնց՞ ես պատկերացնում գիտնականի արած սուտ գործը, երբ որ այն բազմաթիվ փորձաքննություն է անցնում և ակադեմիական հրատարակչություններում անգամ հաղորդագրություն տպելու համար հազար տակ ստուգվում է:

Շատ հետաքրքիր ես գրել, որ «երբ որ իսկական գիտնականը այդպիսի վարքագիծ է դրսևորում, նա այլևս դադարում է գիտնական լինելուց»։ Իմ համար էլ բարոյական տեսանկյունից այդպես է, նա այլևս որպես գիտնական այդպիսին չէ։ Բայց գիտնականների շրաջանում հանդիպող այս դեպքը նշել եմ, ցույց տալու համար, թե որքան տարածված է այդպիսի անազնվությունը։

Նախ ասեմ, որ Արշակի մեկնաբանությունը հիմնականում կաղուցված էր պատմության վրա, որը ես գիտություն չէմ համարում ու դրա մասին Ակումբում բազմիցս արտահայտել եմ իմ կարծիքը:
Իսկ քո ասած դեպքից շատ հնարավոր է որ լինեն բազմաթիվ: սակայն գիտությոն և մյուս քո ասածների տարբերությունը այն է, որ վերջ ու առաջ այստեղ սուտը ելնում է ջրի երես, իսկ այս սուտասանը պատվազրկվում է և ընկնում մի վիճակի մեջ, որ եթե ինքը ողջ լինի, ապա հաստատ կփոշմանի դրա համար:

Ես Արշակի հետ համաձայն եմ, քանի որ ինքան էլ որ դա պատմություն լինի, նրա նշածը անհերքելի փաստ է, քանի որ էվոյուցիոնիստների նման մոտեցումը պատմություն չէ։ Կան պահպանված գիտական հին ձեռնարկներ և թերթեր, որտեղ պարզ երևում է Արշակի գրած վերաբերմունքի մասին։ Օրինակ Science-ի, 1964թ. սեպտեմբերի 18-ի համարում, կար այսպիսի միտք. «Այսօր գիտնականների մոտ ընդունված չէ ցուցաբերել ինտելեկտուալ ազնվություն։ Նրանք երբեմն իրենց պահում են այնպես, ինչպես եկեղեցին՝ Գալիլեյի ժամանակներում»։

Բայց ինչպես դու էիր նշել, նման մարդիկ դադարում են գիտնական լինելուց.....

Ժողովուրդ, իսկ ուրիշ ի՞նչ բնագավառներում եք հաճախ հանդիպում նման անազնվության