Լեվոնին ու մնացածին մոտս քննության չեմ կանչել որ քեզ հիմա համեմատությունները ասեմ, կասեմ մի բան, եթե նույնիսկ հանկարծ Լեվոնը ամենախլոքնա դա դեռ երաշխիք չի որ ետ խելքը օգագործելու ա ի բարօրություն ժողովրդու ու ոչ իր սեփական ամբիցիաներիKuk-ի խոսքերից
Այո
Ոչ
Չգիտեմ
Պատ. Հանրահավաք և երթ մարտի 1-ին
Լեվոնին ու մնացածին մոտս քննության չեմ կանչել որ քեզ հիմա համեմատությունները ասեմ, կասեմ մի բան, եթե նույնիսկ հանկարծ Լեվոնը ամենախլոքնա դա դեռ երաշխիք չի որ ետ խելքը օգագործելու ա ի բարօրություն ժողովրդու ու ոչ իր սեփական ամբիցիաների
Rammstein (02.03.2009)
այ քեզ բան...
առավոտը բացվելը երաշխիք չի, որ ես կզարթնեմ
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Ես չեմ ասում, ով ինչ կանի իր խելքը, ում օգտին կլինի և այլն, հարցս, ինչպես տեսնումե ս, հստակ ա. քաղաքական գործչի անուն, որը Լևոնի խելքի մեկ տասներորդը ունի, էսքան բան, մի գնա առաջ, թե ինչ ա անելու էդ խելքը: Էդ արդեն ուրիշ թեմայա, կարողա սատանիստ ա, գլխից հանում ու ուտում ա, կամ պահում ա գլխի մեջ, որ մտնի ֆորումում անկապ դուս տա, իրան լավ զգա, ՊՄ-ով քֆուր անես, ձեն չհանի և այլն: Էս ամեն ինչը հետո, իսկ հմա ընդամենը անուն եմ ուզում:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Ժողովուրդ ջան, այս վիճաբանությունը կարող է տևել անվերջ, սակայն բանն այն է, որ Պայքարողն այսօր պայքարելու է, Սպասողը՝ սպասելու… ոչ Պայքարողին կարող ես համոզել որ տանը նստի ու սպասի մինչև "արժանի" թեկնածուն գա, ոչ էլ Սպասողին կարող ես համոզել որ պայքարի, եթե մինչև հիմա աչքի առաջ ունենալով այս ապօրինություներն ու սպանդը նրանց չի համոզել…
Մի քանի դիտարկումներ… Սպասողների ուշադրությունն ուզում եմ կենտրոնացնել մի փաստի վրա, որ Շարժման համակիրները միայն լևոնականներ չեն և միտինգի մասնակիցներն էլ, ինչպես դուք եք նշել վերը, այն մարդիկ են որոնք 96-ին Լևոնին դեմ էին, ասել է թե այս շարժումն այնքան աձնավորված չէ… այն դուք եք անձնավորում… Լևոնի անձը ձեզ ստիպում է մասն չկազմել այսօրվա քաղաքական շարժմանը, չնայած որ երևի կողմ եք առաջ քաշված բոլոր խնդիրներին… կամ էլ կարծում եք որ ամեն ինչ լավ է և փոխելու կարիք չկա. այդ դեպքում սպասել էլ պետք չէ… ճիշտն ասած Սպասողներից մի տեսակ վազգենմանուկյանական հոտ է գալիս. նրանք կարծես ոչնչի առջև չեն կանգնի միայն թե Լևոնը չլինի… նրանց կարծես ոչինչ չի հետաքրքրում բացի Լևոնի անձից…
Ինչևէ… Պայքարողները պայքարելու են մինչև ապրեն իրենց կերտած հայրենիքում, իսկ Սպասողները սպասելու են մինչև "ազնիվ ասպետը սպիտակ ձիւ վրա նստած" իվերջո ժամանի (ուփս… մի տեսակ տանը մնացած աղջկա երազանք ստացվեց, կներեք), իսկ մինչ այդ ապրելու եք Պայքարողների կերտած հայրենիքում…
Պայքարողներին ցանկանում եմ ուժ ու եռանդ և բարձր տրամադրություն, Սպասողներին անսահման համբերություն, ես ինակատի ունեմ ԱՆՍԱՀՄԱՆ տառացիորեն, հավատացեք դա ձեզ շատ է պետք գալու, "հավերժությունը" դա շատ երկար ժամանակ է սպասելու համար (կարելի է ասել համարյա անվերջ)
Chuk (02.03.2009)
Էն պահից սկսած, երբ 6-րդ բաժնի աշխատակիցները աչքիս առաջ 25 տարեկան տղուն գնդակահարեցին տարան 1992 կամ 93 թ.: Իսկ ամոթխած էնքան եմ մնալու, քանի մեր ազգի փրկիչները էդ թվերի պրեզիդենտներն ու նախարարներն են:
էսպես չի մնա
Չեմ ճանաչում տենց մարդ, բայց դա չի նշանակում, որ եթե շուրջբոլորը անընդունելի մարդիկ են , ուրեմն պետք ա դրանց մեջից ընտրություն կատարել: Իմ համար շատ հանցագործ ու քիչ հանցագործ չկա, մանավանդ, որ խոսքը գնում ա համարյա նույն տիպի հանցագործությունների մասին:
-ընտրակեղծիքներ, ժողովրդի վրա տանկ քշել, սովի մատնել, թալանել երկիրը և այլն...
Դա իմ տեսակետն է: Դա իմ ընտրությունն է, ու ես դրանով մեղք չեմ գործում: Իմ ազատ ընտրության իրավունքից ես տենց եմ օգտվում:
Կուկ ջան մի հատ էլ անձնական խնդրանք: Ձեր տեսակետից բացի կա նաև այլ տեսակետ: Ես հարգում եմ ձեր տեսակետը ու լսում եմ ու փորձում եմ հասկանալ, ինչն էլ չեմ ընդունում, հակափաստարկ եմ բերում, չկա, չեմ բերում: Բայց նույնը հակառակ կողմից չեմ տեսնում: Խոսքը անձամբ իմ մասին չի, խոսքը մի քանի տասնյակ մարդկանց մասին ա , որոնց մեծ մասը էս բաժնում էլ գրառում չի անում:
էսպես չի մնա
Annushka (02.03.2009), Second Chance (02.03.2009), Tig (02.03.2009)
10x
Tig (02.03.2009)
Էլմո ջան, շատ դիպուկ ես նկատել` կան մարդիկ, ովքեր էլ այս թեմայում գրառումներ չեն կատարում /կամ համարյա չեն կատարում/: Ուղղակի մի քիչ վիրավորական ա, որ դու լսում ես այլոց կարծիքները, համաձայնվում կամ հակադրվում, իսկ այլոք ոչ միայն չեն ուզում լսել քո կարծիքը, այլև դեռ չլսած այն աբսուրդ են համարում:
Tig (02.03.2009)
Իհարկե կարելի է 90–ական թվականներից սկսած ցանկացած ապօրինի, անմարդկային, ստոր, քստմնելի գործողության համար մեղադրել Տեր–Պետրոսյանին, ի՞նչ խոսք, դրանից էլ հեշտ բա՞ն։ Կարելի է նաև ամպագոռգոռ հայտարարություններ անել ջհուդամասոնական շարժումից, գաղտի գործակալներից, Սորոսի փողերից, ավելացնել համեմունքային բառեր՝ «ազգակործան», «դավադրություն», «պետական անվտանգություն» և այլն, վերջում էլ այս ամենի կողքին դնել «Լևոն» և ճաշը պատրաստ է։ Ու այս մտքի գոհարներից, այս «զալատոյ» մտքերից ոմանք իրենց աչքին մի տեսակ բարձրանում են, կուրծքը հպարտությունից սկսում է ավելի արագ բարձրանալ իջնել, բա ո՞նց, իրենք գտան այս ազգի դժբախտության պատճառը, գտան իրենց պրոբլեմների համար ում մեղադրեն, մաղձը թափվեց, ինքը զինքը դրսևորվեց, Հայ ազգի պանծալի զավակը ի ցույց դրեց իր հզոր աշխարհայացքը ի փառս իրեն և ժողովրդի։ Եվ չգիտեմ, թե բնածին կուրությունից, թե վախից, թե տգիտությունից, թե գիտակցական մակարդակից է, որ չենք նկատում, որ այս պրոբլեմներով պատրաստված ճաշի հեղինակը իրականում մենք ենք, մեր արատավոր գեներով, մեր էգոիզմով, մեր չուզողությամբ, մեր փոքրոգությամբ, մեր նախանձով, մեր անհագ ու անարդար ցանկություններով հանդերձ։ Եվ ահա գահավիժելիս էլ նույնիսկ շատերի աչքերը չեն բացվում ու չեն նկատում սեփական արատները ու էլի «Լևոն» են կրճտացնում, քանի որ սեփական խղճի առաջ չոքելու կարիքը չկա, գահավիժում ենք գլուխներս բարձր, մենք հպարտ ժողովուրդ ենք, մեզ Հայ են ասում։
Հ.Գ. Լևոնը քաղաքական գործիչ է, լիդեր, Հանրապետության Առաջին Նախագահը։ Նա ճառ է կարդում, մատնանշում է այս այն, վերլուծություններ է անում, կանխատեսումներ։ Բայց միևնույն է, մեր ապրելակերպը, մեր քաղաքական կուրսը ընտրում ենք մենք՝ Հայաստանի քաղաքացիներս։… Թե՞ այնուամենայնիվ Սորոսը… գուցե հենց ինքը՝ Սատանա՞ն։
Si vis pacem, para bellum
Chilly (02.03.2009), Mephistopheles (02.03.2009), Nadine (02.03.2009), Tig (02.03.2009), Մարկիզ (02.03.2009)
Երևի ամենաառողջ միտքը, որ հնչեցվել է այստեղ: Համաձայն եմ:
էսպես չի մնա
Պատ. Հանրահավաք և երթ մարտի 1-ին
Ես շնորհակալություն եմ հայտնել Network.am-ի գրառմանը, ու անդրադառնալով պատասխանիդ չզղջացի, որ հայտնել եմ:
Գրառումդ կարդացի: Կարծես թե ամեն ինչ ճիշտ է, ու տրամաբանված, բայց մի հարց է առաջանում. իսկ ո՞վ է ասում, որ այդպես չի` ինչպես դու ես գրել: Սկսեմ նրանից, որ Նեթուորք.ամ-ը գրել է ոչ թե ինչ-որ մի սահմանադրական իրավունքի մասին, այլ բարոյական իրավունքի մասին, իսկ բարոյական իրավունքները, ինչպես գիտենք, ոչ մի գրքում չեն գրում (բացի հոգեւոր գրքերից):
Դու ասում ես, որ կեղծարարի դեմ կատարված կեղծիքը պատժելի է: Այո, իսկ ո՞վ է ասում, թե պատժելի չէ: Բայց պատժելի է թե’ առաջին կեղծարարինը, թե’ երկրորդինը: Իսկ հիմա ժողովուրդը, հետեւելով ՀԱԿ-ին, ուզում են ազատվել մի կեղծարարից` իշխանության բերելով մյուս կեղծարարին, ուզում են ազատվել մի բռնապետից, իշխանության բերելով մյուս բռնապետին եւ այլն` էլ չթվարկեմ:
Էսքան գրեցի, նոր նկատեցի, որ Network.am-ը արդեն պատասխանել էր, բայց ափսոսում եմ գրածս խմբագրեմ...
Լավ, Էլմո ջան, հասկացա` ապօրինություններ ես տեսել, բռնություններ ես տեսել, բոլորն էլ տեսել են, բայց դու մի՞թե հավատում ես, որ կարողա լինի նենց մեկը, ով հասնի նախագահի աթոռին ու հրեշտակի թևերը մեջքին լինի: Կարծում եմ` չես հավատում, այսինքն մշտնջենական փակուղի ա, վերջ, աչքներս փակենք ամեն ինչի առաջ, բոլորը քրական հանցագործներ են, ոչ մեկին կողքը կանգնել չի կարելի, ավելի լավ ա պատերի տակով քայլելով ապրենք, գոյատևենք:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Հանրահավաք և երթ մարտի 1-ին
Արդյունքների ամփոփում ըստ ինձ
Փուլ 1. սույն թեման
Տեղի ունեցավ մարտի 1-ի հուժկու հանրահավաքը, որին հաջորդեց հուժկու երթը: Այժմ ժամանակն է ամփոփելու ու տեսնելու, թե ինչ է կատարվում: Արդյունքների ամփոփումը երևի թե աստիճանաբար կանեմ ու ուզում եմ սկսել սույն թեմայից:
Այսպիսով, տվյալ պահին կատարում եմ ընդամենը փաստերի շարադրում, վերլուծությունները թողնելով հաջորդ պահին:
Սույն թեման բացվել է փետրվարի 9-ին՝ սրանից 21 օր առաջ: Այդ ընթացքում ակումբում ակումբցիները կատարել են 12368 գրառում: Կլորացնենք թիվը, համարենք որ կատարվել է 13000 գրառում: Խոսքը ակումբի բոլոր բաժինների բոլոր թեմաներում արված գրառումների մասին է: Նույն ժամանակամիջոցում սույն թեմայում կատարվել է 1412 գրառում (չհաշված 100-ի հասնող ջնջված գրառումները), նորից կլորացնենք ու համարենք, որ կատարվել է 1400 գրառում: Այսպիսով այս ժամանակամիջոցում ակումբում կատարված գրառումների 10%-ից ավելին բաժին է հասել սույն թեմային: Նկատենք, որ իրոք մեծ թիվ է, եթե հաշվի առավել ևս եթե հաշվի առնենք, որ այս ընթացքում բացվել են տասնյակ նոր թեմաներ, գրառումներ են կատրվել հարյուրավոր թեմաներում:
Անցնենք առաջ:
Այս քսան օրերի ընթացքում թեմայում գրառում է արել 57 մասնակից, այդ թվում.
- մարդիկ, ովքեր երբևէ «քաղաքականություն» բաժնում գրառում չեն անում կամ խուսափում են դրանից
- մարդիկ, ովքեր ակումբում գրանցվել են հատուկ այս թեմայում գրառում անելու համար
- մարդիկ, ովքեր վաղուց ակումբում գրառում չէին անում կամ էլ ակումբ «չէին մտնում»
և այլն:
Թեմայից հարցում է ավելացվել փետրվարի 21-ին՝ 8 օր ժամկետով: Այդ ընթացքում քվեարկությանը մասնակցել են ըստ պաշտոնական վիճակագրության 99 մասնակից, ես հակված եմ թիվը համարել 70-75 արանքում, այն մնացած 25-30 քվեները համարելով ակումբցիների ակտիվության իրական պատկերը չցուցադրող պարամետր:
Ինչևէ, այսքանն ընդամենը տվյալների հրապարակում էր: Այժմ մեկնաբանեմ այդ տվյալները: Ես չեմ կարծում, որ որևէ մեկը հիմա ջայլամային քաղաքականություն կբանեցնի ու կհակաճառի ինձ՝ չնկատելով, որ սա աննախադեպ ակտիվություն է, չափազանց մեծ ակտիվություն է, հարցի նկատմամբ չափազանց բարձր հետաքրքրության արդյունք է: Այս տվյալները գալու են ակումբի մակարդակով ցույց տալու, ու Հայ Ազգային Կոնգրեսը այսօր երկրում իրավիճակ թելադրող ուժն է, որ այս կառույցն է ներքաղաքական կյանքում պատկեր ստեղծողը, որ այն մեր քաղաքական կյանքում լրջագույն գործոն է: Սա գալիս է ցույց տալու, որ հանրահավաքը ժամանակավրեպ չէր, որ կար դրա անհրաժեշտությունն ու կարիքը, ու որ այն ըստ էության վերջին շրջանի ներքաղաքական կյանքի կարևորագույն իրադարձությունն էր: Այո՛, աննախադեպ հետաքրքրությունն ու ուշադրության կենտրոնում լինելը ցույց է տալիս միայն ու միայն դա, ուրիշ ոչինչ:
Բայց սա միակ բանը չի, որ ուզում եմ ասել թեմայի արդյունքները ամփոփելիս: Այժմ ես իմ ուշադրությունն եմ ուզում սևեռել քվեարկության արդյունքների վրա, որին, խոստովանեմ, հետևում էի մեծ ուշադրությամբ ու զարմանքով:
Այսպիսով, քվեարկությունն ավարտված է, պաշտոնական վիճակագրությամբ «Այո» է քվեարկել 46 մասնակից, «Ոչ» է քվեարկել 47 մասնակից, և «Չգիտեմ» է քվեարկել 6 մասնակից (ի դեպ, այդ չգիտեմներից առնվազն երկուսը հանրահավաքին ներկա եղել են, կանգնած էին իմ կողքին):
Քվեարկության արդյունքներին, ինչպես ասացի, հետևում էի համակ ուշադրությամբ ու զարմանք ու ապշանք հարուցող պահերը սակավ չէին: Այսպես, ես օրինակ ապշել էի, երբ շարժման մոլի հակառակորդը քվեարկել էր «Այո», կամ երբ շարժման համախոհը քվեարկել էր «Ոչ»: Կոնկրետ անուններ, բնականաբար, չեմ տալու, դրա իրավունքը չունեմ: Բայց սրանք չէին կարևոր պահերը: Ինձ ամենից շատ հետաքրքրում ու զարմացնում էր «Ոչ» քվեարկողների ցանկն ու այդ քվեների դինամիկան: Հիմա ուզում եմ դիմել «Ոչ» քվեարկող տարբեր մարդկանց.
Դու՛, որ «Քաղաքականություն» բաժնում երբեք ակտիվ չես եղել, բայց քո պարտքն ես համարել գալ ու քվեարկել,
Դու՛, որ վաղուց ակումբից հեռացել ես, այստեղ գրառումներ չես անում և իբր չես էլ մտնում ակումբ, բայց մտել ու քվեարկել ես,
Դու՛, որ ակումբում գրանցվել ես հատուկ այս թեմայում մեկ կամ երկու գրառում անել կամ չանելու, բայց անպայման քվեարկելու համար,
Դու՛, որ եղել ես, կաս ու կմնաս իշխանության պատվեր կատարող,
Դու՛, որ եկել ու այս թեմայում քվեարկել ես զուտ ընկերոջդ կամ բարեկամիդ խնդրանքով,
Դու՛, որ չես զլացել մեկից ավելի մականունով մտնել ու քվեարկել...
Դու՛, հա, հենց դու, մի՞թե կարծում ես, որ քո այս արհեստածին ակտիվության երկրի ներքաղաքական կյանքում պատկեր ստեղծող ես, մի՞թե կարծում ես, որ այդ քվեիցդ կախված է երկրի այս կամ այն իրադրության զարգացումը: Հիասաթափեցնեմ քեզ: Այս թվացյալ ակտիվությունը պատկեր է ընդամենը, փուչիկ, պայթող փուչիկ: Իրականում այո՛, քեզնից ինչ-որ բան իրոք կախված է, սակայն ոչ թե այս թվացյալ ակտիվությունիցդ, այլ ճիշտ հակառակը, իրական պասիվությունիցդ, իրական անգործությունիցդ, իրական անտարբերությունիցդ, իրական հանդուրժողականությունիցդ: Միայն այդ անգործությունդ է, որ երկրում ինչ-որ եղանակ է ստեղծում ու ցավոք, վատ եղանակ:
Դու հիմա ինձ կուզես առարկել, բայց կներես, չես կարող: Դու կարող ես ասել, որ ակտիվ ես ու ես կասեմ. «ցույց տուր ակտիվությունդ» ու դու ցույց տալու բան չունես, քանի որ հենց թեկուզ անցյալ տարվա փետրվարի 19-ից հետո ոչ մի բան, բացարձակապես ոչ մի բան չես արել երկրում պատկերդ փոխելու համար, համատարած կեղծիքների դեմ պայքարելու համար, բռնությունների դեմ պայքարելու համար, հանդուրժել ու հանդուրժում ես բոլոր այդ քրեկան հանցագործությունները, երկրումդ սահմանադրության բոլոր բռի ոտնահարումները: Ու սրանից հետո դու կարո՞ղ ես ինձ ասել, որ պասիվ չես, այլ ակտիվ, որ անգործություն չէ արածդ կամ հանդուրժողականության դրսևորում: Դու շատ-շատ ինձ կարող ես հակաճառել ու ասել, որ իրականում անտարբեր չես, որ մտահոգ ես իրականում, որ քեզ էլ է հուզում երկրում կատարվածը, իսկ ես կասե՞մ. «է օգուտն ի՞նչ, որ մտքիդ մեջ մտահոգ ես»: Որտև քո մտքի մտահոգությունն արտաքին աշխարհում իր արտահայտչաձևով եղել ու մնում է լոկ անտարբերության դրսևորում ու ուշադիր, ես չեմ ասում անտարբեր ես, ես ասում եմ քո գործողությունները անտարբերության դրսևորման ճշգրիտ պատկեր են: Դուրս գայիր, պայքարեիր: Պայքարեիր հենց իմ դեմ, Լևոնի դեմ, պայքարեիր այն չարչրկված թեմայի՝ երրորդ ուժի համար: Բայց տանն անգործ չնստեիր ու ինչ-որ ֆորումում «Ոչ»-ի կոճակը սեղմելով ու ծամծմված խոսքերը հազարեորդ անգամ գրելով կարծեիր, թե ինչ-որ բան արեցիր: Դա գործ անել չէ, դա անգործություն չէ: Դա ակտիվություն չէ, այլ միայն ակտիվության իմիտացիա:
Արդյո՞ք այս հարցման արդյունքները արտացոլում են հասարակության պատկերը: Իհարկե ոչ: Արտացոլելու դեպքում, եթե հանրահավաքին մասնակցեր ՀՀ բնակչության մոտ 50%-ը, ապա հանրահավաքին մասնակցելու էր մեկ միլիոնից ավելի մարդ, ինչն իհարկե չի եղել: Էնպես որ ուշադրություն դարձնել այս թվերին ու կարծել, թե դա է իրական պատկեր ստեղծում, պարզապես միամտություն է ու անգամ ծիծաղս է գալիս շարժման հակառակորդների այս մոլեռանդ քվեարկության, ակտիվության ցուցադրման անհագ, բայց անիմաստ ջանքերի վրա: Ծիծաղելի է: Օգուտն ի՞նչ ձեր քվեարկությունից, եթե դուք տանը նստած եք ու նստած եք մնալու, անկախ նրանից հանրահավաքը կլինի՞, թե՞ ոչ: Այս ընդդիմությունը կգոյատևի՞, թե՞ ոչ: Իշխանությունը ժողովրդին կկոտորի՞, թե՞ ոչ: Դուք շատ-շատ էստեղ խոսեք, թե ինչքան փիսն են Լևոնն ու Սերժը, որ երկու քարի արանքն եք, որ երրորդ ուժ է պետք, բայց ինչպես հեռուստատեսության եթերից ու մամուլի էջերից այդ երրորդ ուժի մասին ճամարտակող քաղաքական «գործիչները», էնպես էլ դուք ոչ մի ռեալ բան չեք արել, չեք անում ու չեք էլ անի այդ չարչրկված երրորդ ուժի ստեղծման համար, որտև այս պահին արդեն իմ համար պարզ է, որ ձեր բնորոշիչը չեզոքությունն ու պասիվությունն է, իսկ ակտիվությունը կարող է լինել միայն ինչ-որ ֆորումում, սրճարանում, բակի տաղավարում կամ նման այլ տեղեր, այսինքն էնպիսի տեղեր, որտեղ կարելի է խելացի դեմքով խոսել, իսկ այդ խոսքերին գործողություն չի հաջորդելու, չի նախատեսվում:
Փոխարենն այս թեմայում ձեր ակտիվությունը գալիս է մեկ այլ բան ցույց տալու ու ես չեմ հապաղի դրա մասին խոսել: Հենց այս թեմայում էլ խոսվել է ակումբի ղեկավարության աչառության մասին, որ իբր մենք ճնշում ենք «հակալևոնականներին», որ նրանց ազատ խոսելու իրավունքը ոտնահարում ենք, նրանց ձայնը կտրում ենք և այլն: Այո՛, ես, այս կայքի իրավաբանական տերը, շարժման համախոհ եմ: Բայց եթե ձեր ասածն է, ապա ինչպե՞ս ստացվեց, որ թեմայի բազում էջերում մնացին ձեր բազում հայհոյախառը ու մերկապարանոց գրառումները, ձեր կծու ու էմոցիոնալ խոսքերը, ձեր զազրելի զրպարտությունները: Ինչպե՞ս եղավ, որ ես սահմանափակվեցի քվեարկության արդյունքներին քմծիծաղով հետևելով, այլ ոչ դրանք փոխելով ու հարմարացնելով «իմ ցանկություններին», այն էլ այն դեպքում, երբ ունեի դրա իրավական հիմքերը (ենթադրենք երկու մականվամբ քվեարկությունից միայն մեկի թողնելը): Ինչպե՞ս եղավ: Իսկ եղավ շատ պարզ կերպ: Պարզ է, ակումբում չի կարող լինել բացարձակ դեմոկրատիա, որովհետև դեմոկրատիայի դրսևորումներից մեկը ղեկավարի ընտրությունն է, իսկ ղեկավարն այստեղ ուզած-չուզած ես եմ ու դա փոխել դուք չեք կարող, ու պարզ է, որ ես ամեն ինչ անում եմ, որ ակումբի գործունեությունը լինի իմ երազած, պատկերացրած ձևով: Իսկ իմ պատկերացրածը նաև խոսքի ազատությունն է, եթե այն շատ չի անցել վիրավորանքների, զրպարտությունների, այլ արատավոր երևույթների շեմը: Հետևաբար ակնհայտ է, որ քվեարկության արդյունքները պետք է մնար այնպես, ինչպես որ քվեարկել էիք, որ ձեր գրառումները պետք է մնային իրենց տեղերում: Այդ դեպքում ինչպե՞ս եղավ, որ շատերը խոսում են մեր աչառության մասին:
Շատ պարզ: Դա հասկանալու համար պետք է հասկանալ երևույթները խորությամբ: Այսօրվա վիճակով Հայ Ազգային Կոնգրեսն կուռ կառույց է, շարժման համախոհները իրար կապված են գաղափարապես, կուռ: Նրանք ամեն տեղ գործում են համակարգված ու կազմակերպված, իրար հարգելով, իրար լրացնելով, մեկ բռունցք դարձած: Նրանք սովորել են լինել միասին, միավորված: Ի տարբերություն շարժման հակառակորդների, որոնք, իմ գնահատմամբ, չունենալով հստակ գաղափար, որի շուրջ կարող են միանալ ու միավորվել, կազմեզ կուռ կառույց, գործում են առանձին, միանձնյա: Ու դա է պատճառը, որ շարժման հակառակորդի ցանկացած չհիմնավորված խոսք նաև այս ֆորումում գտնում է միավորված, իրար փոխլրացնող, շատերի կողմից տրվող կուռ, փաստարկված պատասխան: Այնքան կուռ, որ շարժման այդ հակառակորդը թեև միակը չի իր տեսակի մեջ, բայց մնում է մենակ ու իր թուլությունը, իր խեղճությունը (այդ համատեքստում) չցուցադրելու համար ստիպված է լինում դիմել շատ վատ մեթոդի՝ մեղադրել իր անպատրաստության ու պարտության մեջ ուրիշին, տվյալ դեպքում «ուժ ունեցողին»՝ ակումբի ղեկավարությանը: Մինչդեռ ամեն ինչ առավել քան պարզ է. շարժման համախոհն ինչպես օրինակ հանրահավաքի կամ պիկետի ժամանակ է մեջք մեջքի կանգնած ու միակամ կարողանում գտնել ու մեկուսացնել սադրիչին, լռեցնել սխալ խոսող դիմացինին, այնպես էլ այստեղ: Սա ևս մեկ ապացույց է շարժման հզորության, ակամա կուռ կազմակերպվածության:
Ինչևէ, դեռ երկար կարելի է գրել, սակայն այսքանով ամփոփեմ թեմայի արդյունքները. նրանում առկա ակտիվությունը գալիս է ցույց տալու շարժման քաղաքական լրջագույն գործոն լինելը, իսկ շարժման համախոհների այս թեմայում համախմբված հանդես գալը ևս մեկ անգամ փաստում է շարժման կռություն ու միակամությունը:
Մարտի 1-ի հանրահավաքի ու երթի արդյունքների ամփոփման հաջորդ փուլերը հաջորդիվ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Գրռմանդ առաջին մասին նախորդ գրառմանս մեջ պատասխանել եմ, ինչ վերաբերում նրան, որ մարդիկ գրառում չեն անում, դա իրենց խնդիրն ա, Էլմո ջան, ես ոչինչ անել չեմ կարող, ոչ էլ ցանկություն ունեմ ինչ որ քայլեր ձեռնարկելու: Ես եթե ասելիք եմ ունենում, չեմ նայում ինձ հետ համամիտ կլնիեն այդ թեմայի ակտիվ ակումբցիները, թե ոչ, ես ներկայացնում եմ իմ տեսակետը, ու մեկնաբանում եմ, այսպես ասած` ես իմը ասում եմ: Թող գրեն, եղբայր, ո՞վ ա իրանց խանգարում:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Ռամշ, ճիշտ ես արել, որ ափսոսել ես ջնջել, ինչպե՞ս կարելի է ջնջել նման հանճարեղ մտքերը:Ես շնորհակալություն եմ հայտնել Network.am-ի գրառմանը, ու անդրադառնալով պատասխանիդ չզղջացի, որ հայտնել եմ:
Գրառումդ կարդացի: Կարծես թե ամեն ինչ ճիշտ է, ու տրամաբանված, բայց մի հարց է առաջանում. իսկ ո՞վ է ասում, որ այդպես չի` ինչպես դու ես գրել: Սկսեմ նրանից, որ Նեթուորք.ամ-ը գրել է ոչ թե ինչ-որ մի սահմանադրական իրավունքի մասին, այլ բարոյական իրավունքի մասին, իսկ բարոյական իրավունքները, ինչպես գիտենք, ոչ մի գրքում չեն գրում (բացի հոգեւոր գրքերից):
Դու ասում ես, որ կեղծարարի դեմ կատարված կեղծիքը պատժելի է: Այո, իսկ ո՞վ է ասում, թե պատժելի չէ: Բայց պատժելի է թե’ առաջին կեղծարարինը, թե’ երկրորդինը: Իսկ հիմա ժողովուրդը, հետեւելով ՀԱԿ-ին, ուզում են ազատվել մի կեղծարարից` իշխանության բերելով մյուս կեղծարարին, ուզում են ազատվել մի բռնապետից, իշխանության բերելով մյուս բռնապետին եւ այլն` էլ չթվարկեմ:
Էսքան գրեցի, նոր նկատեցի, որ Network.am-ը արդեն պատասխանել էր, բայց ափսոսում եմ գրածս խմբագրեմ...
Միայն մի բան ասեմ, ու գրառումդ այլևս անիմաստ կդառնա. կողծիք կատարվել է ոչ թե Լևոնի նկատմամբ, այլ ժողովրդի նկատմամբ:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ