Գիտես, եղբայր, ինձ շատ մոտ մարդիկ էլ կան, որ եղել են քաղաքականության մեջ ու շատ բաներից հիասթափվել, սպասելիքները չեն արդարացել: Գիտե՞ս, թե ի՞նչ են արել: Չեն հանձնվել, շարունակել են նույն կերպով պայքարել և էդ հիասթափության պահին և հիմա: Հիասթափվել... դա բնական երևույթ ա, հաճախ հանդիպող: Չի կարող ամեն ինչը բավարարել կամ քո ուզած, քո պատկերացրած ձևով գնալ (օբյեկտիվ պատճառներ), չեն կարող բոլորը կամք ունենալ լավ ամեն ինչը շարունակելու համար (սուբյեկտիվ պատճառներ), էնպես որ նորմալ է հիասթափվելը... բայց այ հուսահատությունը իմ գնահատմամբ աննորմալ է, դա բերվում է կործանման:Արիացի-ի խոսքերից
Վերջնական մի բան ասեմ Վիշապ ջան: Շատ մոտ բարեկամս եղել ա քաղաքականության մեջ: Պայքարել ա շատ վեհ գաղափարների համար: Ու համոզված ա եղել, որ ճիշտ պայքար ա մղում: Երբ հասել են իրենց նպատակին, ինքը ու իրա հետ պայքարող շատ տղաներ մեծ հիասթափություն են ապրել, որովհետև պարզվել ա, որ իրանց հետ պայքարող որոշ մասսա ոչ թե գաղափարի այլ աթոռի համար է պայքարում: Ու հիմա էդ մարդը ասում ա, ամեն ինչով զբաղվեք, բացի քաղաքականությամբ, որովհետև դա ամենակեղտոտ ու ամենաանկանխատեսելի բանն ա աշխարհում: Ու եթե խորանում ես դրա մեջ, կորցնում ես և արժանապատվությունդ, և ազատությունդ...
Քո հետ շատ հետաքրքիր ա զրուցել, բայց ես պետք է գնամ աշխատեմ: Թե չէ իմ արժանապատիվ և երաշխավորված ապագան իրոք կարող ա կասկածի տակ հայտնվի:
Օրինակ իմ ասած մարդիկ չեն հուսահատվել այլ շարունակել են պայքարել, ու գիտես՞, իմ ու մյուս պայքարողների հետ միասին մի օր կհասնեն իրենց ուզածին:
Իսկ քո բարեկամը, կներես, չէի ուզում ասել, բայց դե հանձնվել է
Մեջբերել
Էջանիշներ