Անկասկած ժողովրդի մոտ կա որոշակի ՄԵՆԹալիտետ, մնացած սովետական տարիներից - վերևվենուրում, էլիտաներում, որոշում են են մնացածը ենթարկվում է։
Բայց անիմաստ է պնդել, որ ժողովուրդը հնարավորություն է ունեցել ազատ արտահայտվելու ու ընտրություն կատարելու և սա իր ընտրությունն է։
Համարել վավեր արդյունքները ու պնդել, թե ժողովուրդը ընտրել է իր գլխին ապաշնորհ ու անասուն կառավարություն, առնվազն ինքնախաբեություն է...
Մարդիկ ուղղակի համակրեպվում են, որ ձյուն ա գալիս ջուրը ու կոյուղին սառում է, իսկ փողոցները չեն մաքրվում, քանի որ հնարավորություն չեն տեսնում հուսահատության մեջ են չգիտեն ինչ անել։
Հայաստանում անցկացված ընտրությունների «արդյունքների» հետ բոլորը համակերպվում են, քանի որ չգիտեն, թե ինչպես կարելի է ինչ որ բան փոխել։
Պետք է բացատրել մարդկանց, ինչ անել։ Բայց որ չասես խոսքի ազատությունը հաբՌՔածները ու ՍՍերժանտները սահմանափակում են, գիտեն, որ եթե ժողովուրդը սկսի շփվել արժեքավոր մտքեր կձևավորվեն, թե ինչպես գործել ու կազմակերպչական հարցերն էլ կմնա մի ղեկավար անձ լինի կարգավորի ու լուծի։
Այդ եղավ 1988ին երբ ժողովուրդը ազատ շփվելու հնարավորություն ուներ, որոշում կայացրեց Արցախը ազատագրել, իսկ Ղարաբաղ կոմիտեն կարողացավ կարգավորի ուղիները կանխորոշի ու գործունեությունը արդյունք տվեց։
Առօրյա իրավիճակում միայն հաբՌՔածներին ու ՍՍերժանտներին է հայտնի, թե իրենք ինչպես պիտի գործեն, իսկ ընդիմության գործուներության ծրագիր գոյություն չունի, դրա համար էլ ընդիմության համախոհների մոտ միայն քաոս է ստացվում - մեկ դարպաս են ջարդում ու ԱԺ նախագահ են ծեծում, մեկ ել բարիկադներ են սարքում Մյասնիկյանի արձանն են պաշտպանում, կարծես Երևան քաղաքի կենտրոնում ՌԱԶԲԻՐԱՏ կազմակերպելով երկրում ինչ որ բան պիտի կփոխվի։
Խիստ սահմանափակ մտածողությամբ ղեկավարներ ունենք ընդիմությունում, դրանից էլ դեռ ժողովրդի գլխին ապաշնորհ ու անասուն անձինք են իշխում, ավելի ճիշտ ՊԱՏԱՆԴ են պահում ժողովրդին, ժողովուրդն էլ այլընտրանքի բացակայությունից անում է այն ինչ իրեն պարտադրում են։
Էջանիշներ