Արիացի, հասկացիր, առհասարակ հնարավոր չի, որ որևէ մի տեղ՝ պայքարողներ են, իշխանություն է, հանրահավաք է, մարդկանց բազմություն է, կեղտեր չլինեն, նույնիսկ եկեղացականների մեջ անհավատներ կան։ Ու դա հեչ չի նշանակում, թե դու չպիտի խառնվես պայքարողներին, իշխանություն չես կարող լինել, հանրահավաքի չես մասնակցելու, մարդկանց բազմության մեջ չես հայտնվելու, եթե ուզում ես եկեղեցական դառնալ, ապա քանի որ այնտեղ պոտենցիալ անհավատներ կան, ապա կհրաժարվես մտքիցդ։ Հիմա հավաքական առումով մեր պետության մեջ լիքը տականքներ կան, ինչու՞ չես հրաժարվում քաղաքացիությունիցդ ու փնտրես մեկ այլ պետություն, որտեղ տականքներ չկան։ Ես հասկանում եմ, դու ինչ ես ասում, դու ասում ես, որ միջին հաշվարկներով հնարավոր է, որ իշխանափոխությունից հետո իշխանությունների ղեկին հայտնվեն մարդիկ, որոնք նույն մենթալիտետն ունեն, ու որոնց նպատակը կրկին թալանելն է։ Բայց հասկացիր, այս պայքարի էությունը ցանկացած ժամանակ իշխանություն փոխելու ճանապարհ բացելն է։ Այդ պարագայում ով էլ լինի իշխանություն, հաստատ կլինի ավելի զգոն, իմանալով, որ իրեն կարող են փոխել, նույնիսկ դատել, ինքը հավերժ անձեռնմխելի չի լինելու, դա մեծ հաղթանակ կլինի։ Ու արդեն իշխանությունները ստիպված կլինեն բարեփոխումներով շահել ժողովրդի համակրանքը, ոչ թե ավտոմատներով վախեցնել։ Ու մանրից կլինի այնպես, որ իշխանավորը իր մեծ գործերի համար կստանա բավականին բարձր աշխատավարձ, չի թալանի, որովհետև թալանելու համար նրան կպատժի ժողովուրդը, որովհետև ժողովուրդը կարող է, ժողովուրդը ապացուցել է, որ կարող է։ Իսկ դու ու քեզ նման մտածողները ամեն կերպ դիմադրում են, չեն ուզում ապացուցել։ Դրա համար էլ իշխանությունները քեզ ոչինչ չունեն ապացուցելու։ Հիմա ապրում ես, խնդիրներ չունես, բայց Աստված մի արասցե, խնդիրեր ունենաս լուծելու, որոնց համար առնվազն պիտի պետությունը քեզ օգնի, պետությունը քեզ ամենաքիչը չի օգնելու, նույնիսկ վնասելու է, այն ժամանակ կհասկանաս թե ինչ բան է ժողովրդավարությունը մեկ էլ պետության դերը։Արիացի-ի խոսքերից
Մեջբերել
Էջանիշներ