Սակայն, հայ գրողներից շատերը, գործածել են «չէ կարող» ձեւը:
Իրողապէս, «է» տառը «մաքուր» E հնչիւնը չի ունեցել, այդ պատճառով էլ, յաճախ, ածանցումներում դարձել է «ի»:
Օր.՝
Երէցեան-Երիցեան,
Գէշ-գիշատիչ,
Վէմ-վիմագիր, եւայլն:
Խնդիրը այն է, որ տառերը նախապէս տարբեր էին գիտակցւում: Երկար պատմութիւն է:
Էջանիշներ