էէէէէէխ դարդերս իրար եկավ,ես էլ միշտ երազել եմ հարազատ քույր ունենամ ինձանից մի երկու տարի մեծ
Նենց լավ էիր գրել անկեղծ եմ ասում մանավանդ վերջում հուզվեցի
էէէէէէխ դարդերս իրար եկավ,ես էլ միշտ երազել եմ հարազատ քույր ունենամ ինձանից մի երկու տարի մեծ
Նենց լավ էիր գրել անկեղծ եմ ասում մանավանդ վերջում հուզվեցի
Я не высокомерна - я просто не считаю нужным улыбаться всем.
Ինչ նման էր իմ մանկության երազանքին, միայն թե ես աստծուց չեմ խնդրել նվիրել ինձ քույր կամ եղբայր այլ հորինել եմ իմ երևակայական ընկերներին, որոնք միշտ իմ կողքին էին, իսկ գուցե հիմա էլ կան, բայց ես այլևս չեմ տեսնում ու չեմ զրուցում ու խաղում նրանց հետ ինչպես առաջ, չէ որ մի ժամանակ նրանք այնքան իրական էին,
Տեսնում եմ ինձ շատ հարազատ ու նման հոգի միայնակ թափառող, որի միակ ու ամենամեծ ցանկությունը մեկի գոյությունն է, ով կօգնի, ով կլինի միշտ թիկունքում կանգնած իսկ երբ հնարավոր լինի, դու էլ աջակցես ու օգնես, ինչով որ կարողանաս
Հիշեցրեց մանկությունս շնորհակալ եմ
Dorian (18.02.2009)
Լավ միտք էր, աչքիս ճարս կտրած ես էլ սկսեմ հորինել...Firegirl777-ի խոսքերից
Օգնու՞մ ա...
Օգնում է, եթե սրտանց հավատում ես, մի ժամանակ օգնում էր, հետո սկսեցի ավելի ինքնամփոփ լինել ու աշխատում է որքան հնարավոր է շատ ծանոթներ ունենալ, չնայած միևնույն է հարազատի պակասը չի լրացվի
Չգիտեմ, փորձիգուցե օգնի
Dorian (19.02.2009)
Իսկ քո կարծիքով ընկերը կարո՞ղ է լրացնել եղբոր տեղը (կամ ընկերուհին քրոջ):
Որովհետև ես սա գրեցի, հենց սկսեց թվալ, որ չի կարող...
Գիտես տենց հարազատ քրոջ նման մորքուրիս աղջկա հետ եմ մոտիկ,իմ համար ընկերուհի ասվածը միքիչ կեղծա,ընկերները ժամանակ անցկացնելու համար են,աստված չանի մի օր ոտքը տրորես սաղ տարիներիդ լավ վատ կշպրտի երեսիդԻսկ քո կարծիքով ընկերը կարո՞ղ է լրացնել եղբոր տեղը (կամ ընկերուհին քրոջ):
Որովհետև ես սա գրեցի, հենց սկսեց թվալ, որ չի կարող...նույն կերպ մոտ եմ մորքուրիս աղջկա հետ,ուղակի հեռավորությունն ա սպանում,կուզեմ որ օրը 24 ժամ մոտս լինի
Վերջին խմբագրող՝ Enigmatic: 19.02.2009, 01:56:
Я не высокомерна - я просто не считаю нужным улыбаться всем.
Երանի մի հատ կազմակերպություն լիներ օրինական կարգով մեզ եղբայր-քույրեր կցեր ու պարտադրեր, որ համաձայն պայմանագրի օրը 24 ժամ մեր հետ լինեին... Այ թե կարգին գործ կանեին մարդիկ: Համ մեզ լավ կլիներ, համ իրանց...Գիտես տենց հարազատ քրոջ նման մորքուրիս աղջկա հետ եմ մոտիկ,իմ համար ընկերուհի ասվածը միքիչ կեղծա,ընկերները ժամանակ անցկացնելու համար են,աստված չանի մի օր ոտքը տրորես սաղ տարիներիդ լավ վատ կշպրտի երեսիդ
Enigmatic (19.02.2009)
Դուրս շատ եկավ, շա´տ լավ ես գրել: Արտահայտություններ կային, որ աննկարագրելի տպավորիչ էին: Ապրես:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Dorian (19.02.2009)
Ճիշտ ես չի կարող, ինչքան էլ մոտ լինի ընկերուհին կամ ընկերը քույր կամ եղբայր չի կարող լինել, նա կարող է շատ հարազատ լինել, բայց ոչ քույր կամ եղբայր....
Իսկ կազմակերպությունում անպայման նորից կգտնվեին ոչ այնպիսի քույրեր ու եղբայրներ որոնք դուր կգային քեզ, ճիշտը այն է ինչ աստված է տալիս, գիտես միշտ երազել եմ նույնիսկ վիճել քրոջս կամ եղբորս ու նաև որ մի լավ իրար դնգստենք են հարազատական մի տեսակ սիրով
Ես էլ մի հատ լավ եղբորս կծեծեի... Չէ լավ, թող ինքը ինձ ծեծեր, մենակ թե լիներ...
ՆանՍ (02.09.2010)
Դորիան, երբևիցէ եղե՞լ ես դատարկ թատրոնում, գիշերը: Դատարկության մեջ, մթության մեջ, սովորարար բեմահարթակի հետևի պատին, մի լապտեր կա, որն անընդհատ վառվում է ու մարում, վառվում է ու մարում... Կարծես թատրոնի սիրտը լինի: Խելագարվելդ գալիս է, երբ մտածում ես, թե ինչքա՜ն կյանքեր են անցնում-գնում այդ բեմահարթակի վրայով, որքա՜ն կրքեր են բախվում իրար: Եվ այդ բոլոր կյանքերը մի սիրտ ունեն ընդհանուր` այդ վառվող ու մարող լապտերը:
Քո պատմվածքը "Դար Ակումբի" էջերին, կարծես թե ակումբի անդամների հանընդհանուր սիրտը լինի` բեմահարթակի այն վառվող ու մարող լապտերի նման...
Խորին երախտանքներս` պատմվածքիդ համար:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ