Morpheus_NS-ի խոսքերից
Հիշում եմ, որ քայլում էի, բայց թե ուր էի քայլում, չեմ հիշում: Հիշում եմ, որ ձյուն էր գալիս, կամ էլ կարկուտ էր գալիս, բայց դա այդքան էլ կարեւոր չէ: Կարեւորն այն է, որ ես տաք էի հագնվել ու չէի մրսում:
Հիշում եմ, որ ծառեր կային, կամ էլ թփեր էին, բայց դա այնքան էլ կարեւոր չի: Կարեւորն այն է, որ կանաչ էին, իսկ ես կանաչ գույն շատ եմ սիրում:
Հիշում եմ, որ երիկո էր, կամ էլ գիշեր էր, բայց դա այնքան էլ կարեւոր չի: Կարեւորն այն է, որ մութ էր, ու ոչ ոք ինձ չէր տեսնում, նույնիսկ ծառերը, որ թփեր էին կամ թփերը, որ ծառեր էին:
Հիշում եմ, որ մի աղջիկ կար, կամ էլ արդեն կին էր, բայց դա այնքան էլ կարեւոր չի: Կարեւորն այն է, որ նա իգական սեռի ներկայացուցիչ էր ու բավական գեղեցիկ էր:
Հիշում եմ, որ այդ կինը կամ էլ աղջիկը թփերի կամ էլ ծառերի տակ էր կանգնած, ու նրա ուսերին կարկուտի կամ էլ ձյան հետքեր կային: Հիշում եմ նաեւ, որ այդ աղջկա կամ կնոջ աչքերը թաց էին: Երեւի արտասվել էր, կամ էլ աչքերը անձրեւից էին թրջվել:
Ուրեմն ո՛չ ձյուն էր, ո՛չ կարկուտ, այլ անձրեւ… Գուցե անձրեւ էր, գուցեեւ լաց էր եղել, աբյց դա այնքան էլ կարեւոր չէ: Կարեւորն այն է, որ նա տխուր էր, ու ես նրա մոտով անցնելիս թախիծ տեսա նրա աչքերում:
Բայց ինչպե՞ս տեսա, եթե շուրջս մութ էր: Գուցե թփերը ծառեր չէին, ծառերն էլ թփեր չէին… գուցե ծառերն ու թփերը ցերեկային լույսեր էին: Կամ էլ ոչ թե երեկո կամ գիշեր էր, այլ առավոտ… կամ էլ ցերեկ, բայց դա էլ այնքան կարեւոր չի: Կարեւորն այն, է որ ես նրա աչքերում թախիծ տեսա ու հասկացա… Բայց թե ինչ հասկացա, ես չեմ հիշում:
Հիշում եմ, որ նրա մոտով անցա ու կանգ չառա կամ էլ կանգնեցի, բայց դա հիմա ընդհանրապես կարեւոր չի: Կարեւորն այն է, որ ես անցա նրան, որ նա հետեւում մնաց:
Հիշում եմ, որ մի պահ հետ նայեցի, բայց նա արդեն այնտեղ չէր կամ էլ այնտեղ էր, բայց չէր երեւում, կամ էլ ես չէի ուզում տեսնել ու չէի տեսնում: Բայց դա էլ այնքան կարեւոր չէ: Կարեւորն այն է, որ ես այն ժամանակ հետ նայեցի ու հիմա էլ ժամանակա առ ժամանակ հետ եմ նայում…
… Հիշում եմ, որ քայլում էի, բայց թե ուր էի քայլում, չեմ հիշում: Բայց դե արդեն հարյուր յոթանասունչորս տարի է անցել, ու արդեն կարեւոր չի, որ շատ բաներ մոռանում եմ: Կարեւորն այն է, որ ինչ որ բան դեռ հիշում եմ:
Գիտեմ՝ մի հարյուր յոթանասունչորս տարի հետո հիշելու եմ, որ հարյուր յոթանասունչորս տարի առաջ ինչ-որ բան գրում էի, բայց չեմ հիշելու, թե ինչ: Բայց դա այնքան էլ կարեւոր չէ, քանի որ գրածս պահելու եմ, որ հարյուր յոթանասունչորս տարի հետո, երբ հիշեմ, որ հարյուր յոթանասունչորս տարի առաջ ինչ-որ բան էի գրում, բայց չհիշեմ, թե ինչ, հանեմ, կարդամ ու հասկանամ, թե ինչ եմ գրել: Կամ էլ կկարդամ բայց չեմ հասկանա, ինչպես հիմա չեմ հասկանում… կամ էլ հասկանում եմ, բայց չեմ հասկանում, թե ինչ եմ հասկանում: Բայց դա այնքան էլ կարեւոր չի… կարեւորն այն է, որ դուք հասկանաք:
Մեջբերել
բայց մեկա ստեղծագործությունդ լավնա,
կամ լավը չի, բայց դա այդքան էլ կարևոր չի, կարևորն էնա, որ ինքնատիպա ու անկեղծ, կամ էլ անկեղծ չի, 
բայց դա այդքան էլ կարևոր չի, կարևորն էնա, որ դու ստեղծագործում ես ու դեռ շատ ասելիք ունես, կամ էլ չունես, բայց դա այդքան էլ կարևոր չի, կարևորը էնա, որ մի հարյուր յոթանասունչորս տարի հետո հիշելու եմ, կամ չեմ հիշելու... Ու վերջապես ամենակարևորը սրտի աշխատանքնա
'
Էջանիշներ