Օրինակներ.
Իմաստը հասկանալի է, բայց ձևակերպում հաջող չի, հայերեն չի հնչում մի տեսակ...Իսկ , երբ Մարիսուելը քնում էր, Ֆրանկիշտեյնը շարունակում էր մտածել այն տեղից, որտեղ կանգ էր առել :
«Մտքեր տաքացնել» արտահայտությունն էլ կարծես հայերեն չի։ Գուցե փայփայե՞լ։Նա այդ մտքերը տաքացնում էր իր կրծքին և զգում էր, որ դրանք հաղթում են իրեն :
Սա էլ հստակ միտք չի...Եվ այսպես նա գնում էր գնում, էլ ի՞նչ իմաստություններ անելու տեղ էր գնում միայն Աստված գիտեր:
Կերպար բառը սխալ է գործածված։ Գուցե կերպարանք... Բայց հնարավոր է, որ ավելի հարմար բառ լինի, էս պահին մտքիս չի գալիս...Եվ այսօր վերջին անգամ, Մարիսուելը որոշել էր// թեև դա առաջի անգամ չէր//, եթե Ֆրանկը բալենու տակ չգտնի ապա վռիկը կթափի իր դժբախտ կերպարի վրա ու կսկսի կյանքը վայելել :
Ձևակերպումն էլի ռուսաբանական է, «հրապուրանք» բառն էլ տեղին չի գործածված։ «Հրապույր» կամ հմայք բառերն ավելի տեղին կլինեին, քանի որ հատկանիշ են ցույց տալիս, իսկ «հրապուրանքը»՝ վիճակ, բայց դրանք էլ էն չեն... Մի խոսքով՝ երևի ավելի հեշտ կլինի էդ նախադասությունը նորից գրել, քան «վերանորոգել»։-Սքանչելի՛ օտարերկրուհի,- ասաց նա նրբանկատորեն,-ձեր վռիկը բուրում է անդիմադրելի հրապուրանքով :Օրինակ էսպես. Ձեր սուրճն անդիմադրելի բույր ունի։
«Բովանդակություն» բառն էստեղ ընդհանրապես տեղին չի, չգիտեմ՝ ինչ ես նկատի ունեցել, բայց հաստատ ուրիշ բառ պիտի լիներ։Դուք , ըստ երևույթին, նկատեցիք, թե ես ինչպիսի բովանդակությամբ եմ զննում ձեզ:
Էջանիշներ