Չէ, ինչի՞. հիմար չէր հաստատ, բայց հեքիաթ կարելի ա անվանել։
Յուրօրինակ հեքիաթ, այսպես ասած՝ յոժիկային։
Դեմքություն էր, Յոժ։
Կարդալիս ոնց որ մուլտիկ նայեի։
Հատկապես Ֆրանկիշի՝ ոտնաթաթը վերմակի տակից դուրս հանելու պահը նենց լավ պատկերացնում եմ՝ բթամատը ցցած վիճակում։
Ու մեկ էլ իրա դեմքի արտահայտությունն եմ լավ պատկերացնում։
Յոժ, բայց շարադրանքիդ մեջ անհարթություններ կային ահագին. տեղ–տեղ ուղղակի լավ չէիր ձևակերպել, տեղ–տեղ էլ բառերը ճիշտ չէին ընտրված ոնց որ։
Եթե հետաքրքրի, կասես, կոնկրետ օրինակներ կբերեմ։
Ուլուանա-ի խոսքերից
Չէ, ինչի՞. հիմար չէր հաստատ, բայց հեքիաթ կարելի ա անվանել։
Մեջբերել
Էջանիշներ