Apsara-ի խոսքերից
Ինչպես ցանկացած ոլորտ, կրոնական ոլորտը նույնպես չի կարող զերծ մնալ շահամոլ եվ կեղծ բարեպաշտներից: Սակայն միշտ եղել, կան եվ կլինեն մարդիկ որոնք ցանկանում են իրենց ողջ կյանքը ապրել Աստծուն ծառայելով,եվ հենց այդ կարգի նվիրյալների շնորհիվ է որ մենք՝ հայերս ունենք հարուստ կրոնամշակութային ժառանգություն: Դարերի խորքից մեզ ժառանգություն հասած եկեղեցիները, խաչքարերը, չքնաղ հոգեվոր շարականները............այս ամենը նույնպես ստեղծվել են շնորհիվ հոգեվոր նվիրյալների: Եվ հիմաել համոզված եմ կան, կրոնական ոլորտում ծառայող իսկական նվիրյալներ:Եվ այդ կարգի մարդկանց պարտքն է պարզել թե որոնք են պատճառները, որ հոգեվոր փնտրտուքներ ունեցող մարդը, գնում է ոչ թե Հայաստանում պաշտոնապես ընդունված կրոնի հետեվից այլ այս կամ այն աղանդի, կամ այլ հավատի: Սովորաբար եկեղեցու ծառայողները ամբողջ մեղքը բարդում են ժողովրդի վրա: Այն ժամանակ երբ չկար հեռուստացույց, չկար ինտերնետ, մարդիկ մեկուսացված էին աշխարհից եվ ընդունում էին այն ինֆորմացիան որը առաջարկվում էր: Իսկ հիմա մարդը լինելով բանական էակ, եվ ունենալով մուտք դեպի ինֆորմացիայի՝ այդ թվում կրոնական ինֆորմացիայի ցանկացած աղբյուրի, ունի հնարավորություն, այս կամ այն հավատը ընտրելու հարցում հենվել սեփական եզրահանգումների եվ ներքին համոզունքների վրա, եվ շատ հաճախ ընտրությունը կատարվում է ոչ ի օգուտ գործող պետական կրոնի: Չկա կապ եկեղեցու եվ ժողովրդի մեջ, մարդիկ գնում են եկեղեցի մոմ են վառում, բայց շփումը հոգեվորականների հետ լինում է միայն հարսանիքի, կնունքի կամ կամ այլ արարողության ժամանակ: Իսկ ժողովրդի հոգեվոր ծարավը մնում է չբավարարված,կարծես թե կա կրոն բայց ոչ ժողովրդի ներսում, այլ որպես առանձին, անհասանելի մի օբյեկտ:
Մեջբերել
Էջանիշներ