Մանկական խանդ

[Rhayader]

Ափսոս ...

http://www.lib.ru/KIDS/SPOK/rebenok.txt

Եթե էլեկտրոնային ես ուզում:

[Jarre]

Շատերը մանկական խանդը դիտում են, որպես մի անմեղ ու անվնաս բան։ Չեմ ուզում էն չեղած բանից մեծ պրոբլեմ սարքողի տպավորություն թողնել (չնայած երբեմն էտպիսին եմ), բայց եթե ժամանակին դրա դեմը չառնեն, դա արմատավորվում է երեխաների մոտ և արտահայտվում տարբեր անցանկալի կերպերով

Ես նկատել եմ, որ շատ հայ ընատնիքներում հենց երկրորդ երեխան հայտնվում է նա ավտոմատ կերպով դառնում է ամբողջ ընտանիքի ուշադրության կենտրոնը։ Բայց ընդամենը մի ժամ առաջ, մինչև նորածնին տուն բերելը էն մյուս երեխայի նկատմամբ էին այդպես ուշադիր։ Եթե ծնողները և մեծերը ուշադիր չլինեն նրանք կարող են մեծ վնաս պատճառել առաջին երեխայի զգացական աշխարհին։ Մենակ փորձեք մի պահ ձեր այդ երեխայի տեղը դրեք, որ էլ ոչ ոքի պետք չեք, ու դեռ ավելին արդեն քո առաջ պահանջներ են դնում. «ինքը քո փոքրիկ ապերիկնա, ու դու պիտի պահես իրան» (մինչև էտ ամբողջ ընտանիքը իրան էին պահում, իսկ էսօրվանից ինքը պիտի սկսի ուրիշին պահել)։ Երբ այս ամենը մի օրվա մեջ է լինում՝ անսպասելի, նույնիսկ մեծ, հասուն և կայացած մարդը կարող է չդիմանալ, ուր մնաց երեխան։ Պետք է նախապատրաստել։ Ու Հայաստանի շատ ընտանիքներում երեխաների էմոցիոնալ կարիքներին համարյա թե ուշադրություն չեն դարձնում (կարևորը էրեխու փորը կուշտ լինի էսպիսի մոտեցումը որովայնապաշտություն է)։

[Դեկադա]

Էս իմ ցավոտ թեմանա..բայց իմ մոտ լրիվ հակառակն է եղել, ոչ թե ես եմ խանդել այլ ինձ են խանդել չնայած,որ ես եմ ընտանիքի ավագը:Ու ես ստիպված էի տարիներ շարունակ պայքարել ու ապացուցել:
Կարծում եմ, որ շատ բան կախված է ծնողներից, եթե նրանք նկատում են խանդի անգամ մի փոքրիկ նշույլ, պետք է անհապաղ միջոցներ ձեռք առնել այն էլ ավելի չբարդացնելու, թե չէ իմ դիտումները ցույց են տալիս, որ շատերը դա թողնում են բացիթողի վիճակում, հույս ունենալով, որ երեխան ինքը կընդունի կամ, որ ավելի վատ է կհամակերպվի փոքրիկի գոյության հետ:Մի բան էլ եմ նկատել. չնայած նրան, որ շատ երեխաներ դեռ մինչև փոքրիկի լույս աշխարհ գալը պատրաստ են լինում նրա գոյության փաստին էլի նրա ծնվելուց հետո խանդում են, որովհետև ծնողների ուշադրության կենտրոնում կամա թե ակամա դառնում է փոքրիկը:Դրա համար էլ ծնողները պարտավոր են « չթուլացնել» իրենց սերը:

[*e}|{uka*]

Էս իմ ցավոտ թեմանա..բայց իմ մոտ լրիվ հակառակն է եղել, ոչ թե ես եմ խանդել այլ ինձ են խանդել չնայած,որ ես եմ ընտանիքի ավագը:Ու ես ստիպված էի տարիներ շարունակ պայքարել ու ապացուցել:
Կարծում եմ, որ շատ բան կախված է ծնողներից, եթե նրանք նկատում են խանդի անգամ մի փոքրիկ նշույլ, պետք է անհապաղ միջոցներ ձեռք առնել այն էլ ավելի չբարդացնելու, թե չէ իմ դիտումները ցույց են տալիս, որ շատերը դա թողնում են բացիթողի վիճակում, հույս ունենալով, որ երեխան ինքը կընդունի կամ, որ ավելի վատ է կհամակերպվի փոքրիկի գոյության հետ:Մի բան էլ եմ նկատել. չնայած նրան, որ շատ երեխաներ դեռ մինչև փոքրիկի լույս աշխարհ գալը պատրաստ են լինում նրա գոյության փաստին էլի նրա ծնվելուց հետո խանդում են, որովհետև ծնողների ուշադրության կենտրոնում կամա թե ակամա դառնում է փոքրիկը:Դրա համար էլ ծնողները պարտավոր են « չթուլացնել» իրենց սերը:

Այստեղ տատիկների ու պապիկների օգնությունը շատ տեղին կլինի, քանի որ մայրը ինչքան էլ հավասար սիրի իր բալիկներին մեկ է մեծի ու փոքրի տարբերություն դրվելու է:
Ու ինչպես վերևներում նշեցին, պետք է դեռ երկրորդի ծնվելուց առաջ երեխային նախապատրաստել, որ հետագայում հոգեկան ստրեսներ չտանեն:
Հիշում եմ եղբայրս փոքր ժամանակ շատ էր սիրում հոգուս հետ խաղալ, ասում էր որ ես իրենց հետ արյունակցական կապեր չունեմ, որ ծնողներս երեխա չեն կարողացել ունենան ինձ են վերցրել. իսկ մի քանի տարի հետո հրաշքով ինքն ա ծնվել: իսկ ես հավատում էի ու ոչ մեկին չէի ասում , բայց հետո զգացի որ պապայիս շատ եմ նման, գնացի մամայիս ասեցի. «Մա՛, դու իմ իսկական մաման չես չէ՞, ես մենակ պապային եմ նման, ապերն էլ սենց բան ա ասել», մամաս կապտել էր :Երեխաների ֆանտազիան
աննկարագրելի ա

[Դեկադա]

*e}|{uka*-ի խոսքերից
Այստեղ տատիկների ու պապիկների օգնությունը շատ տեղին կլինի, քանի որ մայրը ինչքան էլ հավասար սիրի իր բալիկներին մեկ է մեծի ու փոքրի տարբերություն դրվելու է:
Ու ինչպես վերևներում նշեցին, պետք է դեռ երկրորդի ծնվելուց առաջ երեխային նախապատրաստել, որ հետագայում հոգեկան ստրեսներ չտանեն:
Հիշում եմ եղբայրս փոքր ժամանակ շատ էր սիրում հոգուս հետ խաղալ, ասում էր որ ես իրենց հետ արյունակցական կապեր չունեմ, որ ծնողներս երեխա չեն կարողացել ունենան ինձ են վերցրել. իսկ մի քանի տարի հետո հրաշքով ինքն ա ծնվել: իսկ ես հավատում էի ու ոչ մեկին չէի ասում , բայց հետո զգացի որ պապայիս շատ եմ նման, գնացի մամայիս ասեցի. «Մա՛, դու իմ իսկական մաման չես չէ՞, ես մենակ պապային եմ նման, ապերն էլ սենց բան ա ասել», մամաս կապտել էր :Երեխաների ֆանտազիան
աննկարագրելի ա

:Ընդհանրապես ծնողները մեծից ավելի շատ պահանջներ են ունենում` նրանցից առավել է պահանջվում օրինակելի լինելը, քանի-որ փոքրերը, ըստ մեծերի կարծիքի, շատ են նայում տեսնեն, թե մեծը ինչ է անում ու իրենք էլ դա կրկնում են:Բայց շատ ժամանակ էն ինչը ներվում է փոքրին չի ներվում մեծին և հենց սա է խանդի պատճառներից մեկը : Այսինքն պետք է անաչառ լինել նաև պատժելու հարցում// դե բնականաբար խոսքս նորածնին չի վերաբերում//:Իսկ տաիկ- պապիկների հարցում համաձայն եմ, նրանք կարծում եմ ցանկության դեպքում կկարողանան հարթել իրադրությունը եթե դա ծնողների մոտ չի ստացվում:

[Mankik]

:Իսկ տաիկ- պապիկների հարցում համաձայն եմ, նրանք կարծում եմ ցանկության դեպքում կկարողանան հարթել իրադրությունը եթե դա ծնողների մոտ չի ստացվում:

Ահա, ուրեմն երեք սերունդով (միասին ապրելը) նույնքան կարեւոր է, որքան, երիտասարդ ամուսիների առանձին ապրելը:
Տատիկ-պապիկների օգնությունը, միջամտությունը այսպես, թե այնպես պետք է գալիս:

[StrangeLittleGirl]

Ես էլ ինչ-որ չեմ հիշում, որ եղբորս ծնունդը խանդ առաջացնի ինձ մոտ: Ամեն դեպքում, մայրս էլ ինձ որևէ բան չի պատմել: Երևի պատճառն այն է, որ նախ ես էլ շատ մեծ չէի. երկու տարեկան դեռ չկայի, երկրորդ՝ մայրս երկուսիս միշտ հավասար ուշադրության է արժանացրել: Ա՛յ, եղբայրս գուցե խանդեր, որովհետև ընտանիքի մյուս անդամները՝ հորաքույրս ու տատիկս, ինձ ավելի են սիրել: Բայց նույնիսկ նման դեպքում, որքան հիշում եմ, որևէ խնդիր չի եղել:

Ա՛յ, խանդել սկսել եմ ավելի մեծ տարիքում. մի քանի ամիս առաջ, երբ եղբայրս բանակից վերադարձավ, մորս ողջ ուշադրությունն ու քնքշանքն ուղղվեցին դեպի եղբայրս: Չեմ ասում, թե ինձ պակաս է սիրում: Ուղղակի դրա արդյունքում ինքս ինձ տնից հեռու եմ պահում:

[Ուլուանա]

Ահա, ուրեմն երեք սերունդով (միասին ապրելը) նույնքան կարեւոր է, որքան, երիտասարդ ամուսիների առանձին ապրելը:
Տատիկ-պապիկների օգնությունը, միջամտությունը այսպես, թե այնպես պետք է գալիս:

Դու էլ վաղուց էդ եզրակացությանն էիր սպասում, չէ՞։
Այնուամենայնիվ, չեմ կարծում, թե նույնիսկ ամենահոգատար ու սիրող տատիկ–պապիկները կարողանան փոխարինել ծնողական սիրուն։

[miracle]

Այստեղ տատիկների ու պապիկների օգնությունը շատ տեղին կլինի, քանի որ մայրը ինչքան էլ հավասար սիրի իր բալիկներին մեկ է մեծի ու փոքրի տարբերություն դրվելու է:

իմ հանդիպած բոլոր օրինակներում տատիկներն ու պապիկներն ավելի տարբերություններ են դնում թոռնիկների մեջ, քան ծնողները

Բա ես ի՞նչ ասեմ

Բերին տեսա արդեն 4 հոգի կան

իսկ իմ 3-ը ինձանից հետո, ոչ թե առաջ են եղել, բոլորին էլ շատ սիրել եմ, ամբողջ մանկական «ունեցվածքս» կիսել նրանց հետ ու իհարկե համաձայն եմ, որ ամեն ինչ ծնողներից է գալիս