Մանկական խանդ

[*e}|{uka*]

Էս իմ ցավոտ թեմանա..բայց իմ մոտ լրիվ հակառակն է եղել, ոչ թե ես եմ խանդել այլ ինձ են խանդել չնայած,որ ես եմ ընտանիքի ավագը:Ու ես ստիպված էի տարիներ շարունակ պայքարել ու ապացուցել:
Կարծում եմ, որ շատ բան կախված է ծնողներից, եթե նրանք նկատում են խանդի անգամ մի փոքրիկ նշույլ, պետք է անհապաղ միջոցներ ձեռք առնել այն էլ ավելի չբարդացնելու, թե չէ իմ դիտումները ցույց են տալիս, որ շատերը դա թողնում են բացիթողի վիճակում, հույս ունենալով, որ երեխան ինքը կընդունի կամ, որ ավելի վատ է կհամակերպվի փոքրիկի գոյության հետ:Մի բան էլ եմ նկատել. չնայած նրան, որ շատ երեխաներ դեռ մինչև փոքրիկի լույս աշխարհ գալը պատրաստ են լինում նրա գոյության փաստին էլի նրա ծնվելուց հետո խանդում են, որովհետև ծնողների ուշադրության կենտրոնում կամա թե ակամա դառնում է փոքրիկը:Դրա համար էլ ծնողները պարտավոր են « չթուլացնել» իրենց սերը:

Այստեղ տատիկների ու պապիկների օգնությունը շատ տեղին կլինի, քանի որ մայրը ինչքան էլ հավասար սիրի իր բալիկներին մեկ է մեծի ու փոքրի տարբերություն դրվելու է:
Ու ինչպես վերևներում նշեցին, պետք է դեռ երկրորդի ծնվելուց առաջ երեխային նախապատրաստել, որ հետագայում հոգեկան ստրեսներ չտանեն:
Հիշում եմ եղբայրս փոքր ժամանակ շատ էր սիրում հոգուս հետ խաղալ, ասում էր որ ես իրենց հետ արյունակցական կապեր չունեմ, որ ծնողներս երեխա չեն կարողացել ունենան ինձ են վերցրել. իսկ մի քանի տարի հետո հրաշքով ինքն ա ծնվել: իսկ ես հավատում էի ու ոչ մեկին չէի ասում , բայց հետո զգացի որ պապայիս շատ եմ նման, գնացի մամայիս ասեցի. «Մա՛, դու իմ իսկական մաման չես չէ՞, ես մենակ պապային եմ նման, ապերն էլ սենց բան ա ասել», մամաս կապտել էր :Երեխաների ֆանտազիան
աննկարագրելի ա