Սուրբ Սարգի՞ս, թե՞ Վալենտինի օր

[Annushka]

Մերը` Սուրբ Սարգիսը
էդ Վալենտինը մեզ ի՞նչ... ասենք, կարելի է աշխարհի հետ կիսել համատարած ուրախությունը, բայց մերն ավելի լավն է, հերոս-սուրբ է

Ի դեպ, Վալենտինը նույնպես հերոս սուրբ է,այլապես նրա պատվին սիրահարների տոն չէին նշի:Եթե հետաքրքում է նրա պատմությունը,կարող եմ գրել
Չնայած այն էլ ասեմ, որ սուրբ Սարգիսը նույնպես հայ չի հետո ինչ, որ հայ առաքելական եկեղեցին նրան ընդունում է Ինձ համար էական տարբերություն չկա, բայց Վալենտինը մի տեսակ ավելի մոտ է շատերին, քանի որ ամբողջ աշխարհի սիրահարները այդ օրվան յուրահատուկ են մոտենում, այդ օրը պարզապես խորհրդանշական է: Իմ կարծիքով սակայան, պետք չէ օրեր հնարել սիրելի մարդուն նվեր տալու կամ խոստովանություն անելու համար: Եթե սիրում եք, ապա պետք է ամեն օրն էլ տոն դարձնել ու սերը արտահայտել առանց դրա համար հատուկ առիթ փնտրելու: Սրտովդ անցնու՞մ է նվեր գնել կամ հաճելի խոսքեր ասել, կամ ասենք ռոմանտիկ ընթրիք կազմակերպել, ուրեմն արա դա անհապաղ, այն օրն ու ժամին, երբ ցանկանում ես... և հաստատ հաճելի անակնկալ կմատուցես սիրելիիդ:

[Հայկօ]

Սա ընդամենը տերմինոլոգիայի հարց է: Եթե կա օր, ապա այդ օրը պիտի անուն ունենա: Ամեն դեպքում, եթե տոնն անպայման պիտի կապվի ինչ-որ սրբի անվան հետ, ապա գերադասելի է, որ տվյալ սուրբը գոնե մի քիչ հայկական լինի: Մյուս կողմից էլ՝ գլոբալիզացիա-մլոբալիզացիան, միջազգային ստանդարտները և նման այլ զիզիբիզիները ավելի շատ հակում են դեպի Վալենտինը, ոչ թե՝ Սարգիսը: Ամեն դեպքում՝ օրվա էությունը դրանից չի փոխվում (իսկ ինձ համար՝ առավել ևս), եթե անգամ կոչվի սբ. Պլասկագուբցիի օր:

Ի դեպ, իմ խորին համոզմամբ, ինչ-որ օրով պայմանավորված ու պարտադրված նվերը նվեր չէ, այլ պարտք: Թո՛ղ բոլոր սիրահարները ամեն մեկը իրանց համար մի օր ընտրեն ու այդ օրը իրար հետ հատկապես ջերմ լինեն, որովհետև, ասենք, դա իրենց հանդիպման օրն է կամ այդ օրը տղան վեննեքը փրթեց՝ փորձելով աղջկան դուր գալ, և ոչ թե՝ որովհետև այդ օրը սբ. Սարգիսը աշխարհով մեկ ձի է քշել:

[Apsara]

Քվեարկել եմ վալենտինի օգտին, բայց ափսոս չկար երկուսն էլ տարբերակը, քանզի երկուսն էլ նշում եմ, անպայման չի սիրելիին միայն շնորհավորել, ես միշտ ծնողներիցս ու քույրիկիցս էլ եմ ստացել բացիկներ ու միշտ անակնկալ: Մայրիկիս համար առիթ է հատուկ սիրուն ու համով մի բան սարքելու: Ամեն օր կարելի է տոն սարքել, բայց երբ տոնը նշում ես ամբողջ աշխարհի հետ դրական էներգիայի հոսքը անսպառ է,

[Dorian]

Պարտադի՞ր ա տոները սրբերի անուններով կոչել: Չի լինի ուղղակի Սիրո տոն... Կամ սիրահարների... Թե չէ սուրբ Փառանձեմ, սուրբ Վարդուշ...

[Rammstein]

Սկսենք նրանից, որ Վալենտինն ընդհանրապես սուրբ չի։

Պարտադի՞ր ա տոները սրբերի անուններով կոչել:

Իսկ պարտադիր է՞ տոնել սիրահարների տոն։

[Ձայնալար]

Պարտադի՞ր է, ծնունդդ լինի, որ ընկերներիդ հետ հավաքվես նշես:
Պարտադի՞ր է, Նոր Տարի լինի, որ սեղան գցես, հարազատներիդ այցելես:
Պարտադի՞ր է, հաղթանակի օրը լինի, որ Հայրենականի մասնակիցները մեդալները խփեն դոշներին ու գնան հաղթանակի զբոսայգի:
Պարտադի՞ր է, Սուրբ Հարության տոնը լինի, որ ձուն ներկած ուտենք:

Հա, պարտադիր է

Նենց եք խոսում, ոնց որ լուսնից իջած լինեք: Հիմա մեր հասարակությունում ընդունված է որոշակի օրերին որոշակի նշանակություն տալ ու մի փոքր այլ կերպ անցկացնել այդ օրերը: Խնդիրը կայանում է ազգային ավանդույթները վերականգնելու, արևմտյան ավանդույթներով ռուսականը փոխարինելու կամ ռուսական ավանդույթներին հավատարիմ մնալու մեջ ընտրություն կատարելուն:

Ես կողմ եմ օտար մշակույթով ու ավանդույթներով սեփականը հարստացնելուն այլ ոչ թե փոխարինելուն: Եթե ունենք Սուրբ Սարգիս, ոնչու՞ տոնենք ոմն վալենտին, եթե ունենք բարեկենդան, ինչու՞ տոնել հալոուին: Ունենք հազարամյակներով եկող գեղեցիկ տոներ, խաղեր ու եսիմ ինչեր, որոնց մասին հիմա մենակ ազգագրագետները գիտեն, բայց երբ կարդում ես դրանց մասին, զգում ես, որ դա է քոնը, ու հազար գլուխ ավելի խորն ա ու սիրուն ա: Կարճ ասած ես էս մի 3 տարի ա որոշել եմ բոյկոտել Վալերիկին ու նշել Սաքոին Նախորդ տարիներին չէր հաջողվում՝ մեկել հանկարծ իմանում էի, որ էսօր ա (դե շարժական տոնի վատն էլ էդ ա ): Այս տարի հաստատապես որոշել եմ նվեր ա բան ա ինչ անում եմ էս կիրակի եմ անում Ի դեպ էս կիրակի ա չէ՞

[Monk]

Ի դեպ էս կիրակի ա չէ՞

Չէ, շաբաթ: Միշտ շաբաթ օր է լինում Ս. Սարգսի տոնը:

[Dorian]

Պարտադի՞ր է, ծնունդդ լինի, որ ընկերներիդ հետ հավաքվես նշես:

Պարտադիր չի: Ես չծնունդս էլ եմ նշում, ոնց որ Ալիսան հրաշքների աշխարհում մուլտիկի մեջի նապաստակը...

Պարտադի՞ր է, Նոր Տարի լինի, որ սեղան գցես, հարազատներիդ այցելես:
Պարտադի՞ր է, հաղթանակի օրը լինի, որ Հայրենականի մասնակիցները մեդալները խփեն դոշներին ու գնան հաղթանակի զբոսայգի:
Պարտադի՞ր է, Սուրբ Հարության տոնը լինի, որ ձուն ներկած ուտենք:

Գժերի ցավը տանեմ... Տարին 12 ամիս ձուն ներկում նոր ենք ուտում, մեդալները դոշներիս խփած ա, սեղաններն էլ չենք հավաքում: Ջա՜ն...

Հա, պարտադիր է

Նենց եք խոսում, ոնց որ լուսնից իջած լինեք:

Բարև երկի՜ր, ինչ տարօրինակ եք էստեղ բոլորդ... Ուրախանում եք միայն տոն օրերին...
Շնորհավոր ձեր բոլոր տոները միանգամից:

[Dorian]

Սկսենք նրանից, որ Վալենտինն ընդհանրապես սուրբ չի։


Իսկ պարտադիր է՞ տոնել սիրահարների տոն։

Էդ մեր համար սուրբ չի: Կաթոլիկների համար սուրբ ա:
Տոնելն էլ պարտադիր չի, բայց միօրինակությունից խուսափելու համար կարելի ա: Չնայած կարծում եմ, որ սիրահարների համար ամեն օր էլ տոն ա...

[Monk]

Էդ մեր համար սուրբ չի: Կաթոլիկների համար սուրբ ա:

Ոչ կաթոլիկների, ոչ էլ ոչ ուղղափառների համար նման սուրբ չկա: Ժամանակին մի թեթև խոսվել է այստեղ և այստեղ

[cold skin]

սբ. Պլասկագուբցիի օր:

Պլասկագուբցին էլ հայկական սարքենք` հարթաշուրթ
սբ. Հարթաշուրթի օր:
Իրականում էդ տոնը … ո~նց ասեմ… անկապ տոն ա…
Բայց դե լավ է, որ գոնե այդ օրը մարդիկ իրար սիրում-միրում, սիրուն-միրուն բաներ են անում:
Է~հ, դրանից վատ բան չկա …