Վայ, չէ, նայի անպայման, էս էն կինոն ա, որ քեզ տուպոյ ու դեբիլ ես զգում, ուղեղդ կախում ա, բայց մի քիչ մտածելուց ու վերլուծելուց սկսում ես բան հասկանալ ու զգում ես, որ հզոր էրStrangeLittleGirl-ի խոսքերից
Էսօր մեծ հավականություն կա, որ էս ֆիլմը նայելու եմ: Չնայե՞մ
i wanted to destroy something beautiful
Բյուր, նայի անպայման: Անպայման ^^ հետո կկիսվես էլի
Blessed the poison which brings the end
Նայեցի: Շատ լավն էր: Ստեղ ինչ կար չհասկանալու:
Ըհը, հիմա մանրամասն ասեմ: Էս թեմայի գրառումները կարդալիս ահագին անհանգստացա, որ բան չեմ հասկանա, մանավանդ որ ճաքած ուղեղով էի նայելու: Կինոյի ավարտից հետո խաբվածության զգացողություն չկար, ամեն ինչ իրա տեղում էր, մենակ պետք էր էդ ամեն ինչը սիրուն դասավորել: Իսկ դրա համար ընդամենը երկու հարց էր պետք, որոնք ֆիլմի ավարտից հետո կողքս նստած երիտասարդը միանգամից տվեց. ովքե՞ր են ֆիլմի գլխավոր հերոսները ու ովքե՞ր են իրական: Էս հարցերին որ պատասխանում ես, սաղ տեղն ա ընկնում: Ճիշտ ա՝ լիքը մանր-մունր բաներ կան, որ կարող ա նկատած լինես կամ նկատած չլինես: Օրինակ, ամենա-ամենաառաջին կադրերում չէի ֆիքսել նրանց, ում պիտի ֆիքսեի, բայց դա նենց կատաստրոֆիկ բան չէր ու չէր խանգարում էդ կերպարների գոյությունը հասկանալուն:
Իսկ էս հարցերը, որ կարդացի, մի տեսակ ինձ բացեցին: Ոնց որ դիտողին տուպոյի տեղ դրած լինեն:
Մի խոսքով, շատ լավ կինո էր, բայց ինձ թվում ա՝ չարժե էդքան դնել ու մեկնաբանել, որովհետև հիմնական մեսիջը բավական պարզ ու հստակ ա, իսկ մանր-մունր բաները չնկատելը չեն քչացնում տպավորությունը:
Հիմնականը բոլորս հասկանում ենք Բյուր, մեր քննարկումն ու էս դեբիլ վիճակներն ավելի շատ դետալային էին, էս կինոն ոնց որ հանելուկ լինի, ինչքան բացահայտում ես, էլի մի բան կա մեջը մութ, թե չէ հիմնական կոնտեքստը հա, պարզ ա ուշադիր նայելուց, բայց ինձ թվում ա էն դետալները շատ ավելի կարևոր են։
i wanted to destroy something beautiful
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ