Շատ ազդեցիկ ֆիլմ է...
Ես էլ, բնականաբար, ոչինչ չէի հասկացել ֆիլմից ու կարծում եմ, որ շատ վերլուծություններ անել չարժի
Ֆիլմի արժեքը հենց իր գործած ազդեցության մեջ է, առեղծվածային լինելու մեջ…
հ.գ. կարծում եմ՝ ինքը Լինչն էլ չի իմանում, թե ինչի մասին է ֆիլմը:
Բայց էֆֆեկտը ցնցող է
Երբեք ոչ մի սարսափ ֆիլմից այդքան չեմ վախեցել, որքան այդ ֆիլմից
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Բայց հարցն էն է, որ հազիվ թե Լինչն ինքը իր ֆիլմը սարսափ անվանիCamilla-ի խոսքերից
ինչքան էլ չհասկանա
չէ, սարսափ չի, կարծում եմ նրա կինոն հոգեվերլուծության կինո-փորձեր են, ամեն բան էլ պետք է որ իր իմաստն ունենա, ուղղակի Լինչի համար ամեն բան էնքա~ն մռայլ է, խեված, որ ինձ վրա հիվանդ երևակայության արդյունքի տպավորություն է թողնում: Ուրիշ հարց, որ երբ վերլուծում ես, չքանում է ֆիլմի թողած շոկը, բայց ախր վիրավորական է, որ նայում-նայում ու բա~ն չես հասկանում...
" I still ask myself the question: Is cinema more important than life ?"
François Truffaut (այնպայման դիտեք - "The 400 Blows, or the Sea, Antoine, the Sea!")
Սեդ, ինձ թվում է, Անին ուզում էր ասել, որ Մալհոլլանդ Դրայվը իր վրա ավելի մեծ ազդեցություն թողեց, քան սարսափ կինոներըԲայց հարցն էն է, որ հազիվ թե Լինչն ինքը իր ֆիլմը սարսափ անվանի
չէ, սարսափ չի, կարծում եմ նրա կինոն հոգեվերլուծության կինո-փորձեր են, ամեն բան էլ պետք է որ իր իմաստն ունենա, ուղղակի Լինչի համար ամեն բան էնքա~ն մռայլ է, խեված, որ ինձ վրա հիվանդ երևակայության արդյունքի տպավորություն է թողնում: Ուրիշ հարց, որ երբ վերլուծում ես, չքանում է ֆիլմի թողած շոկը, բայց ախր վիրավորական է, որ նայում-նայում ու բա~ն չես հասկանում...
I may be paranoid but no android!
չէ Հայկ ջան … / կողքից ասեցին, ես կինոն չեմ էլ նայել,Փաստորեն ամբողջ ֆիլմի մեջ քեզ համար մենակ լավ տեսարաններն են տպավորվե՞լ
Իսկ ես երբ առաջին անգամ ֆիլմը դիտեցի մի քանի օր չէի կարողանում քնել, ինձ թվում էր, թե ինձ խաբել էին ամենաստոր ձևով, փորձում էի ֆիլմի իմաստը հասկանալ, բայց ոչինչ չէի հասկանումբայց դերասանուհուն սիրում եմ/
բայց ասում եմ, որ քո պես չեն հասկացել ամբողջ իմաստը …
Sometimes one pays most for the things one gets for nothing ...
Հա Նաոմի Ուոթսին ես էլ եմ սիրում, հետաքրքիր դերասանուհի է, ինքն ու Քիդմանը ինձ համար "շեկ-բթամիտի" ստերեոտիպը կոտրելու շա~տ լավ օրինակ են, համ էլ ընկերուհիներ են, միասին են Ավստրալիայից Հոլիվուդ եկել:
շատ է հանդես գալիս էսպիսի խուճուճ-բարդ հոգեբանական ֆիլմերում` "Ներքին կայսրություն", "21 գրամ"... ոնց էլ չի գժվում?
" I still ask myself the question: Is cinema more important than life ?"
François Truffaut (այնպայման դիտեք - "The 400 Blows, or the Sea, Antoine, the Sea!")
Բայց ով էր ասում, թե սարսափ է՞՞՞ Ասում էի, ավելի շատ եմ ազդվել, քան կետչուպով ու ժանիքներով՝ անտաղանդ ռեժիսորիկների նկարած ֆիլմիկներիցԲայց հարցն էն է, որ հազիվ թե Լինչն ինքը իր ֆիլմը սարսափ անվանի
չէ, սարսափ չի, կարծում եմ նրա կինոն հոգեվերլուծության կինո-փորձեր են, ամեն բան էլ պետք է որ իր իմաստն ունենա, ուղղակի Լինչի համար ամեն բան էնքա~ն մռայլ է, խեված, որ ինձ վրա հիվանդ երևակայության արդյունքի տպավորություն է թողնում: Ուրիշ հարց, որ երբ վերլուծում ես, չքանում է ֆիլմի թողած շոկը, բայց ախր վիրավորական է, որ նայում-նայում ու բա~ն չես հասկանում...
Բացի այդ, պարտադիր չէ, որ ֆիլմը իմաստ ունենա, այն կարող է ուղղակի դեպքերի հաջորդական ներկայացում ունենա ու ոչինչ էլ չնշանակի
Կամ էլ ուղղակի զգացմունքների, ֆանտազիաների շարադրանք լինի...
Եթե փորձես ֆիլմում տեղի ունեցող դեպքերի ժամանակացույցը գծել, կտեսնես, որ անհեթեթություն է դառնում՝ մարդիկ պետք է նույն ժամանակի պահին տարբեր տեղերում լինեին... Հուսով եմ՝ ավելի հետաքրքիր բացատրւթյուն կգտնվեի դրան, քա, ասենք՝ ռեժիսյորի կղմից ստեղծված հնարքը, ուղղակի...
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ