ՀՀ Զինվորական ծառայության վերաբերյալ օրենքներ..

[Վիշապ]

Իմ կարծիքով մասնավորապես իմ սովորած ժամանակ պոլիտեխնիկի ուսանողների մեծամասնության հիմնական նպատակները բանակից ազատվելն ու զվարճանալն էին, իսկ գիտելիք ստանալ, կարիերա սկսելը վայթե շատերի մտոքվ չէր էլ անցնում: Մեր կուրսը մոտ 100 հոգի էին, որից հազիվ մի 7-8 հոգին աշխատեցին իրենց մասնագիտությամբ: Հիմա էս դասադուլները իրենց «հանուն գիտության զարգացման» պլակատներով ինձ էլ լուրջ չեն թվում, մինչև հիմա տարկետման շնորհիվ Հայաստանում գիտությունը զարգանում, ծեփ էր տալիս, հիմա էլ չի զարգանալու :Ճ
Ի դեպ, ես բակալավրատից հետո ծառայել եմ, հետո աշխատել եմ, հետո մի քանի տարի անց աշխատելուս հետ զուգահեռ մագիստրատուրան եմ ավարտել, որին ծառայելս բնավ չի խանգարել… Բայց տենց էլ Հայաստանի գիտությունը չկարողացա զարգացնել

[Mr. Annoying]

Ես հիմա մի լաբում եմ աշխատում, դրա օրինակն էլ կբերեմ։ Ուրեմն հիմնական գործը մեր լաբում ասպիրանտներն ու մագիստրանտներն են անում, հազվադեպ բակալավրերն էլ։ Սկզբից խնդիրը մոդելավորում ենք, հետո փորձում համակարգչային սիմուլիացիաներով լուծումներ ստանալ, վերջում փորձ ենք անում։ Փորձ անում են ավելի ավագ ուսանողները, հիմնականում ասպիրանտները։ Բայց որ կարենաս փորձ անես ժամանակ ա պետք անց կացնես լաբում, սովորաբար 1-2 տարի, որ սարքերին ու փորձարարական տեխնիկաներին ծանոթանաս։ Հիմա եթե արդեն պատրաստի մագիստրոսներիս տանում են բանակ հաջորդ փորձ անող սերունդ չի լինում, եղած ասպիրանտները ավարտում են ու գնում արտասահման, իսկ նոր ուսանողներին պետք ա սովորացնել, էլի ժամանակ ծախսել, որ կարողանան փորձ անել։ Բայց մինչև գիտելիք են ձեռք բերում, իրանց էլի բանակ են տանում։ Չեմ ասում թե լավ սիստեմ ա մեր լաբինը, բայց մինչև հիմա աշխատել ա, գնացած ասպիրանտներն էլ հիմնականում լավ ֆիրմաներ ու ինստիտուտներ են գնացել, մինչև հիմա էլ կապը պահում են՝ ընդհանուր աշխատանք ենք ունենում։ Եթե լաբում փորձ անող չմնա կարելի ա դռները փակել ցվրվել տներով։

[Վիշապ]

Ես հիմա մի լաբում եմ աշխատում, դրա օրինակն էլ կբերեմ։ Ուրեմն հիմնական գործը մեր լաբում ասպիրանտներն ու մագիստրանտներն են անում, հազվադեպ բակալավրերն էլ։ Սկզբից խնդիրը մոդելավորում ենք, հետո փորձում համակարգչային սիմուլիացիաներով լուծումներ ստանալ, վերջում փորձ ենք անում։ Փորձ անում են ավելի ավագ ուսանողները, հիմնականում ասպիրանտները։ Բայց որ կարենաս փորձ անես ժամանակ ա պետք անց կացնես լաբում, սովորաբար 1-2 տարի, որ սարքերին ու փորձարարական տեխնիկաներին ծանոթանաս։ Հիմա եթե արդեն պատրաստի մագիստրոսներիս տանում են բանակ հաջորդ փորձ անող սերունդ չի լինում, եղած ասպիրանտները ավարտում են ու գնում արտասահման, իսկ նոր ուսանողներին պետք ա սովորացնել, էլի ժամանակ ծախսել, որ կարողանան փորձ անել։ Բայց մինչև գիտելիք են ձեռք բերում, իրանց էլի բանակ են տանում։ Չեմ ասում թե լավ սիստեմ ա մեր լաբինը, բայց մինչև հիմա աշխատել ա, գնացած ասպիրանտներն էլ հիմնականում լավ ֆիրմաներ ու ինստիտուտներ են գնացել, մինչև հիմա էլ կապը պահում են՝ ընդհանուր աշխատանք ենք ունենում։ Եթե լաբում փորձ անող չմնա կարելի ա դռները փակել ցվրվել տներով։

Սա մոտավորապես նույն խնդիրն է, ինչ դպրոցների կրթությունը 10-ից 12 տարի սարքելը կամ բակալավրատը 5-ից 4 տարի սարքելը և այլն, օքեյ, անցումային փուլում վականսիաներ են առաջանում, որը հնարավոր է լուծելիք խնդիր է, բայց մի քանի տասնյակ լաբարանտներ ունենալու համար մի բանակ ուսանողի տարկետման իրավունք տալն էլ մի տեսակ չի նայվում:
Իսկ առանց տարկետման իրավունքի արդեն հեշտ զտվում են սովորողները չսովորողներից, ժամանակի ընթացքում սաղ ընկնում է իր տեղը, մոտիվացիան ավելի է բարձրանում, գիտությունն էլ, ես համոզված եմ ավելի լավ է զարգանում:

[Mr. Annoying]

Էս ահավոր նուրբ խնդիր ա, սենց չոր դնել պնդելը սխալ ա։ Ես էլ լիքը դալբայոբ գիտեմ ֆիզֆակում սովորող, որոնց ոտքերին չի ֆիզիկան, զուտ տարկետման համար են ընդունվել։ Մյուս կողմից՝ խայտառակ ծերացած գիտության պայմաններում, երբ հիմնականում ասպիրանտներն ու մագիստրանտներն են գիտությամբ զբաղվում(իրանցից մեծերը կամ երկրից գնացել են, կամ փոխել ուղղությունը), դնել բոլորին բանակ տանել, կնշանակի գիտության մաման լացացնել։ Էս էլ իմ տեսակետը։ Կոնկրետ մեր դեպքում էդ սարքերից օգտվել գիտեն մեր ասպիրանտները, ավարտելուց հետո իրանք էլ երկրում չեն լինի, ումի՞ց պիտի սովորի բանակից եկած ուսանողը։

[Lion]

Իմ ողջ ապրած կյանքի փորձն ասում է, որ ասպիրանտուրա են գնում, 99 տոկոսով, բանակից խուսափելու համար: Սա իմ կյանքի փորձից ու կասկածում եմ, որ որևէ մեկը կկարողանա ինձ հետ համոզել...

[Mr. Annoying]

Եթե անգամ ճիշտ եք, եթե անգամ բոլորի ծառայելը երկրին կրիտիկական անհրաժեշտ ա, էս չոբանական եղանակով կազմակերպելը նշանակելու ա ունեցածը կորցնել, որոշ դեպքերում՝ անդառնալի։ Պիտի հող նախապատրաստվեր սրա համար, օրինակ՝ գիտական ինստիտուտներ կազմավորվեին բանակի ենթակայությամբ, որ ես, օրինակ, լազերային ֆիզիկայով զբաղվողս, 2 տարի չափիչ սարքերի, լազերների, բանակին պետքական հազար ու մի բաների վրա աշխատեմ, ոչ թե հավսար զգաստով օրս անցկացնեմ։

[Գաղթական]

Իսկ ես ընդհանրապես կարծում եմ, որ 2 տարին դաժը դեբիլի համարա չերեզչուռ շատ` իրեն կցված զենքը տիրապետելու համար:
Եվ ուրեմն, զինվորական պարտականություններից ազատ ժամանակ, զինվորին այլ ուսուցում էլ է հարկավոր` ըստ հետաքրքրությունների ու ընդունակությունների:

Անպայման չի բանակում թեկնածուական պաշտպանեն:
Բայց մեկ կամ երկու արհեստ սովորելը հեչ չի խանգարի, որ համ ծառայության ընթացքում բանակի կարիքները հոգալուն կուղղվի, իսկ բանակից հետո էլ կյանքում կամ ուղղակի պետք կգա, կամ, ինչու ոչ, հիմնական մասնագիտություն կդառնա:

[Վիշապ]

Եթե անգամ ճիշտ եք, եթե անգամ բոլորի ծառայելը երկրին կրիտիկական անհրաժեշտ ա, էս չոբանական եղանակով կազմակերպելը նշանակելու ա ունեցածը կորցնել, որոշ դեպքերում՝ անդառնալի։ Պիտի հող նախապատրաստվեր սրա համար, օրինակ՝ գիտական ինստիտուտներ կազմավորվեին բանակի ենթակայությամբ, որ ես, օրինակ, լազերային ֆիզիկայով զբաղվողս, 2 տարի չափիչ սարքերի, լազերների, բանակին պետքական հազար ու մի բաների վրա աշխատեմ, ոչ թե հավսար զգաստով օրս անցկացնեմ։

Չոբանական եղանակովը խիստ սպասելի է, եթե հաշվի առնենք, որ մեր մոտ գրեթե ամեն ինչն էլ չոբանական եղանակով է կազմակերպված, սկսած ընտրություններից, վերջացրած սահմանադրական «բարեփոխումներով» :Ճ Իսկ քաղաքակիրթ ձևով նախապես մտածել, քննարկել, ճանապարհային քարտեզ կազմել, պլանավորել, քայլ առ քայլ իրականացնել և այլն, ես հիմիկվա իշխանություններից չէի սպասի, քանի որ գեթե բոլորն էլ բանակից խուսափելու նպատակով են ԲՈՒՀ-երում «սովորել», հետևաբան պարզապես չունեն անհրաժեշտ ունակությունները…

[Տրիբուն]

Եթե անգամ ճիշտ եք, եթե անգամ բոլորի ծառայելը երկրին կրիտիկական անհրաժեշտ ա, էս չոբանական եղանակով կազմակերպելը նշանակելու ա ունեցածը կորցնել, որոշ դեպքերում՝ անդառնալի։ Պիտի հող նախապատրաստվեր սրա համար, օրինակ՝ գիտական ինստիտուտներ կազմավորվեին բանակի ենթակայությամբ, որ ես, օրինակ, լազերային ֆիզիկայով զբաղվողս, 2 տարի չափիչ սարքերի, լազերների, բանակին պետքական հազար ու մի բաների վրա աշխատեմ, ոչ թե հավսար զգաստով օրս անցկացնեմ։

Սովետի ժամանակ սաղ ուզում էին ստռոյբատում ծառայեին, քանի որ ընդեղ հեշտ էր։

Ուրեմն երկու ընկեր զորակոչվում են։ Առաջինը մտնում ա կամիսիա, դուրս ա գալիս, բա ընկա ստռոյբատ։ Ընկերը հարցնում ա, ո՞նց։ Սում ա․ տանկ ցույց տվեցին, հարցրին ինչ ա, ասեցի՝ չգիտեմ; թնդանոթ ցույց տվեցին, հարցրին ինչ ա, ասեցի՝ չգիտեմ; հրացան ցույց տվեցին, հարցրին ինչ ա, ասեցի՝ չգիտեմ; սեղանի տակ մի հատ քյարփինջ կար, ցույց տվեցին, հարցրին ինչ ա, ասեցի՝ քյարփինջ։ Ուղարկեցին ստռոյբատ։ Էս ընկերը ասում ա, լավ, ես էլ տենց կանեմ, ու մտնում ա կամիսիա։ Տանկ են ցույց տալիս, հարցնում են էս ինչա, սա՝ չգիտեմ; թնդանոթ են ցույց տալիս, հարցնում են էս ինչա, սա՝ չգիտեմ; հրացան են ցույց տալիս, հարցնում են էս ինչա, սա՝ չգիտեմ․ Ասում են․ «արա՞, բա դու ինչ գիտես, որ էս սաղ չգիտես»: էսի բա․ «սեղանի տակ քյարփինջ կա, էտ ցույց տվեք, էտ գիտեմ»; կամիսաին ասում ա․ «դու գնացիր ռազվետկա»:

[Lion]

Եթե անգամ ճիշտ եք, եթե անգամ բոլորի ծառայելը երկրին կրիտիկական անհրաժեշտ ա, էս չոբանական եղանակով կազմակերպելը նշանակելու ա ունեցածը կորցնել, որոշ դեպքերում՝ անդառնալի։ Պիտի հող նախապատրաստվեր սրա համար, օրինակ՝ գիտական ինստիտուտներ կազմավորվեին բանակի ենթակայությամբ, որ ես, օրինակ, լազերային ֆիզիկայով զբաղվողս, 2 տարի չափիչ սարքերի, լազերների, բանակին պետքական հազար ու մի բաների վրա աշխատեմ, ոչ թե հավսար զգաստով օրս անցկացնեմ։

Ես էլ, իրավաբանս, թող 2 տարի իրավաբանությամբ զբաղվեմ, ոչ թե շագատ անեմ... Սենց որ նայենք, ամեն մի պրոֆեսիայի կրող էլ կարող է պահանջել իրեն "չկտրել": Իսկ ով բանակային ծառայությունը տանի՞:

[Lion]

Էս ահավոր նուրբ խնդիր ա, սենց չոր դնել պնդելը սխալ ա։ Ես էլ լիքը դալբայոբ գիտեմ ֆիզֆակում սովորող, որոնց ոտքերին չի ֆիզիկան, զուտ տարկետման համար են ընդունվել։ Մյուս կողմից՝ խայտառակ ծերացած գիտության պայմաններում, երբ հիմնականում ասպիրանտներն ու մագիստրանտներն են գիտությամբ զբաղվում(իրանցից մեծերը կամ երկրից գնացել են, կամ փոխել ուղղությունը), դնել բոլորին բանակ տանել, կնշանակի գիտության մաման լացացնել։ Էս էլ իմ տեսակետը։ Կոնկրետ մեր դեպքում էդ սարքերից օգտվել գիտեն մեր ասպիրանտները, ավարտելուց հետո իրանք էլ երկրում չեն լինի, ումի՞ց պիտի սովորի բանակից եկած ուսանողը։

Գիտության մաման, եթե Ձեր ասած վիճակն է, վաղուց է լացել, ու հաստատ էդ հարցում չեն օգնի նրանք, որոնք բանակից խուսափեու համար իբր գիտությամբ կզբաղվեն: Անձամբ ճանաչում եմ նման շատ շատերի, որոնք իրենց պրոֆեսիայից կիլոմետրերով հեռու են, բայց, գիտությունների թեկնածու են և բանակ չեն ծառայել:

[Վիշապ]

Կարգին մարդ է էս դասախոսը.

[Ներսես_AM]

Մոտս մի տեսակ դեժավյու ա։
2004 թվականի փետրվարի վերջում էս նույն թեման էր։ Ես էլ ուսանող էի‎։ Սերժը ՊՆ նախարարն էր։ Համալսարանի սև շենքի, բժշկականի, գյուղինստիտուտի ու պոլիտեխնիկի դռները ոնց որ էսօր, նույն կերպ այն ժամանակ, պինդ պինդ փակում էին, որ հանկարծ մարդ դուրս չգա։ Լիքը կեղծ լուրեր են տարածվում։ Հրավիրում են մի քանի հոգու աձին–աձին հանդիպման։ Վերջը մի տաս օր կամաց կամաց մեծացող դասադուլից հետո, մի քանի ակադեմիկների ու մտավորականների հետ կարծեմ կինոյի տանը ինչ որ հանդիպում ա նախատեսված լինում ժամը 12–ին։ Մեկ էլ հայտարարում են որ Սերժը ժամը 11–ին գալիս ա համալսարան։ Պարզ ա դահլիճի կեսը իրենց խամաճիկներին են լցնում։ ՈՒ առաջին մի քանի նախապես ծրագրված հարցերից հետո պլանը շեղվում ա։ Դասադուլավորները սկսում են անհարմար հարցեր տալ ՊՆ նախարարին‎։ Վերջը շատ չերկարացնեմ, նախքան դահլիճ գնալը պայմանավորվել էինք, որ «կապ չունի ով ա գալիս, մենք տասներկուսին հանդիպում ունենք մի քանի օր առաջ պլանավորած, գնում ենք մեր հանդիպման»։ 12-ին 15 պակաս դահլիճի 3/4–ը մի ակնթարթում դատարկվում ա, թողնելով զարմանքից քար կտրած ՊՆ նախարարին, վախից սարսափած ռեկտորին ու բազեներին իրար հետ ջան ասել, ջան լսելու։ Հաջորդ օրը օրենքը շրջանառությունից դուրս ա գալիս։ Ի դեպ էս դեպքից շատ չանցած սաղ բուհերի ուսխորհուրդները շատ արագ դարձան ՀՀԿ–ի կցորդներ։ Համալսարանների խորհուրդների նախագահներն էլ դարձան ՀՀԿ–ի կարկառուն ներկայացուցները։

Մի քիչ գուգլեցի էդ օրերի հոդվածները եթե ուզեք 2004թ․ փետրվարի 18–27 ման եկեք գուգլում «դասադուլ»։ Օրինակ http://www.aravot.am/2004/02/26/801470/ էս Արարատ Միրզոյանը չի հիմա պատգամավոր ա, կանչեք թող պատմի մեր փորձից։

Կարճ ասած էս 13 տարում բան չի փոխվել։ Սաղ բազառը մի 50 հոգի, որ թեկանածուական ա պաշտպանում ի վերջո դրանց բանակ տանելն ա։

Ստեղ սենց մի նուրբ մոմենտ կա, երբ երկու տարով մարդուն կտրում տանում են բանակ հետո եթե էդ ուսանողը միջազգային մակարդակի ա ուզում դուրս գա ինքը բոլորից երկու տարի հետ ա ընկնում։ Համենայն դեպս ֆիզիկա, մաթեմում տենց ա։ Հասնում ես ասենք մի 35 տարեկան ու որ ուզում ես մի տեղ դասախոս դառնաս նայում են տարիքիդ, գրածդ հոդվածների քանակին։ Էդ երկու տարին արդեն սկսում ա ահագին նեղել։ Ճիշտ ա մի կողմից որ գլխանց գնան բանակ, համալսարանում բառադիների թիվը կարող ա մի քիչ պակասի, բայց էն վնասը որ նորմալ սովորող ուսանողը կարող ա ստանա, ավելի լավ ա ոնց կա տենց մնա։

Mr. Annoying ջան դուխով։ Ամենակարևորը դուք ձեր օրակարգն առաջարկեք, իրանք ամեն ձև կփորձեն իրենցը բրդել առաջ (օր․ 4 հոգով եկեք հանդիպման), պրովոկատորներ կուղարկեն, բախումներ կհրարհեն (յանմ չեք թողնում դաս անենք )

[Ներսես_AM]

որ ասում եմ դեժավյու ա
http://www.aravot.am/2017/11/07/918608/

այ սրանից հենց նույն ձև եղել ա Մենք կանչեցինք հանդիպման, իրանք չեկան

[Տրիբուն]

Կարճ ասած էս 13 տարում բան չի փոխվել։ Սաղ բազառը մի 50 հոգի, որ թեկանածուական ա պաշտպանում ի վերջո դրանց բանակ տանելն ա։

Հայաստանում տարեկան 500-ից ավել մարդ գիտությունների թեկնածու ա դառնում։ 90-ականներին մի 150-ի կարգի էր։ Ու էս էն դեպքում երբ տարին տարվա վրա ուսանողների ընդհանուր թիվը կրճատվում ա։

Խոսքի խնդիրը սենց ա դրված․ կամ գիտություն, կամ բանակում գլխաքանակ։ Գիտությունը սենց թե նենց մեռել ա, մնաց գոնե գլխաքանակ ապահովելը։