eduard30 (01.08.2011)
Ճիշտն ասած մի կեսկիլոմետրանոց տեքստ էի գրել, մեջբերումներով ու այլնով, բայց վերջում հասկացա, որ պարապ տողեր էի լրացրել: Կարճ ասեմ, իմ կյանքում մեծագույն հրաշքը երևի թե հենց իմ գոյությունն է: Երբ ես 2 օրական էի, բժիշկները մոտս խնդիրներ էին գտել, մի խոսքով ասում էի երեխեն չի ապրի: Բայց մի գիշերվա մեջ ամեն ինչ տեղն էր ընկել ու հիմա ցլի պես առողջ եմ: Բժիշկն ասել էր էս երեխուն Աստված ա պահապան, մենք բան չենք արել: Ու նման շատ դեպքեր են լինում, բայց պետք չի մոռանալ. «Աստծու շնորհով փրկուածներ էք հաւատի միջոցով. եւ այս ձեզնից չէ, այլ պարգեւն է Աստծու» (Եփեսացիս 2: 8): Անկեղծ հավատում եմ, որ հավատը շատ բան կարող է փոխել: Չգիտեմ, ով ոնց, բայց ես էս նշանաբանով եմ ապրել ու ապրելու և չեմ էլ կասկածում ուղուս ճշմարտացիությանը.
«Տէրն իմ լոյսն է ու կեանքը, ո՞ւմից վախենամ. Տէրն իմ կեանքի ապաւէնն է, ո՞ւմից ես դողամ։» - Սաղմոս 26:1
Հուսով եմ թեմայից շատ չեմ շեղվում, բայց էս քանի օրը ամեն անգամ, երբ էս թման է աչքովս ընկնում՝ մի հարց է սկսում պտտվել գլխումս.
"Իսկ ինչ ենք մենք արել/անում Աստծու համար???":
Ես գիտեմ, որ արդեն իսկ ամեն ինչ ունեմ, անակախ նրանից դա այդպես է թվում, թե ոչ: Ինչ էլ չունեմ ունեցածս ճիշտ օգտագործելով՝ կարող եմ ձեռք բերել:
Բայց այ ես ինչ եմ անում Աստծու համար??? Միթե ցանկացած հարաբերության մեջ փոխադարձությունը պարտադիր է, իսկ մարդ-Աստված հարաբերության մեջ ոչ???
Claudia Mori (26.04.2011), Jarre (16.07.2011), Sambitbaba (22.05.2011), Նետ (25.04.2011)
Quyr Qery (28.12.2011), Sambitbaba (22.05.2011)
Katka, ինչպես թե ոչ??? Միթե ծնող-երեխա, ամուսնական, ընկերական հարաբերություններում սերը, հասկացվածությունը, հարգանքը պարտադիր չէ??? Ես չեմ ասում, թե միշտ է այդպես, բայց երբ առողջ հարաբեություններ են, պետք է էդպես լինի: Իսկ, եթե էդպես չէ, ուրեմն միշտ մեկը տվողի, մյուսը վերցնողի դերում է լինելու:
Դե իհարկե ագրեսիային ագրեսիայով չեն պատասխանում, բայց երբեմն պետք է նաև ապտակել կամ էլ ապտակողի ձեռքը բռնել: Բայց հարցը սա չէ, ես վերը նշված հարաբերությունների մասին էի խոսում:Երբ մի թշիդ ապտակեց, մյուսը դեմ տուր, այլ ոչ թե փոխադարձ ապտակիր:
Jarre (16.07.2011)
Էդ կտրվելը նախ իրենց էշ խելքից է լինում, Աստված չի ասում մի պարապի, մենակ ինձ աղոթի, ես քեզ կօգնեմ...Ոչ՛, Նա քեզ գիտություն է տալիս, ասում է՝ օգտվիր, չես օգտվում, քո գործն է, քննությունդ 2 կստանաս, ստեղ եկեղեցի գնալն ու մոմ վառելը հեչ կապ չունեն... Մի ուրիշ օրինակ էլ ես բերեմ. մարդն ասում է՝ հեսա կարմիր լույսի տակով փողոցը անցնելու եմ, դե եթե Աստված կա, թող ոչ մի ավտո ինձ չխփի...Հիմա եթե էդ մարդը ոչխար է, չի ուզում հասկանա, որ կարմիր լույսի տակով չպիտի անցնի, իր համար հատուկ ստեղծվել է կանաչ լույս, ու ինքը էդքան բանը տեսնելու, մտածելու, գիտակցելու և հասկանալու հավես չունի, գնալու է և տխմարաբար ընկնի մեքենայի տակ,իսկ էն խեղճ վարորդին էլ՝ ջարմի տակ: Հիմա Աստված ստեղ ի՞նչ մեղավոր էր, որ մարդն իր տուպոյ խելքից տուժվեց...
Ոչինչ չարժե այն, ինչ դու գիտես, բայց ոչ ոք չգիտի, որ դու այդ գիտես:
ՀՈՒԼԻՈՍ ԿԵՍԱՐ
Freeman (26.04.2011), Moonwalker (26.04.2011), Sophie (26.04.2011), հովարս (26.04.2011)
Ameli (21.05.2011)
Ըհըն...... Շատ լավ օրինակ էր.... հիմա իմ ասածն էլ հենց էդ է էլի ՆանՍ ջան.... որ էլ ինչ կարիք կա աստծու,, երբ գիտես որ կարմիր լույսի տակով չի կարելի անցնել,, կամ քննության համար պարապել է պետք.... աստված ինչ կապ ունի սովորական մարդկային կյանքի ու օրենքների հետ.... երբ քո խելքով կարող ես առաջնորդվել ու էշություններ չանել.. հլը մի բան էլ ավել,, աստծուն չհավատացող մարդը կյանքում չի ասի "եթե աստված կա",, այլ ինքը գիտի ,,որ ես ինչ բանը կարելի է,, են ինչ բաը՝ ոչ... իսկ այ հավատացյալի մոտ կգա մի պահ,,,որ կուզենա իր հավատաքի մեջ համոզվի....
Maybe that's what hell is, the entire rest of eternity spent in fucking Bruges.
Qery ջան էն կապը ունի, որ մի ուրիշ մարդու էլ միտք է տվել, որ ստեղծի կարմիր, կանաչ ու դեղին լույսերը,կյանքը ծամել, դրել է մարդու բերանը, իսկ խորհրդից չօգտվելն արդեն յուր. անձի խնդիրն է Իսկ քննության համար, եթե պարապում ես, վերջում էլ մի հատ աղոթում ես, որ՝Աստված ջան, խնդրում եմ ամեն ինչ լավ անցնի, հավատա, դու քննության ժամանակ ստանում ես դապալնիծելնի օգնություն այսինքն՝ Աստված միշտ օգնում է այն մարդուն, ով աշխատում է ինքն իր վրա:
Քո ասածով դուրս է գալիս, որ Աստծուն հավատացողները էդքան դեբիլ են ու չգիտեն, որն է կարելի, որը՝չէ՞, ա՜յ քեզ նորություն...Ստեղ դու լրիվ էվրիկա արեցիր. հո էն Արթու՞րը չես...
Եթե մարդը իսկապես հավատում է Աստծուն, ուրեմն նա պատճառներ ունի հավատալու և իր հավատքի մեջ հաստատ պատճառ չի էլ ունենա կասկածելու, որ մի հատ էլ համոզվի:
Վերջին խմբագրող՝ ՆանՍ: 26.04.2011, 14:57:
Ոչինչ չարժե այն, ինչ դու գիտես, բայց ոչ ոք չգիտի, որ դու այդ գիտես:
ՀՈՒԼԻՈՍ ԿԵՍԱՐ
eduard30 (28.04.2011), Freeman (26.04.2011), Moonwalker (26.04.2011), Safaryan (26.04.2011), Shah (26.04.2011)
Նեա,, չհամոզեցիր... կգա մի պահ,,որ հաստատ կկասկածես,, էլ ինչ հավատ,, եթե գոնե մի պահ չես կասկածել դրա իրավացիությանը.... մեզնից յուրաքանչյուրը ես հարցին իրա տեսակետով է մոտենում...
Հլը որ ինձ դապալիծելնի օգնություն չի եղել աղոթքը,,, կար մի ժամանակ երբ քրիստոնյա էի,,, աղոթում էի,, բայց հիմա ավելի վստահ ու հանգիստ եմ քննության մտնում,,քան են ժամանակ....
Ես նման բան եմ ասել,, ընդամենը ասեցի,,որ երբ չես հավատում,, չես էլ փորձում էդ հավատքդ,,, ուղղակի շարժվում ես բնության օրենքներով,, եթե կարմիր լույս է ՝ չես անցնի,,, ոչ թե կասես՝ անցնեմ,,թե աստված կա ինձ կփրկի....
Արթուրին չեմ ճանաչում....
Maybe that's what hell is, the entire rest of eternity spent in fucking Bruges.
Էս վերջերս մի հատ Արթուր եսիմինչյան կար, էվրիկա էր արել, ասում էր՝ թռնելու եմ Տիեզերք, ինչ...
[QUOTE=Quyr Qery;2224432]Նեա,, չհամոզեցիր... մեզնից յուրաքանչյուրը ես հարցին իրա տեսակետով է մոտենում...
Ես չեմ էլ փորձում քեզ համոզել, ուզում ես հավատա, ուզում ես՝ ոչ դա քո անձնական հարցն է.մեզնից յուրաքանչյուրը էս հարցին իրա տեսակետով է մոտենում...
Դե ուրեմն դու էն ժամանակ քո վրա էլ վստահ չես եղել, շառը մի գցի աղոթքիդ չօգնելու վրա
Ոչինչ չարժե այն, ինչ դու գիտես, բայց ոչ ոք չգիտի, որ դու այդ գիտես:
ՀՈՒԼԻՈՍ ԿԵՍԱՐ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ