Տատմեր

**Նարե** · 03.02.2009, 15:28

Մեր մոտ էլ էր դիտվում գրեթե նույն իրավիճակը, երբ ինչ որ վիրավորանքի պատասխանում էին տատմերդա, դու էլ ասում էիր քր տատմերնա, միանգամից շատ զարմացած ու ապշած դեմքով ասում էին.
- էս ով աաա. տատմորդ էլ ես պաշտպանում…
Ու այդ պահին քեզ թվում էր, թե թույլ ես տվել աշխարհում ամենաամոթալի արարքը

**Jarre** · 03.02.2009, 15:40

Տատմերի և շուկյական հարաբերությունների (բազառների

) բառապաշարից գիտե՞ք ինչնա մեջս տպավորվել, որ ամեն հարց ուներ իրա հատուկ պատասխանը։ Օրինակ նույն այս տատմերի հետ կապված, կամ որ հարցնում էին «դու լավ տղա՞ ես», բոլորս գիտենք, որն էր այս հարցին ճիշտ պատասխանելու ձևը, կամ որ ասում էին՝ «էտ քեզ պիտնոյա՞», պիտի ասեիր չէ.... մի խոսքով ինչ եմ ուզում ասել, որ այդ ամեն ինչը ոչ թե անիմաստ է եղել (էս պարագայում անիմաստը շատ նուրբ ասված է), այլ դատարկություն ու անմտություն։ Որ էտ ընդունված պատասխաններից դուրս ուրիշ պատասխան էր մեկը տալիս աչքերս պլշած վրան էինք նայում

Էն ժամանակներում մեկը որ ձեռք կամ ոտք էր վիրահատում, նվերներ էին տանում, ես իմ ինչ, բայց տատմերը, որ անմիջականորեն ազդելա իրա լույս աշխարհ գալու վրա, չի կարելի պաշտպանել

**Cassiopeia** · 03.02.2009, 15:55

Կարծում եմ, առանց ծուխ կրակ չի լինում, այսինքն, չնայած որ անչափահասների մոտ է այդ արտահայտությունն հիմնականում կիրառելի, այն ավելի լխոր արմատներ ունի: Դժվար թե անգիտակից երեխան օդից վերցնի տատմեր բառն ու աշխարհի ամենավատն ու ամենազզվելին բարդի այդ բառի վրա: Իրականում, ամենայն հավանականությամբ, այդ արտահայտությունները նախ և առաջ արվել են համեմատաբար խելահասուն անձանց կողմից, սակայն ժամանակի ընթացքում դրանք դառել են մանուկների "լեզվի խաղալիք": Իսկ արտահայտության ծագման մասին... ըստ իս, տարբեր ածականներով համեմված այս բառը, որպես վիրավորական, սկսել է ի հայտ գալ այն հանգամանքներում, երբ որևէ մեկը ուզեցել է փնովել դիմացինին` անիծելով նրա ծնունդը (Եթե հիշում եք, մի ժամանակ այս "անիծել" բայն էլ մեծ կիրառություն ուներ, որը սակայն ժամանակի ընթացքում կամաց-կամաց կորցնում է իր ուժը): Ու քանի որ ծնունդն ընդունողը տատմերն է, ապա այդ "քնքշանքով լի" բառերը բաժին են հասել հենց նրան: