Դեռ փոքր տարիքից հիշում եմ վիրավորանքի անդրադարձումը ընդունված ուղղությամբ..
- ...-ը տատմերդա..
և սա, Հայերիս մոտ, ընդհանրապես չի կարող ընդունվել որպես վիրավորանք այն մարդու հասցեին, ում դա ասվում է..
բացահայտ հասարակական բացսական վերաբերմունք է ձևավորված տատմոր նկատմամբ, հետաքրքիր է, չէ՞..
մի քանի տարի առաջ հիվանդանոցում նստած սպասում էինք..
մեր տղաներից մեկի կինը ծննդաբերում էր..
որոշ ժամանակ անց նորաթուխ հայրը պալատից դուրս եկավ գույնը գցած..
շունչներս պահեցինք..
- ի՞նչ եղավ.. երեխեն ո՞նցա..
- սուսեք է.. խայտառակ եղանք..
- ինչա՞ եղել..
- տատմեր դառա..
- ինչ եղա՞՞ր..
- երեխեն ծնվավ.. ասին՝ դու պիտի պորտը կտրես.. ասի չէ.. ծիծաղացին.. մեկն էլ ասեց՝ կներեք, կարո՞ղա դուք չեք հայրը.. վերջը ստիպված կտրեցի..
և իրոք՝ Հոլանդիայում պարտադիր պայման է, որ երեխայի պորտը կտրի հենց հայրը..
այստեղ էլ, իհարկե, կարող են լինել բացառություններ.. ասենք՝ մարդու սիրտը թույլ է, կամ հայրը այդտեղ չէ այդ պահին.. բայց սա հասարակական ընդունված ընթացակարգ է..
ո՞վ է տատմերը..
այսպես ասած՝ մանուկին միջարգանդային կյանքից կտրելով՝ նրան երկրային կյանքի կոչողը..
եթե այդպես է, ուրեմն ինչո՞ւ է Հայերիս մոտ ձևավորվել նման բացսական վերաբերմունք սույն մասնագետների նկատմամբ..
խնդրեմ՝ ձեր կարծիքները..
Մեջբերել
Իսկ մեծերի մոտ ընդունված չի ասել տատմերդ ա: Ու բացարձակապես չեմ կիսում այն կարծիքը, որ Հայաստանում մանկաբարձուհիների հանդեմ բացասական վերաբերմունք կա: Ավելի շուտ ասում են տատմեր, որպես անշառ մեկը. անշառ էն տեսակետից, որ դժվար թե մարդ իմանա ով ա իրա տատմերը ու սկսի պաշտպանել. թե բա տատմորս բան չասես այ …
Ձայնալար-ի խոսքերից
))
Էջանիշներ