User Tag List

Էջ 10 10-ից ԱռաջինԱռաջին ... 678910
Ցույց են տրվում 136 համարից մինչև 138 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 138 հատից

Թեմա: Երևակայական ընկեր

  1. #136
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ամենահետաքրքիրն ու խորհրդավորը մանկության "երևակայական ընկերոջ" հետ կապված՝ դրա անհետանալն ու իսպառ ջնջվելն է երեխայի հիշողությունից։ Դրա ամենասիրուն ու տխուր պատկերումը Inside Out շարժանկարում եմ տեսել։
    Տեսնես ինչու՞ է հայտնվում երևակայական ընկերը երեխայի մտային աշխարհում և ամենակարևորը՝ ինչու՞ է անհետանում, երբ նա լքում է մանկությունը։ Տրամաբանորեն, այդ ընկերն ավելի պետք է հենց չափահասին, քանի որ այդ տարիքում է մարդը գիտակցում իր փաստացի մենակությունը։


    Հ․Գ․ Արդեն որերորդ անգամ Ակումբն ինձ օգտակար ծառայություն է մատուցում՝ հուշելով գաղափարներ, որոնց որոնումների մեջ եմ լինում կոնկրետ նախագծերի շրջանակում: Ապրես, ivy
    Մինչև մոտավորապես հինգ տարեկանը երեխան ունի առնվազն երկու ուղեկիցներ, որոնք օգնում են նրան հարմարվել ֆիզիկական կյանքի պայմաններին։ Մեր քաղաքակրթության համար դա կարևոր պայման է, որովհետև ծնողները չունեն այնքան գիտակցություն, որպեսզի կարողանան այդ անել։ Այստեղ խոսքը տգիտության մասին չէ, ուղղակի իրականությունից կտրված լինելը հինգերորդ ռասայի համար անհրաժեշտ պայման էր (հինգերորդ ռասան այսօրվա ամբողջ մարդկությունն է, ատլանտներից հետո)։ Բայց երեխաները ունեն զարգացման որոշակի պարամետրեր, որոնք ամեն դեպքում պետք է տրվեն, անկախ նրա ծնողների կամ հենց իր գիտակցված լինել-չլինելու։

    Այդ առաջին ուղեկիցների ներկայության պայմաններում երեխան ավելի մոտ է բոլոր քաղաքակրթությունների երեխաների բնական զարգացմանը, և այդ է պատճառը, որ նա ավելի զգայուն ինտուիտիվ հատկություններ ունի։ Հաճախ նա կարողանում է տեսնել իր այդ ուղեկիցներին, իսկ երբեմն՝ տարբեր այլ էությունների էլ։

    Հինգ տարեկանում առաջին ուղեկիցները լքում են երեխային, որովհետև դրանից հետո արդեն երեխայի զարգացումը պետք է համապատասխանի տվյալ հասարակության զարգացվածության մակարդակին։ Գալիս են նոր ուղեկիցներ, որոնք մարդու կյանքին կարող են խառնվել խորհուրդներով, առաջարկներուվ, պաշտպանելով, կանխատեսություններով և այլն, բայց դա արդեն այն դեպքում միայն, եթե կոնկրետ մարդն ինքը տվել է իր համաձայնությունը, որպեսզի այդ միջամտությունը ստանա։

    Երեխաները մոռանում են իրենց այդ «երևակայական» ընկերներին, որովհետև սկսում են հավատալ ոչ թե իրենց, այլ ծնողների, շրջապատի «ճշմարտություններին»։ Իսկ քանի որ վերջիններս միայն հերքում են երեխաների «ցնորքները», երեխաները համարում են, որ դրանում ինչ-որ վատ բան կա և նունիսկ կամովի սկսում են հրաժարվել, մոռացության տալ այդ ամենը...

    Բայց վերջին տասնամյակներում երևակայական ընկերների մասին հիշողությունն ավելի երկար է պահպանվում, քանի որ մարդու գիտակցությունը սկսել է փոխակերպվել։
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  2. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Բարեկամ (07.03.2023), Ուլուանա (07.03.2023)

  3. #137
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մինչև մոտավորապես հինգ տարեկանը երեխան ունի առնվազն երկու ուղեկիցներ, որոնք օգնում են նրան հարմարվել ֆիզիկական կյանքի պայմաններին։ Մեր քաղաքակրթության համար դա կարևոր պայման է, որովհետև ծնողները չունեն այնքան գիտակցություն, որպեսզի կարողանան այդ անել։ Այստեղ խոսքը տգիտության մասին չէ, ուղղակի իրականությունից կտրված լինելը հինգերորդ ռասայի համար անհրաժեշտ պայման էր (հինգերորդ ռասան այսօրվա ամբողջ մարդկությունն է, ատլանտներից հետո)։ Բայց երեխաները ունեն զարգացման որոշակի պարամետրեր, որոնք ամեն դեպքում պետք է տրվեն, անկախ նրա ծնողների կամ հենց իր գիտակցված լինել-չլինելու։

    Այդ առաջին ուղեկիցների ներկայության պայմաններում երեխան ավելի մոտ է բոլոր քաղաքակրթությունների երեխաների բնական զարգացմանը, և այդ է պատճառը, որ նա ավելի զգայուն ինտուիտիվ հատկություններ ունի։ Հաճախ նա կարողանում է տեսնել իր այդ ուղեկիցներին, իսկ երբեմն՝ տարբեր այլ էությունների էլ։

    Հինգ տարեկանում առաջին ուղեկիցները լքում են երեխային, որովհետև դրանից հետո արդեն երեխայի զարգացումը պետք է համապատասխանի տվյալ հասարակության զարգացվածության մակարդակին։ Գալիս են նոր ուղեկիցներ, որոնք մարդու կյանքին կարող են խառնվել խորհուրդներով, առաջարկներուվ, պաշտպանելով, կանխատեսություններով և այլն, բայց դա արդեն այն դեպքում միայն, եթե կոնկրետ մարդն ինքը տվել է իր համաձայնությունը, որպեսզի այդ միջամտությունը ստանա։

    Երեխաները մոռանում են իրենց այդ «երևակայական» ընկերներին, որովհետև սկսում են հավատալ ոչ թե իրենց, այլ ծնողների, շրջապատի «ճշմարտություններին»։ Իսկ քանի որ վերջիններս միայն հերքում են երեխաների «ցնորքները», երեխաները համարում են, որ դրանում ինչ-որ վատ բան կա և նունիսկ կամովի սկսում են հրաժարվել, մոռացության տալ այդ ամենը...

    Բայց վերջին տասնամյակներում երևակայական ընկերների մասին հիշողությունն ավելի երկար է պահպանվում, քանի որ մարդու գիտակցությունը սկսել է փոխակերպվել։
    Սամ ջան, գրածներիդ մասին կարո՞ղ ես աղբյուրներ տալ . ուզում եմ մի քիչ ուսումնասիրել այս տեսությունը։

  4. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (07.03.2023)

  5. #138
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Բարեկամ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սամ ջան, գրածներիդ մասին կարո՞ղ ես աղբյուրներ տալ . ուզում եմ մի քիչ ուսումնասիրել այս տեսությունը։
    https://www.urantia.org

    Լավագույնը սա է, Բարեկամ ջան։ Կարող ես ընտրել ցանկացածդ լեզուն, կարդալ կամ լսել...

    Բայց չեմ խոստանում, որ դյուրըմբռնելի կլինի։ Առաջին մասն, օրինակ, ինձ համար մոտավորապես չինարենին հավասար բան է... Երկրորդից արդեն կարելի է ինչ-որ բան հասկանալ։ Բայց ընթացքում ավելի ու ավելի հասանելի է դառնում։ Քեզ հետաքրքրող մասը կարծեմ երրորդն է, որտեղ խոսքը գնում է կոնկրետ մեր մոլորակի (Ուրանտիայի) մասին։

    Գուդ լաք...

    Հա, այս գիրքը ավելի շատ գրառմանս առաջին մասին է վերաբերվում, առաջին ուղեկիցների մասին ուրիշ տեղ չեմ հանդիպել։ Բայց ուղեկիցների մասին ընդհանրապես հաճախ է հանդիպում նորատեսական գրականության մեջ, ուղղակի հղում տուր, կբերի։ Այդ երեխաների մասին էլ ահագին գրականություն կա. ինդիգո երեխաներ, քվանտային երեխաներ և այլն։ Լավագույններից է Լի Քերոլի և Ջեյն Թոուբերի «Ինդիգո երեխաները», բայց ուրիշներն էլ կան։
    Վերջին խմբագրող՝ Sambitbaba: 07.03.2023, 03:00:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  6. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Բարեկամ (07.03.2023)

Էջ 10 10-ից ԱռաջինԱռաջին ... 678910

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Գրառումներ: 7
    Վերջինը: 03.03.2020, 09:52
  2. «ՖԻԱ». առաջին երևակայական(fantasy) ոճի գիրքը հայ գրականության մեջ
    Հեղինակ՝ Marina85, բաժին` Ժամանակակից հայ գրականություն
    Գրառումներ: 192
    Վերջինը: 14.12.2016, 22:51
  3. Արձակ. Ընկեր
    Հեղինակ՝ tvsevak, բաժին` Ստեղծագործողի անկյուն
    Գրառումներ: 0
    Վերջինը: 03.11.2011, 13:44
  4. Գրառումներ: 7
    Վերջինը: 15.02.2011, 15:28
  5. Արձակ. Ընկեր Մարկովիչը...
    Հեղինակ՝ Հարդ, բաժին` Ստեղծագործողի անկյուն
    Գրառումներ: 18
    Վերջինը: 17.12.2010, 16:21

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •