Երևակայական ընկեր

[CactuSoul]

Էս դեպքում հազվադեպն էլ ա դառնում չափից շատ:

Այսինքն ինչ-որ հոգական խանգարում ունե՞մ Հավես ա բայց տենց բան գիտակցելը
Հես ա մարդիկ կմտածեն, թե լրիվ գիժ եմ

[CactuSoul]

Էս դեպքում հազվադեպն էլ ա դառնում չափից շատ:

Խոսել ասելով գիտե՞ս ինչ նկատի ունեմ: Ասենք՝ էդ պահին ինչից որ ուզում եմ խոսել, ոնց ուզում եմ թեման շեղել, պատկերացնում եմ, թե ինքը հենց դրա հետ կապված մի հարց տվեց, ու սկսում եմ դրան պատասխանել… Էս կարգի, էլի: Թե չէ՝ ընենց չի, որ «ինքն» ինձ, ասենք, խորհուրդ ա տալիս կամ հետս լուրջ զրույցի ա բռնվում

[Նետ]

Խոսել ասելով գիտե՞ս ինչ նկատի ունեմ: Ասենք՝ էդ պահին ինչից որ ուզում եմ խոսել, ոնց ուզում եմ թեման շեղել, պատկերացնում եմ, թե ինքը հենց դրա հետ կապված մի հարց տվեց, ու սկսում եմ դրան պատասխանել… Էս կարգի, էլի: Թե չէ՝ ընենց չի, որ «ինքն» ինձ, ասենք, խորհուրդ ա տալիս կամ հետս լուրջ զրույցի ա բռնվում:))

Հենց փորձի զրույցի բռնվել, մի քիչ պարտքով փող տուր: Էդ կորչելն ա որ կկորչի:

Այսինքն ինչ-որ հոգական խանգարում ունե՞մ Հավես ա բայց տենց բան գիտակցելը

Չէ ամեն բան նորմալ է:

[Նաիրուհի]

Ես էլ իմ գաղտնիքը բացեմ… չնայած չեմ կարծում, թե երևակայական ընկեր ասելով կարելի է հասկանալ այն, ինչ իմ դեպքում է:
Փոքր ժամանակ՝ հաճախ, հիմա՝ երբեմն, առանձնանում եմ ու խոսում ինչ-որ մեկի հետ, ում հաճախ չեմ էլ պատկերացնում: Լինում են դեպքեր, երբ կոնկրետ մարդու եմ ուզում ասել որոշակի բան, այդ ժամանակ իր հետ եմ խոսում: Բայց հաճախ ասելիք կա, ուզում ես մեկի հետ խոսես, կիսվես, բայց չգիտես՝ ում հետ, այդ ժամանակ երկար չեմ էլ մտածում, ուղղակի պատկերացնում եմ, թե մեկը կա, ու բոլորովին էական չի՝ ով է, ու սկսում եմ հետը խոսել: Բայց միայն ես եմ խոսում, ինքը՝ հազվադեպ: Չգիտեմ, երևի իրականում ինքս ինձ հետ եմ խոսում, բայց հարցն այն է, որ ինքս ինձ հետ չէի խոսի, ես առանց այդ էլ էդ բաները գիտեմ, բայց այ ուրիշ մեկի երևակայական ականջին երբեմն թթվելը հաճույք է
Հա, մեկ էլ, ինչ-որ տեղ, Դնևնոզավրս է ինձ համար երևակայական ընկեր, որովհետև ինձ կարողանում է ավելին տալ, քան սովորական, ուրիշ տեղերում արված գրառումներս: Ու նույնիսկ եթե չեմ գրում, միևնույն է, իր ներկայությունը կյանքումս զգում եմ:

Լրիվ մեկին մեկ իմ վիճակն է :
Ուղղակի ես հաճախ էդ մարդու հետ բարձրաձայն եմ խոսում, ասենք, երբ տանը մենակ եմ կամ փողոցով քայլում եմ։ Երևի գժի տեղ էլ են դնում ։Ճ

Բայց դա մի վատ հետևանք ունի. մեջիս կուտակվածն ասում եմ էդ երևակայական զրույցի ժամանակ ու համոզված եմ, որ էդ մարդուն էլ եմ ասել, իսկ արդյունքում բոլոր ասելիքներս մեջիցս դուրս են գալիս, ու էդ մարդն իսկի չի էլ իմանում դրանց մասին։ ։Ճ

Երևակայական ընկերներ փոքր ժամանակ շատ եմ ունեցել, բայց ավելի հաճախ էդ ընկերը եղել է Ռուֆուսի «ուրիշ Հայկի» նման ուրիշ Լիլիթ կամ էլ հիմիկվա նման ուղղակի էն մարդը, ում էդ պահին ասելու բան եմ ունեցել...

[erexa]

Մի որոշ կարճ ժամանակահատվածում, ես էլ եմ ունեցել հորինած կերպար: Եվ հիշում եմ, ո՛չ թե ունեի երևակայական ընկեր, այլ երևակայական մեկն, ում ես չէի սիրում: Անունն էլ դրել էի Վարսիկ: Վարսիկն ինձանից մոտ 20 տարի մեծ էր: Հիշում եմ, որ հաճախ խաղի ժամանակ վիճում էի, իր հետ և տնեցիքի մոտ բողոքում իրենից: Տատիկիս մոր անունն էլ է եղել Վարսիկ և ինքը մահացել է 25 տարեկանում: Ես լավ չեմ հիշում՝ նախքան Վարսիկի կերպար հորինելը, գիտեի այդ մասին, թե՞ ո՛չ: Իմ հիշելով ո՛չ: Հետաքրքիր է, ինչ-որ կապ կա այս ամենի հետ, թե՞ ուղղակի համ է ընկել:

[Freeman]

Մի որոշ կարճ ժամանակահատվածում, ես էլ եմ ունեցել հորինած կերպար: Եվ հիշում եմ, ո՛չ թե ունեի երևակայական ընկեր, այլ երևակայական մեկն, ում ես չէի սիրում: Անունն էլ դրել էի Վարսիկ: Վարսիկն ինձանից մոտ 20 տարի մեծ էր: Հիշում եմ, որ հաճախ խաղի ժամանակ վիճում էի, իր հետ և տնեցիքի մոտ բողոքում իրենից: Տատիկիս մոր անունն էլ է եղել Վարսիկ և ինքը մահացել է 25 տարեկանում: Ես լավ չեմ հիշում՝ նախքան Վարսիկի կերպար հորինելը, գիտեի այդ մասին, թե՞ ո՛չ: Իմ հիշելով ո՛չ: Հետաքրքիր է, ինչ-որ կապ կա այս ամենի հետ, թե՞ ուղղակի համ է ընկել:

Էդ երևակայական թշնամի ա եղել, ոչ թե ընկեր։Ճ

[Nimra]

Ես ենթադրում եմ, որ դա անցյալ կյանքից մնացած հիշողությունների արդյունք է
Գիտականորեն ապացուծված է, որ երեխաները մինչև հինգ տարեկանը շատ հաճախ ունենում են հիշողություններ իրենց անցյալ կյանքից ու խոսում են այն անձնավորություններից և փաստերից ում հետ կամ ինչի հետ շբվել են անցյալ կյանքում, բայց խոսում են այդ ամենի մասին ներկա ժամանակով...հետևաբար դա կարող է ոչ թե երևակայական աշխարհ լինել, այլ հիշողություններ անցյալ կյանքից

եթե էդ ամենը ճիշտ լինի , ուրեմն ավելի լավ կլինի իմ անցյալը ես մանրամասներով չհիշեմդեռ դպրոց չէի գնում,կամ էլ մի փոքր մեծ էի` 6-7 տարեկան, իմ երեք տիկնիկներն իմ աղջիկներն էին, վերջինը` զույգ: Ու այդ ամենի մեջ ամենահետաքրքիրն այն էր, որ նրանք տարբեր պապաներից էինու ես շատ լուրջ մտել էի իմ խաղի մեջ` պապաների կարոտով, սպասումով: պապաներն անուններ ունեին ու երկուսն էլ ինձ թողել էին, վերջինն էլ ամուսնացել էր մեր հարևան Գոհարի հետ: Շատ զզվելի էր վերջինը, ոնց ինձ թողեց Անունը մոռացել եմ, բայց մեկ-մեկ գալիս էր երեխեքին տեսնելու ու մերոնց ասում էի, որ էսօր X ը եկել էր, ճաշ տվեցի կերավ, երեխեքի հետ խաղաղաց, բայց հաջորդ անգամ որ գա էլ տուն չեմ թողնելու Չեմ հիշում այդ ամենը երբ անցավ իմ մոտ, բայց նա իմ կյանքի տղամարդն էր ու շատ էի սիրում, կարոտում էի ու ով ինձ լքել էր` երեխեքիս հետ

[Ֆոտոն]

եթե էդ ամենը ճիշտ լինի , ուրեմն ավելի լավ կլինի իմ անցյալը ես մանրամասներով չհիշեմդեռ դպրոց չէի գնում,կամ էլ մի փոքր մեծ էի` 6-7 տարեկան, իմ երեք տիկնիկներն իմ աղջիկներն էին, վերջինը` զույգ: Ու այդ ամենի մեջ ամենահետաքրքիրն այն էր, որ նրանք տարբեր պապաներից էինու ես շատ լուրջ մտել էի իմ խաղի մեջ` պապաների կարոտով, սպասումով: պապաներն անուններ ունեին ու երկուսն էլ ինձ թողել էին, վերջինն էլ ամուսնացել էր մեր հարևան Գոհարի հետ: Շատ զզվելի էր վերջինը, ոնց ինձ թողեց Անունը մոռացել եմ, բայց մեկ-մեկ գալիս էր երեխեքին տեսնելու ու մերոնց ասում էի, որ էսօր X ը եկել էր, ճաշ տվեցի կերավ, երեխեքի հետ խաղաղաց, բայց հաջորդ անգամ որ գա էլ տուն չեմ թողնելու Չեմ հիշում այդ ամենը երբ անցավ իմ մոտ, բայց նա իմ կյանքի տղամարդն էր ու շատ էի սիրում, կարոտում էի ու ով ինձ լքել էր` երեխեքիս հետ

Հաստատ նախորդ կյանքից է: Ախր էդպիսի պատմություններ, իմ կարծիքով, երեխեքը չեն կարող հորինել: Ծնողներն էդ տարիքում երեխաներին նման պատմություններ չեն պատմում, արտաքին աշխարհից էլ երեխան նման ինֆո չի ստանում, գոնե նախկին ժամանակներում:

[Nimra]

Հաստատ նախորդ կյանքից է: Ախր էդպիսի պատմություններ, իմ կարծիքով, երեխեքը չեն կարող հորինել: Ծնողներն էդ տարիքում երեխաներին նման պատմություններ չեն պատմում, արտաքին աշխարհից էլ երեխան նման ինֆո չի ստանում, գոնե նախկին ժամանակներում:

ինձ թվում ա, ուղղակի երևակայությունս է շատ վառ եղել, թե չէ... ձեռք չի տալիս , որ նախկին կյանք համարվի

[Նետ]

Հաստատ նախորդ կյանքից է: Ախր էդպիսի պատմություններ, իմ կարծիքով, երեխեքը չեն կարող հորինել: Ծնողներն էդ տարիքում երեխաներին նման պատմություններ չեն պատմում, արտաքին աշխարհից էլ երեխան նման ինֆո չի ստանում, գոնե նախկին ժամանակներում:

6-7 տարեկան երեխան, հաստատ արդեն հասցրած կլինի լսել տարբեր ընտանեկան բաժանումների ու նման բաների մասին:Կարծում եմ արտառոց բան չկա:

[Ֆոտոն]

6-7 տարեկան երեխան, հաստատ արդեն հասցրած կլինի լսել տարբեր ընտանեկան բաժանումների ու նման բաների մասին:Կարծում եմ արտառոց բան չկա:

Անձամբ ես նման թեմաներից չեմ լսել շրջապատից: ԱՅդ տարիքում ինքս էի պատմություններ պատմում ու ընկերուհիներից զվարճացնում: Հետաքրքրությունն էլ հենց չլսված բաներ հորինելն էր: Իսկ որոշ տարիքից հետո ընդհանրապես էդպիսի ինֆորմացիան անհետացավ իմ գլխից շատ սահուն, որ ես չնկատեցի էլ:

[Freeman]

հետաքրքիր թեմա ա

Այն էլ երկուսը: Դամավոյը ու իր կինը՝ Տեր և Տիկին Բոբոշները : Փորձում էի լեզու գտնել հետները, որ գիշերը չգային անկողնուս կողքը, վախենում էի: Թվում էր , թե գիշերները իրանք չարանում են, իսկ ցերեկները ընկերական են :

Սրանցից ես էլ եմ ունեցել, գիշերը գալիս էին ստուգեին քնած ե՞մ, թե՞ չէ, ես էլ չէի շարժվում, որ պալիտ չլինեմ

բայց երեխա չէի էդ ժամանակ, ոնց-որ դպրոց էի գնում:

[Ուլուանա]

Այստեղ ժամանակին գրել եմ, որ չեմ ունեցել ու թե ինչու չեմ ունեցել ։ Բայց փոխարենը գիշերը ամենատարբեր առարկաներ ինձ համար մթության մեջ վերածվում էին ինչ–որ վախենալու արարածների։ Ասենք, աթոռին դրված շորերի ծալքերը, վերմակի ծայրը և բազմաթիվ այլ բաներ։ Եթե հանկարծ գիշերը քնից արթնանայի, կորած էի. էդ բոլոր բոբոները մի իսկական մղձավանջ էին ապահովում ինձ համար։ Սարսափից աշխատում էի չշարժվել, որ հանկարծ ինձ չնկատեն ու չհարձակվեն

[StrangeLittleGirl]

ես հիմա էլ ունեմ

[sharick]

Էս թեման կարդացի ու հիշեցի , որ փոքր ժամանակ մի երևակայական ընկերուհի ունեի , անունն ել Էլադա .... մի հատ խաղալիք հեռաղոս ունեի , զանգում եի ասում էի Էլադա ջան արի մեր տուն սուրճ խմելու : Մեկ-մեկ էլ ասում եի աղջկատ էլ կբերես : Ու գալիս էր իրար հետ իբր սուրճ էինք խմում . Վերջն էր
Հետո չգիտեմ ինչ եղավ իմ երևակայության Էլադան