Բանաստեղծության տեղադրվելու ամսաթիվը՝ 18.06.2006, 04:29:Տրիբուն-ի խոսքերից
Հաջորդ օրը ես գնացի բանակ
Բանաստեղծության տեղադրվելու ամսաթիվը՝ 18.06.2006, 04:29:
Հաջորդ օրը ես գնացի բանակ
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Փառք Աստծո,Բանաստեղծության տեղադրվելու ամսաթիվը՝ 18.06.2006, 04:29:
Հաջորդ օրը ես գնացի բանակ
Ուրեմն դեռ ամեն ինչ կորած չի:
Если вы говорите с Богом – вы молитесь; если Бог говорит с вами – у вас шизофрения.
Հասկանում եմ, որ էս բանաստեղծության ու իր արդիականության վրա արդեն երկուսուկես մետր խոտ ա աճել, բայց քանի որ էն ժամանակ Ակումբում չեմ եղել, որ քանդուքարափ անեմ, հիմա եմ անում
Թույլ գործ ա Չուկ
Ոչ թե վատն ա...
Սաղ ճիշտ ա, սրտից ա, և այլն.. բայց թույլ ա։
Քեզ չի սազում
Եկվոր (12.03.2009)
Ժողովուրդ, ճիշտն ասած ես մեծ հաճույքով կօգտագործեի իմ տեխնիկական լիազորություններն ու էս թեման կուղարկեի պատմության գիրկը (ասել է թե կջնջեի), բայց ցավոք չեմ սիրում օգտվել այդ լիազորություններից, երբ այլոց նման խնդրանքները մերժում եմ:
Լավ, սենց հարց տամ. Խոսելու ուրիշ թեմա չկա՞
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այ տենց ա Չուկ ջան...մի անգամ խայտառակ ես լինում ու դա ամբողջ կյանքում քեզ կրկնակոխ հետևում ա..եկվորների ջանքովԺողովուրդ, ճիշտն ասած ես մեծ հաճույքով կօգտագործեի իմ տեխնիկական լիազորություններն ու էս թեման կուղարկեի պատմության գիրկը (ասել է թե կջնջեի), բայց ցավոք չեմ սիրում օգտվել այդ լիազորություններից, երբ այլոց նման խնդրանքները մերժում եմ:
Լավ, սենց հարց տամ. Խոսելու ուրիշ թեմա չկա՞
Պաչ
Եկվոր (12.03.2009)
Ու չենք թողնելու, որ էս թեման ջնջվի: Վաբշե կարելի ա տպել ու տարածել, Չուկի նկարն էլ վրեն…Այ տենց ա Չուկ ջան...մի անգամ խայտառակ ես լինում ու դա ամբողջ կյանքում քեզ կրկնակոխ հետևում ա..եկվորների ջանքով
Պաչ
Խայտառա՞կ լինելԱյ տենց ա Չուկ ջան...մի անգամ խայտառակ ես լինում ու դա ամբողջ կյանքում քեզ կրկնակոխ հետևում ա..եկվորների ջանքով
Պաչ
Լիլ, ուզու՞մ ես տոննաներով իմ գրած ավելի անտաղանդ «բանաստեղծություններ» դնեմ
Խոսքը դրա մասին չէ, այլ նրա մասին, որ էստեղ քննարկելու բան չկա
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Եկվոր (12.03.2009)
կա
բանակ գնալուց առաջ ի՞նչ հոգեվիճակում ես գտնվել
հո չոքեչոք չե՞ս գնացել
ո՞նց ես հետ եկել
Ու ամենակարևորը .. էտ դու բանակ գնալուց առաջ ե՞րբ ես հասցրել էտքան մեղք գործել: Կարդացի խառնվեցի իրար: Չնայած մի կողմից էլ ուրախ եմ - դժողքի ճանապարհին, երբ туда ու առանց обратно տոմսը ձեռս կլինի, մենակ չեմ լինի, չամփին հետս զրուց անող կլինի…
Չուկ, դու լուչշե բանաստեղծություններ մի գրի…
Դրա մեջ վատ բան չկա, ես էլ չեմ գրում, ու շառից փորձանքից հեռու ապրում եմ:
Արտ, կատակ եմ անումԽայտառա՞կ լինել
Լիլ, ուզու՞մ ես տոննաներով իմ գրած ավելի անտաղանդ «բանաստեղծություններ» դնեմ
Խոսքը դրա մասին չէ, այլ նրա մասին, որ էստեղ քննարկելու բան չկա
Վերջ լավ, անցանք։
Չէ, բայց ինչի՞ անցանք Գալ: Արի տող առ տող քննարկենք բանաստեղծությունը:Արտ, կատակ եմ անում
Վերջ լավ, անցանք։
Բանակում ե՞ս եղել էդ վախտ
DIXIcarpe noctem
Արդեն տեսա վերևում գրածդ:Բանակում ե՞ս եղել էդ վախտ
DIXIcarpe noctem
Ճիշտն ասած ես էլ Չուկին ( ինչպես նաև, ցավոք սրտի, մնացած բոլոր ակումբականներին ) չեմ ճանաչում: Հոգու ճիչ բնորոշմանը լիովին համաձայն եմ, սակայն իմ կարծիքով այդ ճիչը մի քիչ խզված է: Ափսոսում եմ, որ քննադատում եմ, որովհետև համարյա բոլոր անդրադարձները վկայում են այն մասին, որ Չուկը շատ դրական, ճիշտ մարդ է և հենց այդ պատճառով էլ չեմ կարող չհուշել,Զուտ բանաստեղծական իմաստով եմ ասում՝ հանգային, վանկային ձևը նկատի ունենալով: Ինքը շատ հեռու է բանաստեղծություն կոչվելուց, ու ավելի շուտ կարելի է անվանել հոգու ճիչոր երկրորդ տողի «միշտ» -ը ( այլ ոչ թե, ասենք, «հաճախ»-ը) արդեն տեղ չի թողնում 7-րդ տողի «միշտ»-ի համար...
Վերջին խմբագրող՝ Եկվոր: 12.03.2009, 09:55:
1դար=3155760000 վայրկյան։ Անտեղի մի՛ ծախսիր դարդ։
Morpheus_NS (12.03.2009)
Եկվոր, բացարձակ համաձայն չեմ հետդ: Նորից եմ կրկնում, սա իր կառուցվածքային ձևով հեռու է բանաստեղծություն կոչվելուց, սակայն միաժամանակ համաձայն չեմ ասածիդ հետ:
Իր կառուցվածքային ձևով ստեղծագործությունը տուն առ տուն է: Կապույտով ընդգծված առաջին, երրորդ ու հինգերորդ տուները դարձի եկած, ապաշխարող մարդու խոսքերն են: Մինչդեռ երկրորդ ու չորրորդ տները ցոպ ու շվայտ կյանք վարողի խոսքերն են, չնայած երկուսն էլ խոսում են Աստծու հետ:
Առաջինը «միշտը» այդ մարդու ապաշխարող վիճակին է վերաբերվում: Ապաշխարող վիճակն էլ գալիս է, երբ այս մարդը նեղ վիճակում է լինում ու այդ ժամանակ նա «միշտ» դիմում է Աստծուն: Երկրորդ՝ յոթերորդ տողի «միշտը» մարդու երկրորդ՝ ցոպ ու շվայտ կյանք վարող վիճակին է վերաբերում, երբ ինքը «միշտ» մոռանում էր Աստծու գոյությունն ու իր համար զվարճանում ու հանցանքներ գործում:
Քննադատությունը քննադատություն: Սակայն քննադատելու համար նվազագույնը պետք է ես ինքս էս գործին զուտ քննադատաբար չնայեմ: Կրկնում եմ, ինքը բանաստեղծական իմաստով չափազանց թույլ, վատն է ու չկա այն քննարկելու՝ այդ թվում գովելու կամ քննադատելու կարիք:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Եկվոր (12.03.2009)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ