Երեք հարց հավատացյալներին

[ihusik]

Ես արևելյան կրոններն ուսումնասիրում եմ ոչ թե քրիստոնեությունը, այլ այդ կրոնների հետևորդներին հասկանալու համար:

Շատ ուրախ եմ Բյուրակն ջան, որ չես ինքդ քեզ սահմանափակում շատ շատ այլ հավատացյալների նման ու այնքան ուժ ունես, որ կարող ես հուսով եմ անկողմնակալ ուսումնասիրել այլ կրոններ ևս: Վստահ եմ այդ ուսմունքների անկողմնակալ և ուշադիր ուսումնասիրումն կհարստացնի սեփական հավատքի առավել ճիշտ ընկալմանը ևս: Միայն թե խնդրում եմ, ինչպես Դուք եք ասում, ուսումնասիրեք (ուսում սիրեք), այլ ոչ թե կարդացեք միայն հերքելու համար: Ուսումնասիրելով կտեսնեք շատ նմանություններ քրիստոնեության հետ ու գուցե կհետաքրքրի թե ինչու դարեր առաջ գրված մի այլ ուսմունքում կան նմանություններ քրիստոնեության հետ ու գուցե նոր ոլորտներ բացվի Ձեր առջև դժվարին ու արժանի մի գործի համար՝ իսկական քրիստոնյա լինելու համար, ինչը սրտանց կուզենայի լիներ: Այո ես կարող է որոշ քրիստոնեական գաղարների հետ չհամաձայնեմ, բայց դա միայն այն կեղծ գաղափարների, որոնք քրիստոնեության մեջ են մտցվել միտումնավոր Ձեր այն ասած անձանց կողմից, որոնց սխալների համար ինքներդ ասում եք, որ պատասխանատու չեք: Ուստի սրտանց մաղթում եմ, որ Հիսուս Քրիստոսի արժանի հետևորդը լինես Բյուրակն ջան և ինչպես մի քրիստոնեական գրքում է ասվում՝ նմանվես Նրան, այլ ոչ թե Նա քեզ համար կուռք լինի ամպերի մեջ, որը կարող է...

...մեկը մահացել է ողջ մարդկության մեղքերի համար, իր վրա է վերցրել բոլոր արդեն գործված և դեռ չգործված մեղքերը:

եթե այստեղ դու նկատի ունես Հիսուսին, ապա չարաչար սխալվում ես, իսկ եթե նկատի ունես Քրիստոսին (բոլոր ժամանակների մեռնող ու հարություն առնող Աստծո խորհրդանիշը), որը մեր բոլորի մեջ է... այդ դեպքում ասածդ շատ ճիշտ է ստացվում իմ կարծիքով ու այդպիսով ազատվում ենք դոգմատիզմից ու միանում համընդհանուր Ճշմարտությանը:

[StrangeLittleGirl]

Սա նոր տեսա.

Քրիստոսի մահը և հարությունը մի՞թե վերամարմնավորման (ռեինկոռնացիայի) տարատեսակ չէր կամ, մեզ համար հայոց Արևապաշտության մեռնող-հառնող Աստվածների կամ Աստվածացված Բնության գաղափարի դիցագողություն չէր…

Քրիստոսի հարությունը էապես տարբերվում է վերամարմնավորումից: Ըստ վերամարմնավորման կողմնակիցների, մեր ներկայիս մարմինը զուտ հագուստ է, երբ մաշվում է, մեռնում ենք, և հոգին նոր մարմին է առնում, մինչդեռ Հիսուսը մարմնով հարություն առավ: Բացի դրանից, վերամարմնավորվելուց հետո մարմինը նորից մեռնում է, իսկ Հիսուսի հարությունը հավիտյան է: Նույնը խոստացվում է քրիստոնյաներին:

Ես մինչև հիմա համոզված չեմ՝ երբ «ձեզ»-ը գրում եք փոքրատառով - դա մեզ բոլորիս դիմելու համա՞ր է, թե թերի գրագիտության ակամա դրսևորում: Լուսաբանեք խնդրեմ: Որովհետև երկու անգամ արդեն Ձեր ուշադրությունը հրավիրել եմ դրա վրա, բայց Դուք շարունակում եք նույնը:

Բացատրեմ: Ես ո՛չ անգրագետ եմ, ո՛չ էլ բոլորիդ եմ դիմում: Պարզապես ես այդ դիմելաձևը չեմ սիրում, համարում եմ ձևականություն: Եվ դա ընդգծելու համար փոքրատառով եմ գրում:

Ի տարբերություն Ձեզ, ես Ձեր բոլոր գրառումները կարդում եմ մինչև վերջ. ո՞վ գիտե, գուցե մի նոր բան կսովորեմ, համ ել՝ հարգանքի նշան լինելուց բացի, գոնե կիմանամ ինչի մասին է խոսքը:Սա արդեն իսկապես գրագողություն է : Այս նույն բառերը ես ինքս ուղղել եմ Ձեզ, դեռևս «Ծխախոտ» թեմայում. կարող եք հենց հիմա ստուգել:

Ես չեմ բացառում, որ ձեր գրառումներից էլ կարելի է որևէ բան սովորել, բայց հաշվի առնելով ձեր անհանդուրժողական տոնը, նախընտրում եմ ընդհանրապես ձեզ հետ որևէ երկխոսության չբռնվել:

Դրա համար էլ մեկին տալիս է գանձեր, մյուսին՝ փորձություններ: Որքան գիտեմ ամենը գալիս է Աստծուց: Այնպես չէ՞: Այդ ի՞նչ տարօրինակ սեր է:Սխալ կանեն, թե ճիշտ… «թափվելուց» հետո արդեն կարևոր չի լինի:Եվ այդ մարդիք նույնպես քրիստոնյաներ են: Եվ դրանք հատ-ու-կենտ չեն: Շատ են: Անչափ շատ: Համարյա թե բոլորը:Ասեմ ավելին՝ շատ անհաջող:

Գիտեք, փորձությունները Աստծուց չեն, չարից են: Դա մեկ: Երկրորդ հերթին, քրիստոնյաներն այնքան շատ չեն, որքան կարծում եք: Քրիստոնյաները նրանք են, ովքեր ընդունել են Քրիստոսին որպես Տեր և Փրկիչ, այլ ոչ թե գնում են եկեղեցի, մոմ վառում ու սրբապատկերներ համբուրում: Հետո, քրիստոնյաներն էլ են մարդիկ: Նրանք իդեալական չեն, ինչպես և ցանկացած այլ մարդ:

Ի դեպ. քրիստոնեությունը պաշտպանողի համար Աստծուն առաջնորդից չտարբերելը մեղք չէ՞:Սա էլ, ասեմ՝ այնքան էլ հաջող տարբերակ չէր:Այ, սա ուրիշ բան:

Այստեղ տարբերել-չտարբերելու հարց չէ: Պարզապես գործածածս բառը սխալ հասկացաք, հիմա էլ դուք որոշում եք ես մեղք եմ գործել, թե ոչ: Այո՛, ես օրվա ընթացքում հարյուրավոր մեղքեր եմ գործում: Բայց դուք չէ, որ պետք է դատեք: Ես Աստծո առաջ պետք է դրանց համար պատասխան տամ:

Կամաց-կամաց ստացվում է:Այն, որ Ձեր գիտելիքները թերի են, ինձ բնավ իրավունք չի տալիս «հարձակողական դիրք բռնել» Ասեմ ավելին, նույն իսկ տհաճ է: Խնդիրը այլ է՝ ես չեմ հանդուրժում, երբ «թերի գիտելիքներով» փորձում են ապացուցել այն, ինչ իրենք իսկ լավ չեն հասկանում և հրաժարվում են գիտելիքները ընդլայնելու առաջարկից: Սա իսկապես պախարակելի է:

Ներեցե՛ք, իսկ ձեր գիտելիքները կատարյա՞լ են: Ես գիտեմ, որ ինչքան էլ կարդամ, ինչքան էլ ճանաչեմ Աստծուն, ինչքան էլ Նրա հետ հարաբերվեմ, էլի թերի են մնալու գիտելիքներս: Ես ինքս երբեք չեմ խոսում այն բաների մասին, որոնք չեմ հասկացել: Եթե դուք գտնում եք, որ այդպես է, ապա դա ձեր կարծիքն է, պարտավոր չեմ այն ընդունել:՛

«Հեթանոսություն» բաժնում տեղադրված Բնության և Արյաց ծագման այլ պատկերացումներին: Էլի ուշ չէ: Դա ինչպե՞ս ապացուցվեց: Որևէ մեկը տեսա՞վ դրա արգասիքը… չեմ ասում էդ մեղքերը ֆիզիկապես տեսավ թե չէ:

Ճիշտն ասած, դեռևս պատճառ չունեմ, որ խորանամ հեթանոսության մեջ:

Իսկ ի՞նչ կասեք այն հարցի շուրջ, որ այդ բոլորի մեղքը իր վրա վերցնելու գործընթացը պահանջեց Հուդային գործել նոր մեղքեր, այն էլ ինչպիսի՜, և միայն նրա համար, որ Հիսուսը դառնա բոլորի փրկիչ, բոլորի մեղքերից: Կասեք, որ հետո նա ներվեց և նրան տարան վերև՞… Ո՞վ է տեսել: Գուցե դա հնարված է վերը գրածս և նման այլ մեղադրանքներ հերքելու համա՞ր… կամ իրենց իսկ սխալը «սվաղելու՞»…

Գիտեք, Հուդայի հարցը իրոք վեճի թեմա է, նույնիսկ քրիստոնյաներն այդ հարցում լեզու չեն գտնում: Բայց դուք դեռ ցույց չտվեցինք մեկի, որը ողջ մարդկության մեղքերն իր վրա առավ:

Հա, ի մէջ ի այլոց ասեմ, որ նման անպատասխանատու հայտարարություններ, որոնք դժվար թե ի վիճակի եմ ի կատար ածել, ես աշխատում եմ չանել: Խոսքս իմ գրառումերը չկարդալու Ձեր «երկաթյա» որոշման մասին է, որը ինձ ուղղել էիք նամակով, խոստանալով ջնջել իմ բոլոր պատասխանները, առանց կարդալու:

Գիտեք, ես կարծում էի, որ իմ գրած նամակից հետո դուք էլ կդադարեք իմ գրառումները կարդալուց, բայց հետո տեսա, որ աներեսաբար շարունակում եք մեջբերել գրառումներս,՝ փորձելով դրանց պատասխանել: Ես չկարդացի-չկարդացի, բայց տեսա, որ դուք համառորեն սպասում եք պատասխանի, դրա համար որոշեցի ձեզ լավություն անել:

Մի սպասեք: Նման հաճույք ես Ձեզ չեմ պատճառի:

Կարող եք հանգիստ լինել, ո՛չ ձեր նամակաները, ո՛չ ձեր գրառումներն ինձ հաճույք չեն պատճառում: Ավելին՝ նույնիսկ տհաճ են:

Շնորհակալություն հաճելի րոպեների համար:

Ես հասկացա, որ նման անհանդուրժողական վեճերը ձեզ հաճույք են պատճառում: Գնացեք, ուրիշ մարդկանց փնտրեք: Ես նման բաների ո՛չ հավես ունեմ, ո՛չ էլ ժամանակ:

[StrangeLittleGirl]

Շատ ուրախ եմ Բյուրակն ջան, որ չես ինքդ քեզ սահմանափակում շատ շատ այլ հավատացյալների նման ու այնքան ուժ ունես, որ կարող ես հուսով եմ անկողմնակալ ուսումնասիրել այլ կրոններ ևս: Վստահ եմ այդ ուսմունքների անկողմնակալ և ուշադիր ուսումնասիրումն կհարստացնի սեփական հավատքի առավել ճիշտ ընկալմանը ևս:

Հուսիկ ջան, գիտե՞ս քեզ մեկ էլ ինչու եմ սիրում: Դու հարձակվելու սովորություն չունես:

Միայն թե խնդրում եմ, ինչպես Դուք եք ասում, ուսումնասիրեք (ուսում սիրեք), այլ ոչ թե կարդացեք միայն հերքելու համար: Ուսումնասիրելով կտեսնեք շատ նմանություններ քրիստոնեության հետ ու գուցե կհետաքրքրի թե ինչու դարեր առաջ գրված մի այլ ուսմունքում կան նմանություններ քրիստոնեության հետ ու գուցե նոր ոլորտներ բացվի Ձեր առջև դժվարին ու արժանի մի գործի համար՝ իսկական քրիստոնյա լինելու համար, ինչը սրտանց կուզենայի լիներ:

Այո՛, ես նմանություններ շատ եմ գտել, բայց ոչ թե քրիստոնեության, այլ Հին Ուխտի՝ Քրիստոսի գալուց առաջ գոյություն ունցեող կրոնի միջև: Դա բնական է, որովհետև արևելյան ուսմունքները շատ հին են, գոյություն են ունեցել մինչև Հիսուսի գալը: Բայց նորից եմ կրկնում, քանի որ Հիսուսը եկել է, տվել է մեզ նման նվեր, ես կարիք չունեմ արևելյան ուսմունքներին հետևելու:
Ինչ վերաբերում է վերամարմնավորմանը, ապա ես ինչ-որ հոտառությամբ զգում եմ, որ արևելյան ուսմունքների մեջ ինչ-որ սխալ կա, ինչ-որ բան սխալ է հասկացվել: Երբ դա հասկանամ, կկիսվեմ:

Այո ես կարող է որոշ քրիստոնեական գաղարների հետ չհամաձայնեմ, բայց դա միայն այն կեղծ գաղափարների, որոնք քրիստոնեության մեջ են մտցվել միտումնավոր Ձեր այն ասած անձանց կողմից, որոնց սխալների համար ինքներդ ասում եք, որ պատասխանատու չեք:

Չգիտեմ, թե ինչի հետ համաձայն չեք, բայց ես համաձայն եմ այն ամենի հետ, ինչը գրված է Աստվածաշնչում: Չեմ ասում, թե կուրորեն հավատում եմ: Փորփրում եմ, փորձում գտնել պատասխաններ:

[Highordy]

Գիտեք, փորձությունները Աստծուց չեն, չարից են: Դա մեկ: Երկրորդ հերթին, քրիստոնյաներն այնքան շատ չեն, որքան կարծում եք: Քրիստոնյաները նրանք են, ովքեր ընդունել են Քրիստոսին որպես Տեր և Փրկիչ, այլ ոչ թե գնում են եկեղեցի, մոմ վառում ու սրբապատկերներ համբուրում: Հետո, քրիստոնյաներն էլ են մարդիկ: Նրանք իդեալական չեն, ինչպես և ցանկացած այլ մարդ:

Եթե փորձությունները չարից են, ապա ինչու՞ է Աստված դրանք հանդուրժում: Հիշեք Երանելի Հոբին. Ինչու՞ Աստված չարին թույլ տվեց տանջել այդ խեղճին: Ինչի՞ համար… միայն որպեսզի համոզվի, որ Հոբը իսկապես սիրում է Աստծու՞ն… Այդ ի՞նչ դաժան միջոց է: Մի՞թե չկային այլ մեթոդներ… Եվ այդ ի՞նչ է նշանակում երկրորդ ընտանիքով երջանիկ լինելը: Ինչպե՞ս կարող է մարդը մոռանալ կորցրած ընտանիքը՝ սիրելի կնոջը և սիրելի երեխաներին և երբեք նրանց չհիշելով երջանիկ լինել… Ընդունեք, որ սա նորմալ մարդուն հատուկ չէ: Կամ ինչի՞ համար է այս առածը… Ինչի՞ն է այն նախապատրաստում…

Այստեղ տարբերել-չտարբերելու հարց չէ: Պարզապես գործածածս բառը սխալ հասկացաք, հիմա էլ դուք որոշում եք ես մեղք եմ գործել, թե ոչ: Այո՛, ես օրվա ընթացքում հարյուրավոր մեղքեր եմ գործում: Բայց դուք չէ, որ պետք է դատեք: Ես Աստծո առաջ պետք է դրանց համար պատասխան տամ:

Գործածված բառը հասկացա այնպես, ինչպես գրված էր: Ինձանից ոչինչ չհնարեցի: Եվ ոչ ոք ոչ ոքի չի դատում: Ես միայն հարցնում էի: Կարող եք նորից կարդալ, ավելի ուշադիր:

Ներեցե՛ք, իսկ ձեր գիտելիքները կատարյա՞լ են: Ես գիտեմ, որ ինչքան էլ կարդամ, ինչքան էլ ճանաչեմ Աստծուն, ինչքան էլ Նրա հետ հարաբերվեմ, էլի թերի են մնալու գիտելիքներս: Ես ինքս երբեք չեմ խոսում այն բաների մասին, որոնք չեմ հասկացել: Եթե դուք գտնում եք, որ այդպես է, ապա դա ձեր կարծիքն է, պարտավոր չեմ այն ընդունել:

Ոչ, բոլորովին էլ կատարյալ չեն, բայց ես պատրաստ եմ դրանք համալրել սկզբնաղբյուրներից և խելոք մարդկանց ականջալուր լինելով, ոչ միայն պատրաստ եմ, այլև այդ գործընթացի մեջ եմ: Իհարկե՝ կարող եք չնդունել իմ կարծիքը, սակայն դա միայն իմը չէ:

Ճիշտն ասած, դեռևս պատճառ չունեմ, որ խորանամ հեթանոսության մեջ:

Իսկ ո՞վ է առաջարկում «խորանալ»: Առաջարկվել է միայն ծանոթանալ այդ տեսությանը: Այն, որ առանց կարդալու մերժում եք եղածը, խոսում է Ձեր սահմանափակ աշխարհայացքի մասին:

Գիտեք, Հուդայի հարցը իրոք վեճի թեմա է, նույնիսկ քրիստոնյաներն այդ հարցում լեզու չեն գտնում:

Վիճելու ի՞նչ կա… Մարդուն ստիպել են մատնության և ինքնասպանության ծանրագույն մեղքերը իր վրա վերցնել: Լավ բան չի եղել:

Բայց դուք դեռ ցույց չտվեցինք մեկի, որը ողջ մարդկության մեղքերն իր վրա առավ:

Ամեն մի նոր տեսությունում կարելի է շատ հեշտությամբ հնարել մի այնպիսի երևույթ, ինչպիսին չի եղել նախորդում, որպեսզի այն տարբերվի: Սակայն հարցը դա չէ: Ես այս նույն էջին բերել եմ Հայկ նահապետի օրինակը: Երևի էլի «կիսատ-պռատ» եք կարդացել:

Գիտեք, ես կարծում էի, որ իմ գրած նամակից հետո դուք էլ կդադարեք իմ գրառումները կարդալուց, բայց հետո տեսա, որ աներեսաբար շարունակում եք մեջբերել գրառումներս,՝ փորձելով դրանց պատասխանել: Ես չկարդացի-չկարդացի, բայց տեսա, որ դուք համառորեն սպասում եք պատասխանի, դրա համար որոշեցի ձեզ լավություն անել:

Մարդու երեսը անգամ տեսած չլինելով, ահագին պատասխանատվություն է պետք նրան «աներես» անվանել: «Սիրուն» բան չի: Եվ չի սազում «Իսկական Իշխանյանին»: Մի փաստ էլ. ես բոլորովին Ձեզ չեմ գրում, և Ձեր «պատասխաններին» չէ, որ սպասում եմ: Ես ուղղակի Ձեր գրառումներում տեսնում եմ անճշտություններ և տրամաբանությանը հակասող կետեր: Դրանց է, որ պատասխանում եմ: Ինձ համար միևնույն է՝ Բյուրա՞կն է դրանց հեղինակը, Պողո՞սը թե՞ Պետրոսը: Ասեմ, որ իմ խորին համոզմամբ իմ պատասխանները՝ ընդամենը իմ պատասխաններն են և դրանցով հագուրդ տալ սեփական ինքնասիրությանը համարում եմ ծայր աստիճան անիմաստ և պարապ զբաղմունք:

Կարող եք հանգիստ լինել, ո՛չ ձեր նամակաները, ո՛չ ձեր գրառումներն ինձ հաճույք չեն պատճառում: Ավելին՝ նույնիսկ տհաճ են:

Կարող էիք չկրկնվել: Դա վաղուց արդեն պարզ է Ձեր գրառումներից: Եթե կարծում եք, որ ձգտում եմ հաճույք պատճառել Ձեզ, ապա նորից սխալվում եք: Ծաղրածու փնտրեք Ձեր ծանոթների մեջ, ովքեր հիացած կհամաձայնվեն Ձեր բոլոր մտքերի հետ:

Ես հասկացա, որ նման անհանդուրժողական վեճերը ձեզ հաճույք են պատճառում: Գնացեք, ուրիշ մարդկանց փնտրեք: Ես նման բաների ո՛չ հավես ունեմ, ո՛չ էլ ժամանակ:

Իհարկե հաճելի է, երբ այդպիսի փնտրտուքների մեջ գտնում ես արժանի հակառակորդ: Բայց իմ կյանքի խնդիրը դա չէ: Ինչ վերաբերվում Ձեր «հավես» ու «ժամանակ չունենալու» պատճառաբանությանը, ապա թույլ տվեք զարմանք արտահայտել սեփական համոզմունքները և հավատքը պաշտպանելու անհրաժեշտությունը «հավեսից» ու «ժամանակ ունենալ-չունենալուց» ցածր դասելու Ձեր հայտարարության վերաբերյալ:

[Hay-Qristonya]

Դե ես հավատացյալ չեմ , մտածում եմ կախված էս հարցերի պատասխաններից կարողա իմ մոտ ինչ որ բաներ փոխվի, կամ հակառակը հավատացյալներից ոմանց մոտ:

եթե դու անընդհատ միայն հարց տաս, քեզ մոտ ոչ մի բան էլ չի փոխվի երբեք: Պատկերացրու ուսանողը, փոխանակ գիրքը կամ լեկցիաները կարդալու, անընդհատ հարց տա, ի?նչ պիտի սովորի: Համոզված եմ` ինչքան էլ սովորի դասախոսի պատասխանից, նրա մոտ շատ մութ անկյուններ կմնան, մինչև չբացի ու չկարդա այն, ինչ ժառանգված է իրեն: Նույնն էլ այս դեպում: Պիտի կարդաս Աստվածաշունչ և ընդհանրապս հոգևոր գրականություն և փորձես մի փոքր այլ աչքերով նայել, այլ ոչ թե հարցաքննողի: Եթե քո հարցերն ուղղակի հարցեր չեն, այլ դու ուզում ես իրոք իմանալ դրանց պատասխանները, փորձիր ինքդ վերլուծել: Կարծում եմ պիտի ստացվի: Մյուս խորհուրդս քեզ այն կլինի, եթե իհարկե կընդունես, որ աղոթես, խնդրես Աստծուն, որ "բացի քո աչքերն" ու դու հասկանաս այդ ամենը: Վստահ եղիր` Աստված կօգնի քեզ, որովետև Նա Ինքն է ասում - Խնդրեցեք և պիտի տրվի...: Իսկ Աստված կատարում է այն, ինչ խոստանում է:
Եվ ի վերջո հավատքը հիմնված է ոչ թե հարցերի, այլ ՀԱՎԱՏՔԻ վրա: Իսկ հավատալու համար ոչ մի այլ նախադրյալ պետք չէ, քան ՀԱՎԱՏԱԼԸ: Միգուցե ասածս առաջին հայացքից չըմբռնեցիր, բայց...:
Համոզված եմ, որ մոտ ապագայում ինքդ կտաս այդ հարցերի պատասխանները:

[Hay-Qristonya]

Ապրես

իսկ քո հարցերին ես կպատասխանեմ մի նախադասությամբ
հրեաները իրենց գրածը հետո չեն կարդացել, որ ուղղեն որոշ բաներ

ես էլ չեմ հավատում ու մտածում եմ մեր դարում կուրորեն հավատալ որևէ աստծու դա քայլա դեպի հետ ու չենք էլ զարգանա հավատա

Ավելացվել է 58 վարկյան անց

Ես մտածում եմ էլի հրեական մոտեցումա հարցին հարցով պատասխանելը

for Ե Ն Ց Ո

Կարծում եմ հավատքը ոչ թե հետադիմական, այլ ամենաառաջադիմական գաղափարն է աշխարհում: Չեմ կարծում, որ տեխնիկայի զարգացումը և մարդկանց, հատկապես իգական սեռի օրըստօրե մերկանալը առաջընթաց է: Էլ չեմ խոսում արվամոլության /հոմոսեքսուալիզմ/ մասին: Իմ պատկերացմամբ առաջընթացը մտքի, գիտելիքի, ինտելեկտի զարգացումն է, այլ ոչ թե աչքին թոզ փչող իբր առաջադիմությունը կարգավորող և ընթացք տվող "պոռնկությունը":
Կարծում եմ դու շատ հեռու ես թե' կրոն հասկացությունից, թե' առավել ևս Քրիստոնեությունից, քանզի այս տեսանկյան մեջ ինտելեկտով մարդը նման միտք չէր արտահայտի:
Կներես ինձ անկեղծ արտահայտվելու համար:

[Hay-Qristonya]

Ժամանակին ինձ էլ էին այս հարցերը հուզում: Սակայն ես, փոխարեն ընկնեյի անհեթեթություննրի գիրկը, փոխարեն ֆորում մտնող ամեն տեսակ մարդկանց դիմելը, գնացի եկեղեցի և դիմեցի հոգևորականին: Համոզված եմ, որ քայլս ճիշտ էր: Տրամաբանեցի, որ երբ ատամս ցավում է, դիմում եմ ատամի բժշկին, երբ ինձ պետք է ճշտել հարցեր կապված փիլիսոփայության հետ, դիմում եմ փիլիսոփայության մասնագետի և այլն: Այս պարագայում հոգևորականին էլ դիտեցի իբրև ինձ այս տեսանկյունից հուզող հարցերի մասնագետ և գնացի եկեղեցի:
Հոգևորականը փոխանակ երկար-բարակ բացատրելու, ինձ մի պատմություն պատմեց: Հիմա ես ձեզ այդ նույն պատմությունը կպատմեմ և կարծում եմ ձեր հարցերին էլ պատասխանած կլինեմ:

Մի հրեշտակ մարդու կերպարանք է ստանում և գալիս երկիր: Ընկերանում է մի բարի մարդու հետ ու ճանապարհ ընկնում: Մութը վրա է հանսում և նրանք գնում են գիշերելու մոտակա գյուղից մեկի տանը: Գիշերը, երբ բոլորը քնած են լինում, մարդու կերպարանք ստացած հրեշտակը վեր է կենում և այդ տան մի բաժակ ու մի գդալ գողանում դնում է իր պայուսակի մեջ: Այս տեսնում է սրա հետ եկած բարի մարդը, սակայն ձայն չի հանում /այդ մարդը չգիտեր, որ դա հրեշտակ է/: Առավետյան ճանապարհ են ընկնում և հրեշտակը այդ բաժակն ու գդալը ձորն է նետում:
Հաջորդ գիշերը նրանք անց են կացնում մի աղքատ մարդու տանը, ով բացի իր հնամաշ շորորից ու խրճիթից ուրիշ ոչինչ չուներ: Սրա տունն էլ հրեշտակը այրում է: Ճանապարհ են ընկնում: Մյուս գիշերը նրանք անց են կացնում նորածին ունեցող մի բարեպաշտ մարդու տանը: Այդ գիշեր հրեշտակը խողդում է այդ երեխային:
Առավոտյան, երբ ճամփա են ընկնում հրեշտակի հետ քայլող բարի մարդը հարցնում է թե ինչու? այս բաներն արեց: Չէ? որ այդ մարդիկ նրան գիշերելու տեղ տվեցին ու կերակրեցին: Այդ ժամանակ հրեշտակը հայտնում է իր ինքնությունն ու ասում.
- Առաջին մադու տանը, որ գիշերեցինք, գդալն ու բաժակը վերցրի ու ձորը նետեցի, քանզի այն գողացված ու վաճառված էր և այդ արար մարդու տան վրա անեծք էր բերում:
Աղքատի տունը այրեցի, քանզի նրա տան տակ մեծ հարստություն կար, որ նրան ժառանգել են իր պապերը: Եթե չայրեյի, նա երբեք չէր գտնի այդ հարստությունը:
Երեխային խողդամահ արեցի, որովհետև այդ երեխան մեծանալով հանցագործ ու մարդասպան պիտի դառնար` իր ծնողների գլխին պատուհաս լինելով, նրանց բարի ու արդար անունը պղծող: Լավ է, որ նա դեռ մեղքի մեջ չմտած գնա Աստծո մոտ, որպեսզի փրկություն ունենա և հավիտենական կյանքով ապրի:

Ովքեր լայնախոհ են լավ կհասկանան պատմածիս իմաստը, իսկ ովքեր ոչ` ինչքան ուզում են թող հարցեր տան, միևնույնն է:

[Wisper]

Երեխային խողդամահ արեցի, որովհետև այդ երեխան մեծանալով հանցագործ ու մարդասպան պիտի դառնար` իր ծնողների գլխին պատուհաս լինելով, նրանց բարի ու արդար անունը պղծող: Լավ է, որ նա դեռ մեղքի մեջ չմտած գնա Աստծո մոտ, որպեսզի փրկություն ունենա և հավիտենական կյանքով ապրի:

Ովքեր լայնախոհ են լավ կհասկանան պատմածիս իմաստը, իսկ ովքեր ոչ` ինչքան ուզում են թող հարցեր տան, միևնույնն է:

Ես ընդամենը մի հարց ունեմ այսքանից հետո...
մարդ կա, ո՞ր հավատումա ճակատագրին: Առօրյա կյանքը ու մեկել էսպիսի պատմություններն արդեն լրիվ շփոթեցրել են ինձ... 1000 տեսակի մարդկանց եմ տեսել... այլանդակ տականքներից սկսած մինչև ամենամաքուր մարդը... մի հրեշտակ էլ թող գա էտ տականքներին խեղդի... համ մեզ լավ կլինի համ էլ իրանց: Մենք կմնանք ստեղ նորմալ ապրելու ու մեղքեր գործելու ինքն էլ անմեղ անմեղ կգնա լավ տեղ... Լա՞վ չի:
Հիմնականում շաաաատ կցանկանայի լսել մտքեր հենց ճակատագիր կոչեցյալի մասին... մի՞թե մենք ընտրելու տարբերակ չունենք... Ի՞նչի պետքա ընտրությունը կանխավ կատարվի...

[Ուլուանա]

Հիմնականում շաաաատ կցանկանայի լսել մտքեր հենց ճակատագիր կոչեցյալի մասին... մի՞թե մենք ընտրելու տարբերակ չունենք... Ի՞նչի պետքա ընտրությունը կանխավ կատարվի...

Wisper ջան, այդպիսի թեմա ֆորումում ունենք։ Ուղղակի էս պահին հարմար չի, որ գտնեմ, լինքը դնեմ։ Այս բաժնում որ փնտրես, կգտնես։ Կարծեմ վերնագիրն այսպես էր. «Հավատու՞մ եք ճակատագրին»։ Բայց կարող է այդպես չէր, հաստատ չեմ հիշում... Համենայնդեպս, «ճակատագիր» բառը հաստատ կար մեջը։

[Philosopher]

Ժամանակին ինձ էլ էին այս հարցերը հուզում: Սակայն ես, փոխարեն ընկնեյի անհեթեթություննրի գիրկը, փոխարեն ֆորում մտնող ամեն տեսակ մարդկանց դիմելը, գնացի եկեղեցի և դիմեցի հոգևորականին: Համոզված եմ, որ քայլս ճիշտ էր: Տրամաբանեցի, որ երբ ատամս ցավում է, դիմում եմ ատամի բժշկին, երբ ինձ պետք է ճշտել հարցեր կապված փիլիսոփայության հետ, դիմում եմ փիլիսոփայության մասնագետի և այլն: Այս պարագայում հոգևորականին էլ դիտեցի իբրև ինձ այս տեսանկյունից հուզող հարցերի մասնագետ և գնացի եկեղեցի:
Հոգևորականը փոխանակ երկար-բարակ բացատրելու, ինձ մի պատմություն պատմեց: Հիմա ես ձեզ այդ նույն պատմությունը կպատմեմ և կարծում եմ ձեր հարցերին էլ պատասխանած կլինեմ:

Մի հրեշտակ մարդու կերպարանք է ստանում և գալիս երկիր: Ընկերանում է մի բարի մարդու հետ ու ճանապարհ ընկնում: Մութը վրա է հանսում և նրանք գնում են գիշերելու մոտակա գյուղից մեկի տանը: Գիշերը, երբ բոլորը քնած են լինում, մարդու կերպարանք ստացած հրեշտակը վեր է կենում և այդ տան մի բաժակ ու մի գդալ գողանում դնում է իր պայուսակի մեջ: Այս տեսնում է սրա հետ եկած բարի մարդը, սակայն ձայն չի հանում /այդ մարդը չգիտեր, որ դա հրեշտակ է/: Առավետյան ճանապարհ են ընկնում և հրեշտակը այդ բաժակն ու գդալը ձորն է նետում:
Հաջորդ գիշերը նրանք անց են կացնում մի աղքատ մարդու տանը, ով բացի իր հնամաշ շորորից ու խրճիթից ուրիշ ոչինչ չուներ: Սրա տունն էլ հրեշտակը այրում է: Ճանապարհ են ընկնում: Մյուս գիշերը նրանք անց են կացնում նորածին ունեցող մի բարեպաշտ մարդու տանը: Այդ գիշեր հրեշտակը խողդում է այդ երեխային:
Առավոտյան, երբ ճամփա են ընկնում հրեշտակի հետ քայլող բարի մարդը հարցնում է թե ինչու? այս բաներն արեց: Չէ? որ այդ մարդիկ նրան գիշերելու տեղ տվեցին ու կերակրեցին: Այդ ժամանակ հրեշտակը հայտնում է իր ինքնությունն ու ասում.
- Առաջին մադու տանը, որ գիշերեցինք, գդալն ու բաժակը վերցրի ու ձորը նետեցի, քանզի այն գողացված ու վաճառված էր և այդ արար մարդու տան վրա անեծք էր բերում:
Աղքատի տունը այրեցի, քանզի նրա տան տակ մեծ հարստություն կար, որ նրան ժառանգել են իր պապերը: Եթե չայրեյի, նա երբեք չէր գտնի այդ հարստությունը:
Երեխային խողդամահ արեցի, որովհետև այդ երեխան մեծանալով հանցագործ ու մարդասպան պիտի դառնար` իր ծնողների գլխին պատուհաս լինելով, նրանց բարի ու արդար անունը պղծող: Լավ է, որ նա դեռ մեղքի մեջ չմտած գնա Աստծո մոտ, որպեսզի փրկություն ունենա և հավիտենական կյանքով ապրի:

Ովքեր լայնախոհ են լավ կհասկանան պատմածիս իմաստը, իսկ ովքեր ոչ` ինչքան ուզում են թող հարցեր տան, միևնույնն է:

Կրոնը, փաստորեն, առանց սադո–մազոխիզիմի, վեր է ածվում բարի ցանկությունների, որպեսզի այն դառնա ազդեցիկ գաղափարախոսություն, պետք է գողանալ, վառել, խեղդել։ Երեխային խեղդե՞լ... Դոստոևսկի կարդա։ Նույնիսկ Ալյոշա Կարամզովն էր պատրաստ գնդակահարել երեխային սպանողին։ Չասես, թե դա անում էր հրեշտակը։ Այդ հրեշտակը, ինչպես կասեր Բայրոնի Կայենը, ամենամեծ բարիքը արած կլիներ, եթե ինքն իրեն խեղդած լիներ։ Մնացածը լռություն է ու մարդկային չարորակ ագրեսիա, որը կարող է ծիլեր տալ ու ծաղկել նույնիսկ այնպիսի՝ ենթադրյալ բարի ու բարոյական տարածքում, ինչպիսին կրոնն է։

[Սամվել]

Ես ել այսպիսի տեսակետ ունեմ ...
իմ կարծիքով Քրիստոնեիոթյունը ստեղծվելէ որպես մի իդեալական դաշտ ...այսինքն նրան հավատացող մարդիկ (ենթադրվում էր որ պետքա բոլորը հավատան) պետքա
քրիստոնեությանը հետևելով չանեյն ասենք "վատ արարքներ" ինչի հետևանքով կձևավորվեր իդեալական հասարակություն...
ու ընդհանրապես մարդկության պատմության մեջ միշտ ստեղծվել են այնպիսի մոդելներ , հավատքներ որոնք փորձել են համախմբել մարդկությանը տարել են դեպի գլոբալիզացիա...
սակայն այդ իդեալական գաղափարներ գրողները բաց են թողել մի շատ կարևոր հանգամանք .... իրենց ստեղծած այդ կատարյալ համակարգը կիրառվելու է մարդկության կողմից ... մի մարդկության որը միշտ եղել է չհամակերպվող և շահամոլ..
ինչի հետևանքով այն դարձել է գործիք մարդկանց ձեռքում և կիրառվել մարդկանց
դեմ կասեցնելով մարդու ավելի շատ բան իմանալու ձգտումը և հնարավորությունը
չնայած դրան անհնար է դադարեցնել մարդու զարգացումը և մի իմ կարծիքով այս հարցին կտրվի վերջնական լուծում տիեզերքի գոյության հարցը բացահատելով...
................
իմիջայլոց հարց ուղղեմ հավատացյալներին
քանի օր է տևել ջրհեղեղը ........
և դուք հավատում եք որ ԱՐԱՐԱՏ լեռան գագաթին տեղ է արել մի նավ որում գտնվել են բոլոր կենդանիները...
իմ կարծիքով առնվազն մի 2 հատ էլ տենց նավ պետքա լիներ որ էդ կենդանիներին կերակրեր այդ ժամանակահատվածում
մենակ չասեք էլի ՁՈՒԿ են բռնել
կամ ասենք ԱՍՏՎԱԾ ա կերակրել...

[Hay-Qristonya]

Կրոնը, փաստորեն, առանց սադո–մազոխիզիմի, վեր է ածվում բարի ցանկությունների, որպեսզի այն դառնա ազդեցիկ գաղափարախոսություն, պետք է գողանալ, վառել, խեղդել։ Երեխային խեղդե՞լ... Դոստոևսկի կարդա։ Նույնիսկ Ալյոշա Կարամզովն էր պատրաստ գնդակահարել երեխային սպանողին։ Չասես, թե դա անում էր հրեշտակը։ Այդ հրեշտակը, ինչպես կասեր Բայրոնի Կայենը, ամենամեծ բարիքը արած կլիներ, եթե ինքն իրեն խեղդած լիներ։ Մնացածը լռություն է ու մարդկային չարորակ ագրեսիա, որը կարող է ծիլեր տալ ու ծաղկել նույնիսկ այնպիսի՝ ենթադրյալ բարի ու բարոյական տարածքում, ինչպիսին կրոնն է։

Դա զուտ մարդկային վերլուծություն է: Ես ասել էի, որ ամեն մարդ չի, որ կհասկանա այս պատմության իմաստը. Քեզ թվաց, թե այդ հրեշտակը մարդասպան էր: Հասկանում եմ, քանզի դու զուտ աշխարհիկ մտածողությամբ վերլուծեցիր: Սակայն ի?նչ կասես Աստծո մասին? Չէ որ, եթե այդ տեսանկյունից նայես, ուրեմն, մեղա, Աստծո, Աստծուց առավել մարդասպան չկա, քանզի նա է տնօրինում մեր կյանքը և ամեն օր հարյուրավոր մարդիկ տարբեր պատճառներով, այդ թվում` աշխարհիկ լեզվով ասած իրենց մահով մահանում են 100ավոր մարդիկ:
Հորդորս է քեզ` ավելի խորը քննես առակը և հետո նոր կարծիք արտահայտես: Պետք չէ ամեն ինչին միանգամից արձագանք տալ, քանզի կարող է քո թյուրըմբռնման պատճառով ծիծաղելի վիճակում հայտնվես:

Ավելացվել է 18 րոպե անց

Ես ել այսպիսի տեսակետ ունեմ ...
իմ կարծիքով Քրիստոնեիոթյունը ստեղծվելէ որպես մի իդեալական դաշտ ...այսինքն նրան հավատացող մարդիկ (ենթադրվում էր որ պետքա բոլորը հավատան) պետքա
քրիստոնեությանը հետևելով չանեյն ասենք "վատ արարքներ" ինչի հետևանքով կձևավորվեր իդեալական հասարակություն...
ու ընդհանրապես մարդկության պատմության մեջ միշտ ստեղծվել են այնպիսի մոդելներ , հավատքներ որոնք փորձել են համախմբել մարդկությանը տարել են դեպի գլոբալիզացիա...
սակայն այդ իդեալական գաղափարներ գրողները բաց են թողել մի շատ կարևոր հանգամանք .... իրենց ստեղծած այդ կատարյալ համակարգը կիրառվելու է մարդկության կողմից ... մի մարդկության որը միշտ եղել է չհամակերպվող և շահամոլ..
ինչի հետևանքով այն դարձել է գործիք մարդկանց ձեռքում և կիրառվել մարդկանց
դեմ կասեցնելով մարդու ավելի շատ բան իմանալու ձգտումը և հնարավորությունը
չնայած դրան անհնար է դադարեցնել մարդու զարգացումը և մի իմ կարծիքով այս հարցին կտրվի վերջնական լուծում տիեզերքի գոյության հարցը բացահատելով...
................
իմիջայլոց հարց ուղղեմ հավատացյալներին
քանի օր է տևել ջրհեղեղը ........
և դուք հավատում եք որ ԱՐԱՐԱՏ լեռան գագաթին տեղ է արել մի նավ որում գտնվել են բոլոր կենդանիները...
իմ կարծիքով առնվազն մի 2 հատ էլ տենց նավ պետքա լիներ որ էդ կենդանիներին կերակրեր այդ ժամանակահատվածում
մենակ չասեք էլի ՁՈՒԿ են բռնել
կամ ասենք ԱՍՏՎԱԾ ա կերակրել...

Մեռանք ծիծաղալուց....ԼՕԼ
Նախ, սիրելիս, ասեմ քեզ, որ Նոյյան տապանը իրոք եղել է և իջել է Արարատ լեռան լանջին: Ի գիտություն քեզ` Նոյյան տապանը հայտնաբերված է: Կան փաստագրական ֆիլմեր այդ մասին, ուսումնասիրություններ: Սողանքի արդյունքում տապանի մի մաս կոտրվել է առանձին է մյուս մասից: Եթե չես հավատում, Շողակաթ գրախանութից կարող ես ձեռք բերել այդ փաստագրական ֆիլմը և դիտել: Համոզված եմ, որ քեզ մոտ շատ հարցերի պատասխաններ լուծում կգտնեն: Իսկ ջրհեղեղը, ինչպես փաստում է Աստվածաշունչը, տևել է 40 օր և 40 գիշեր:
2-րդ. Քրիստոնեությունը երբեք չի սահմանափակում մարդուն: Ի տարբերություն այլ կրոնների, Քրիստոնեուջթյունը ազատության կրոն է: Մարդն ազատ է իր ընտրության մեջ: Պարզապես Աստված մեզ ցույց է տալիս ճանապարհն երը` նեղ և լայն դռները, այսինքն` չարի ու բարու ճանապարհները: Մնացածը մարդու ընտրությունն է:
Եվ հետո Քրիստոնեություն չի արգելում գիր-գրականությունը: Քրիստոնեություն նեղ իմաստով ասած, նաև գիտության կրոն է: Ի վերջո, եթե դու մի փոքր նույնիսկ ծանոթ ես Հայոց պատմությանը և հայ մշակույթին, արվեստին, կարծում եմ կհաստատես ասածս, հայ գրականության, փիլիսոփայության, մշակույթի, աստղագիտության, չարտարապետության, մաթփեմատիկայի և այլ գիտությունների հիօմնադիրները և կրողն ու զարգացնողները եղել են Հայ եկեղեցու հոգևորականները , որոնք այդ նույն կրոնի` Քրիստոնեության հետևորդներն էին, որոնք, համոզված եմ, ավելի հավատքով էին, քան որ հիմա մարդիկ: Աշխարհը դեռ կարծում, էր, թե երկիրը տափակ է և այն պահում են հսկաներ` կանգնած մեծ կրյաների վրա, իսկ Անանիա Շիրակացին` հայազգի ականավոր գիտնական, մաթեմատիկոս, փիլիսոփա, կատարել էր ուսումնասիրություններ և ապացուցել էր, որ աշխարհը կլոր է և պտտվում է իր առանցքի շուրջ: Մնացածը ինքդ վերլուծիր: Կարող ես նաև կարդալ հայ մեծերի մասին, մասնավորապես եկեղեցու Հայրերի գրվածքները, որից հետո քեզ համար կյանքում շաաաաաաաաատ բաներ պարզ կդառնան և քո կյանքը շատ կփոխվի /ոչ կրոնական առումով/:

[StrangeLittleGirl]

Հիմնականում շաաաատ կցանկանայի լսել մտքեր հենց ճակատագիր կոչեցյալի մասին... մի՞թե մենք ընտրելու տարբերակ չունենք... Ի՞նչի պետքա ընտրությունը կանխավ կատարվի...

Թարսի պես էս թեման վերջերս շատ եմ ուսումնասիրել: Կան բաներ, որոնք մեր կամքից անկախ են, մենք չենք կարող ղեկավարել: Դրա օրինակն է, ասենք, մեր ծնունդը, որ ծնվում ենք կոնկրետ ազգությամբ, կոնկրետ սեռի, կոնկրետ ժամանակում: Բայց կան բաներ, որոնք մենք ենք ընտրում, մենք ունենք ազատ կամք: Օրինակ, ես հիմա ընտրել եմ դաս չանել ու էս գրառումն անել: Իմ ծնողներն ընտրել են իրար հետ ամուսնանալը: Բաներ էլ կան, որոնք մենք ընտրում ենք, Աստված՝ ուղղորդում: Օրինակ, փորձե՞լ եք մրջյունը A կետից B տեղափոխել: Նրա ճանապարհը փակում, նեղացնում եք այնպես, որ գնա ձեր ուզած ուղղությամբ: Բայց մրջյունն ինքն է որոշում գնալ: Նա ընտրություն ունի. կարող է կանգնել:
Մենք ունենք ընտրություն, բայց դա ինչ-որ տեղ սահմանափակ է, որովհետև ապրում ենք ժամանակի ու տարածության մեջ: Օրինակ, հիմա չեմ կարող ընտրել Ամերիկայում լինել: Իսկ Աստված ժամանակից դուրս է. նա տեսել է այն բոլոր ընտրությունները, որոնք մենք արդեն կատարել ենք:

[Philosopher]

Դա զուտ մարդկային վերլուծություն է:

Այո, ես մարդու որդի եմ։ Իմ մարդկային, խիստ մարդկային տեսանկյունը ինձ լիովին բավարարում է, թե ինչու՝ կարդա Կ.Գ. Յունգ, "Պատասխան Հոբին"։

Ես ասել էի, որ ամեն մարդ չի, որ կհասկանա այս պատմության իմաստը. Քեզ թվաց, թե այդ հրեշտակը մարդասպան էր: Հասկանում եմ, քանզի դու զուտ աշխարհիկ մտածողությամբ վերլուծեցիր:

Այն մարդը, որի հետ դու պատիվ ունես խոսելու, ոչ միայն այդպիսի դիլետանտ առակներ, այլև շատ ավելի խորիմաստ առակներ, կրոններ ու կրոնական տեսություններ վերլուծելու բավականին մեծ փորձ ունի։ Ինձ ոչինչ չի թվացել, ես կարդացել եմ քո առակում, որ նա սպանեց երեխային։ Եթե քեզ թվացել է, թե չի սպանել, կամ երեխան մարդ չէր, ապա առանց մեկնաբանության։

Սակայն ի?նչ կասես Աստծո մասին? Չէ որ, եթե այդ տեսանկյունից նայես, ուրեմն, մեղա, Աստծո, Աստծուց առավել մարդասպան չկա, քանզի նա է տնօրինում մեր կյանքը և ամեն օր հարյուրավոր մարդիկ տարբեր պատճառներով, այդ թվում` աշխարհիկ լեզվով ասած իրենց մահով մահանում են 100ավոր մարդիկ:

Աստծո և նրա դեստրուկտիվության հարցը քննարկվում է վերոնշյալ աշխատությունում։ Այստեղ այդ մասին խոսել թերևս չարժե։ Իսկ քո դատողությունները քեզ բավականին հետաքրքիր եզրակացությունների կարող են հանգեցնել, եթե այդպես, թեկուզ և հակադրվելու համար, փորձես ենթադրել, որ ճիշտ է այն, ինչ այս պահին քեզ ճիշտ չի թվում։ Ռ. Բախն է այս մասին լավ ասել, բայց հիմա չեմ մեջբերի, ինքդ կարդա։

Հորդորս է քեզ` ավելի խորը քննես առակը և հետո նոր կարծիք արտահայտես: Պետք չէ ամեն ինչին միանգամից արձագանք տալ, քանզի կարող է քո թյուրըմբռնման պատճառով ծիծաղելի վիճակում հայտնվես:

Քրիստոնյա եղբայր, ես հասկանում եմ, որ կրոնական համեստությունը նրա բոլոր նվիրյալներին տալիս է չարորակ ագրեսիայի բավականին մեծ չափաբաժիններ, բայց կհորդորեմ ավելի խելոք լինել, և սեփական վիճակները չպրոյեկտել այլ մարդկանց վրա։ Դա իրականում բավականին լուրջ հոգեբանական խնդիրներ կարող է բացահայտել, իսկ ես այդպիսի խնդիրների ականատես չեմ ցանկանում լինել, ես ցանկանում եմ խոսել մարդկանց հետ, որոնք հպարտանում են իրենց մարդ ու ամենակարևորը՝ բանական մարդ լինելով։ Հուսով եմ՝ իրականում դու հենց այս մարդկանցից ես և ոչ թե այն, ինչ երևում ես ֆորումային վիրտուալ տարածքում։

[StrangeLittleGirl]

Վերջին խորհուրդս այս թեմայում հարցեր տվողներին. աղոթե՛ք: