Մեջբերում Հեթանոս Հրեշտակ-ի խոսքերից
Բյուրակն, ո՞վ էր Հիսուսը: Մի մարդ, ում անունը գրել են մի խումբ խելոք մարդիկ մի ամբողջ քաղաքակրթության համար նախատեսված գրքում թե՞՝ հեթանոս, ում օգտագործել են նույն անձինք իրենց նպատակների համար (նրա անունն ավելի ճիշտ), թե ուղղակի մի անուն: Ոչ-ոք չի կարող ակամայից պատասխանել այս հարցին ու պնդել թե դա իրոք այդպես է, քանի որ այսօր պատմությունը քաղաքակրթության ամենաքաղաքականացված ոլորտն է:
Գիտե՞ք ոնց, մարդ պիտի հավատա նրան, ինչի ապացույցն ունի, եվ իրավունք ունի չհավատալու նրան, ինչի ապացույցը չունի: Կոնկրետ այս դեպքում իմ դիրքորոշումը պարզ է: Ես հավատում եմ, որ կա մի վերին գաղափար, որն ամենուրեք է, դա բնությունն է, տիեզերքը, եթերը, կատարելությունը, ով ոնց կուզի, բայց այն միայն կարող է հետեվել: Ըստ ինձ բնության մեձ կա ընդամենը մի օրենք, համաձայն որի մատերիական աշխարհում հարմոնիա է, անկախ մեզանից, եվ ինչ կատարվում է՝ դա իրադարձությունների լավագույն ընթացքն է:

Չարժե կյանքը և տիեզերքը դիտարկել միայն մատերիալիստական նմանապես նաև իդեալիստական տեսանկյուններից: Գտնում եմ, որ դա թերի մոտեցում է: Տիեզերքը պետք է փորձել ընկալել այս երկու «հիմնուղիների» համադրմամբ: