Առանց Հիսուսին հավատալու, ոչ ոք դրախտ չի կարող գնալ, լինի նա մուսուլման, բուդդիստ կամ աթեիստ: Բայց քիչ է լոկ բառերով Աստծուն հավատալը, դևերն էլ Աստծուն հավատում ու վախենում նրանից (Հակոբոս 2 գլխ.), մարդ պետք է ապրի իր` Աստծուն ունեցած հավատքից բխող ձևով: Պետք է ապրել Աստծուն հաճո, Աստծուն "հավատալը " և չապաշխարհել ու նոր կյանք սկսելը հակադիր բաներ են:
Նորածին երեխեքը միանշանակ դրախտ են գնում, քանի որ նրանք չեն հասցնում ճանաչել Բարին ու չարը և այնուհետև ընտրություն կատարել:
Էջանիշներ