Այդ դեպքում էլ ու՞մ է պետք Ձեր օգնությունը, կամ ինչու՞մ է կայանալու այն…Artgeo-ի խոսքերից
Գովելի է:
Բա պատվիրաննե՞րը: Մի քայլ աջ, մի քայլ ձախ՝ ուղիղ դժողք:
«Շատ մեծ»՝ կամ ենթարկվում ես պատվիրաններիս, կամ ոչ… Կամ դրախտ կամ դժողք…
Հա՛: Либо ты с нами, либо против нас!!!
Արարչի գոյությանը չեմ կասկածում նույնիսկ մի ակնթարթ: Բայց այն, ինչ հնարել են նրա անվան շուրջը՝ 90%-ով կեղծիք է: «Գրպանապաշտության», «քաղաքականապաշտության», «իշխանատենչության» և այլն ստոր կատառումներով: Մոռացա՞ք քրիստոնեությունը ինչպես մտավ Հայաստան… Մոռացա՞ք թափված արյունը և արցունքները: Մոռացա՞ք տապալված ու մոռացության տրված լուսեղեն Աստվածներին: Մոռացա՞ք Հայաստանի կործանումը քրիստոնեություն ընդունելուց հետո:
Դուք ոնց ուզում եք՝ ես չեմ պատրաստվում ինքս ինձ կամովին «ոչխար» հայտարարել ու մտքերիս ու արաքներիս ի վերուստ տրված ազատությունը կամովին տամ անգրագետ ու հրեապաշտ տերտերի ձեռքը:
Հրեաները ստեղծեցին քրիստոնեությունը և իրենք անմիջապես հետ քածվեցին, չընդունեցին: Ինչու՞: Որովհետև այդ կրոնը ստեղծված էր մյուս ազգերի համար, որպեսզի նրանց «ոչխար» սարքեին ու կառավարեին: Առ այսօր փորձում են: Ու չեմ զարմանում, երբ երակներում «իշխանական» արյուն ունեցողները կամովին ազգին հայտարարում են «ստրկամիտ»: Զարմանալու ի՞նչ կա: Տեսնում է այն ինչի մեջ որ է:
Արևապաշտության տաճարները ավիրեցին՝ տեղը կառուցեցին եկեղեցիներ… Ու հիմա, երբ օտարերկրացուն ասում ենք, թե մոտ 10 000 տարվա պատմություն ունենք՝ ասում է «ու՞ր է, մի կոթող ցույց տուր, հենա հույներն ու հռոմեացիները ունեն, բա ձե՞րը ուր է»:
Գոնե հասկանու՞մ եք «հեթանոս» բառի իմաստը: Դա «էթնոս» բառն է: Այսինքն ազգային, «ցղային»… Նույն իսկ «Աստված»բառի իմաստը չգիտեք: Բայց հանձն եք առնում դատողություններ անել հիմնվելով այդ բառի վրա: Մինչ դեռ «Աստված» նշանակում է «հաստատված», այսինքն՝ ԱՐԱՐՉԻ կողմից «լիազորագիր» ունեցող (տես ստուգաբանությունը Ա. Վարպետյանի մոտ):
Կա ԱՐԱՐԻՉ և կան Աստվածներ: ՆԱ, որին դուք կոչում եք «Աստված», իրականում ԱՐԱՐԻՉՆ է: Մյուսները՝ Աստվածներ (Վահագն, Աստղիկ, Միհր, Տիր, Յահվահ (հետագայում արդեն Յեհովա), Արտավազդ…): Եվ կա Աստվածամայր ԱՆԱՀԻՏ:
Բոլոր «քրիստոնեական» տոները՝ դրանք հեթանոսական տոներ են: Ընդհուպ մինչև «խաղողօրհնեքը», որ այժմ կոչվում է «Աստվածածնի Փոխակերպման Տոն»: Եվ նույն իսկ վաղը-չէ-մյուս օրվա Տեառնընդառաջը, որի իրական իմաստը նորապսակ հարսների արգանդները կրակով օծելն է, որպեսզի արիներ ծնեն:
Մոռացեք «բազմաստվածություն» տերմինը: Նույնիսկ «բազմաստվածության» ժամանակ միաստվածություն էր: ԱՐԱՆ ԷՐ ԱՐԱՐԻՉԸ: Իհարկե, եթե ԱՐԱՐԻՉ բառը փոխարինեք «Աստված» բառով, պարզ է, որ կդառնա բազմաստվածություն:
Ի դեպ ասեմ, որ Նոյի առասպելից դեռ հազարավոր տարիներ առաջ եղել են էլի նման առասպելներ: Մի քանի հատ: Եվ բոլորն էլ նույն պատմությունն են պատմում: Նոյի առասպելը ՍՈւՏ է հենց միայն այն պատճառով, որ կոչված է ապացուցել, որ համայն մարդկությունը սկիզբ է առել հրեաներից: Սակայն գիտությունը, որին այդքան դեմ էր քրիստոնեությունը, մոտ 100-150 տարի է ինչ ապացուցել է, որ սեմական ռասսան (դժբախտաբար) ծագել է Արմենոիդ ռասսայից: Սա դատարկ խոսքեր չեն: Հավատացեք մի մարդու, որը ուսանող ժամանակ մասնակցել է ակադեմիկոս Ճաղարյանի գանգաչափության և ըստ դրա գանգի վերականգնման գիտական աշխատատանքներին և, ինչքան էլ որ թոքր, բայց այնուամենայնիվ որոշ գաղափար ունի ռասսայական հարցերից և գանգաչափությունից, քանի որ աշխատելով վերոհիշյալ հանճարի հետ կողք-կողքի օգտվել է այդ բնագավառում համաշխարհային գրականությունից:
Ես հեթանոս եմ, հավատում եմ իմ էթնիկ կրոնին, ես ցեղակրոն եմ:
Մի արեք սխալ դատողություններ ԱՐԱՐՉԻ վերաբերյալ, ելնելով միայն քրիստոնեությունից քաղած ձեր սակավ իմացություններից, այն էլ երբեմն սխալ ըմբռնված: ԱՐԱՐԻՉԸ ԿԱ: Աստվածները կան:
Ավելացվել է 12 րոպե անց
ՄՈԴԵՐԱՏՈՐՆԵՐԻՆ
ԱՅՍ ԳՐԱՌՈՒՄՍ «ՕՖՖԹՈՊ» ՈՐԱԿԵԼՈւ ԴԵՊՔՈւՄ ԽՆԴՐՈւՄ ԵՄ ԱՅՆ ՏԵՂԱՓՈԽԵԼ «ՀԵԹԱՆՈՍՈւԹՅՈՒՆ» ԲԱԺԻՆ, թեև չեմ կարծում սա «օֆֆթոպ է»:
Նախօրոք ներողություն եմ խնդրում անիմաստ կետադրական նշաններից, դրանք հայտնվեցին «տրանսքոդինգի» ժամանկ. ես էլ ժամանակ չունեմ դրանք ուղղել, համ էլ վստահ եմ, որ ինքներդ կհասկանաք
Հատված ՈւԽՏԱԳՐՔԻՑ (Գիրք 5րդ, ՎԵՀԱՐԱՆ).
ԳԱՐՆԱՆ ԱՎԵՏԱԲԵՐ
Բոլոր նրանց, ովքեր իրենց Արի են զգում. բոլոր նրանց, ովքեր իրենց Աստվածամարդ են զգում. բոլոր նրանց, ովքեր իրենց Արարչի որդիներ են զգում. բոլոր նրանց, ովքեր զգում են իրենց արմատը Մայր Արարատում. բոլոր նրանց, ովքեր նայում են Արեգին և զգում են Վահագնին - բոլոր նրանց ավետում ենք Տիեզերական Գարնան մոտալուտ գալուստը:
Հազարավոր տարիներ են անցել Վահագնի ծնունդից և Համաշխարհային վերջին Ջրհեղեղից: Հազարավոր տարիների ընթացքում Արիները ապրել են Տիեզերական Գարուն, ապա՝ Ամառ, հետո՝ Աշուն և... հիմա Ձմեռ է՝ Երկրի հարաբերական մահը:
Վաղուց արդեն մահաշունչ Ձմեռն է իշխում Երկրի վրա և Արարատում: Ցուրտն է պատել Արիների մարմիններն ու հոգիները: Սառել է Արիների կարոտը, սառել է արարումը, սառել է սերը, սառել է ժպիտը: ԵՎ Արիները այդ սառնությամբ տկարացել են:
ԵՎ տկարացած Արիները վաղուց արդեն իրենք իրենց մեջ ժխտել են աստվածայնությունը, ուրացել են Հայր Արային ու Անմահ Աստվածներին: ԵՎ մահաշունչ Վիշապը բազմել է Արարատում ու պղծում է Արարատը, պղծում է Արիների սառած հոգիները:
Բայց Ձմեռից հետո գալու է Գարուն...
Երկնի ու Երկրի մի նոր երկունքից հենց Արարատում ծնվելու է Զորության Աստված Վահագնըª Վիշապին սպանելու և Երկիրը լվալու Վիշապի պղծությունից Մեծ Ջրհեղեղով: Վահագնը ծնվելու է պահպանելու իր Արի Աստվածամարդերի Ցեղը և նորից հաստատելու արարումը Երկրի վրա:
ԵՎ մոտ է Տիեզերական Գարունը, մոտ է Վահագնի ծնունդը: ԵՎ ինչպես ամեն մի գարուն, Տիեզերական Գարունն էլ իր ավետաբերն ունի, որ իրենից առաջ հայտնվում է Երկրի վրա և մարդկանց հոգիները լցնում Գարնան սպասումով:
ԵՎ Հայր Արայի կամքով, Գարնան Ավետաբերըª Գարեգինը, ծագեց հենց Արարատում, Վահագնի ծնունդի 9472 թվին: Նա ծագեց որպես հրեղեն ոգիª նյութական մարմին առած, որպես սուրբ նախնիների երջանկաբեր պարգև և որպես ըմբոստ զորություն տկարության դեմ: Գարեգինը ծագեց մանկան ծնունդով: ԵՎ ծնվեց նա որպես սովորական մի Հայ մանուկ, բոլոր Հայ մանուկների պեսª սովորական Արի Հայ հորից ու մորից: ԵՎ նա ուներ այն ամենը, ինչ ունեին բոլոր Հայ մանուկներըª և° հայր, և° մայր, և° քույր, եղբայր, և° հորեղբայր, հորաքույր, մորեղբայր, մորաքույր և բազում-բազում մոտ ու հեռու ազգականներ: Նա ուներ նաև բոլոր Հայ մանուկների համար ամենամեծ սրբություններըª պապ ու տատ: ԵՎ ինչպես բոլոր Հայ մանուկները, նա էլ իր տոհմն ուներª տոհմական էր նա:
ԵՎ արև ուներ նա իր աչքերում, ու արեգն էր սիրում նրան: Իր կյանքի առաջին լույսը նա դիմավորեց արևովª սևեռուն աչքերը հառած արեգին: ԵՎ ինչպես էլ շրջում էին նրան, նա արևածաղկի պես իր դեմքը դարձնում էր արեգին և իր աչքերի մեջ ձուլում արևի հուրը:
Նա ծնվեց որպես Գարեգին, որպես Գարնան աստվածային Ավետաբերª Վահագնի մոտալուտ ծնունդի խորհուրդը հաղորդելու Արիներին և սպասումի զորությամբ սնելու նրանց հոգիները:
ԵՎ այն Արիները, ովքեր կհավատան Գարեգինին ու կսպասեն Վահագնին, կզորանան իրենց աստվածայնության զգացողությամբ: ԵՎ միայն իրենց աստվածայնությունը զգացող զորավորները ընդառաջ կգնան Վահագնին: ԵՎ միայն նրանց կհովանավորի Ամենազոր Վահագնը: ԵՎ միայն զորավորները կվերապրեն Ջրհեղեղը:
Իսկ նրանք, որ չեն հավատա Գարեգինին ու չեն սպասի Վահագնին, կմնան իրենց երանելի տկարության մեջ ու երբեք չեն զորանա: ԵՎ իրենց տկարությամբ նրանք չեն կարող դիմավորել Վահագնին ու չեն կարող վերապրել Ջրհեղեղը: Վահագնը չի հովանավորի տկարներին, և տկարները կկործանվեն, քանզի Վահագնը պահպանելու է Աստվածամարդերի Ցեղը, իսկ տկարներից աստվածներ չեն ծնվի:
Էջանիշներ