Մի քանի հարց, եթե կարելի է, ինչու՞ Աստված մարդուն ստեղծելուց չբացեց նրա աչքերը, որ մարդը տեսնի Աստծուն, կամ Քրիստոսին, կամ տեսնի ճշմարիտ ճանապարհը և գնա այդ ճանապարհով, այլ մարդուն ստեղծեց կույր, հիմար, մոլորվող (որ աչքեր ունենան, բայց չտեսնեն, որ ականջներ ունենան, բայց չլսեն), որ սատանան կարողանա նրան գայթակղեցնել, խաբել, ու հիմա էլ մարդը խարխափում է, ու փոխանակ ճշմարտությունը տեսնի, չգիտի թե որ գրքի գրածներին կուրորեն հավատա։
Եվ ընդհանրապես ի՞նչ նպատակներ ունի այս սադոմազոխիստական հավատամ–թե–չհավատամ խաղը։ Ազատ ընտրությունը արդար է, եթե մարդը տեսնում է թե ինչ է ընտրում, իսկ կույրին ասել՝ թե էսպես գնաս, մեքենայի տակ չես ընկնի, կամ կհայտնվես դրախտում, կույրը ի՞նչ իմանա, Ասված է նրան այդ խոսքերը ասում, թե՞ սատանան։

Հետո Աստված սկզբից արարեց աշխարհը ու տեսավ բարի է։ Իսկ հիմիկվա աշխարհը բարի՞ է։
Մեկ էլ ի՞նչ "քյար" ունի սատանան այս մեծ տիեզերքում, մի՞թե միայն իր փոքրիկ փառասիրությունը բավարարել… Մի՞թե Աստվածն ու Սատանան չեն կարողանում մի քանի գալակտիկա իրար հետ կիսել, հույսները խեղճ մարդուկներիս վրա են դրել,… ու էսպիսի լիքը կիսացնդած հարցեր…

Էջանիշներ