Չարի վերջը

[Խաչակիր]

Պինոչետը չզիջեց իշխանությունը, նա ընդհամենը սխալվեց իր հաշվարկներում: Նա կարծում էր , որ արդեն ժողովրդի ուղեղը էնքան ա լվացել, որ օրինական ընտրությունների միջոցով կարող է լեգիտիմ առաջնորդի դեր ստանալ թեկուզ ոչ ի պաշտոնե, բայց ոնց որ տեսանք , սխալվեց:

Այդ ի՞նչ դիկտատոր էր, որ կարծում էր, թե ժողոուրդը սիրում է իրեն։ Մելիք ջան, որ խնդրեմ նյութիդ սկզբնաղբյուրը կարո՞ղ ես ուղարկել ինձ։ Շատ հետաքրքիր է, թե որտեղ ես դու նման թվեր հանդիպել։ Կախված "տնտեսական վերլուծությունների" եզրակացություններից՝ կարելի է գտնել, թե ինչ ուժ է դրանց հեղինակը։ Քո մեջբերած թվերը լիովին արտահայտում են հրեա-մասսոնականության շահերը։ Բայց դու ի՞նչ գործ ունես դրանց հետ։ Ավելի լավ է, արի մեր երկրի մասին մտածենք, որպեսզի ո՜չ քաղաքացիական պատերազմ լինի, ո՜չ տնտեսական ճգնաժամ, ո՜չ էլ դիկտատորներ։

[Մելիք]

Քո մեջբերած թվերը լիովին արտահայտում են հրեա-մասսոնականության շահերը։ Բայց դու ի՞նչ գործ ունես դրանց հետ։ Ավելի լավ է, արի մեր երկրի մասին մտածենք, որպեսզի ո՜չ քաղաքացիական պատերազմ լինի, ո՜չ տնտեսական ճգնաժամ, ո՜չ էլ դիկտատորներ։

Լավ էլի, ինչի եք ամեն ինչին հրեամասոնականության պիտակ կպցնում: Ես էլ կարամ ասեմ, որ նույն հրեա-մասոնականներն են Պինոչետին իշխանության գլուխ բերել, ու դա ավելի հիմնավորված կլինի, քան սովորական տնտեսական վերլուծությունը հրեամասոնականությանը վերագրելը:
Իսկ ինչ վերաբերվում ա, մեր երկրի մասին մտածելուն, հենց դրա մասին մտացելով ա, որ չէի ուզի, որ մեր երկրում որևէ մեկը արդարացներ բռնություններն ու բռնապետներին:

[Marduk]

Մելիք

Ես գրել էի, նախորդիվ որ չէի ուզենա, որ Հայաստանում բռնապետություն լիներ, թեկուզ ինչ որ լավ նպատակի հասնելու համար, բայց այնուամենայնիվ ինձ այդ հարցում զարմացնում է մարդկանց կարճ հիշողությունը ու հեշտ ազդեցության տակ ընկնելը: Կարծում եմ, որ դա ավելի վտանգավոր է պոտենցիալ դիկտատ հաստատվելու համար քան թե այն թե ինչ որ մեկը ինչ կարծիք կունենա Պինոչետի մասին:

Երբ Պինորետը տապալեց Կոմունիստ Ալյենդեին, ամբողջ Սովետական մամուլը կատաղած գոռում էր թե Ամերիկյան իմպերիալիզմը ամեն գնով փորձում է իր դիկտատը հաստատել աշխարհում: Բայց հետո երբ դեմոկրատ-լիբերալները սկսեցին քանդել Սովետը ամեն ինչ փոխվեց: Դեմոկրատները ելան ու սկսեցին ապացուցել, որ տեսեք Պինոչետը փրկեց Չիլին Կոմունիզմի արհավիրքներից: Եթե Պինոչետը չլիներ ապա Ալիենդեն կաներ նույն բանը Չիլիում ինչ որ արեցին Լենինը ու Ստալինը Ռուսաստանում: Ու բոլորը նույն ձեւով ասացին հա բա ճիշտ էն ասում , բա ուրեմն մեզ էլ է պետք Պինոչետ որպեսզի այս անցումային շրջանը լավ անցնենք:

Հիմա էլ նորից հակառակ կարծիքը սկսեցին հուպ տալ ու նորից ստացվավ, որ վերադարձանք Սովետի տեսակետին: 25 տարվա մեջ մարդկաց հեշտությամբ կարողավում են երեք անգամ կարծիքները ստիպել տալ ու հետո էլ մարդիկ զարմանում են, որ դիկտատ կա: Բա որ մարդիկ հեշտությամբ պռոպագանդայի տակ ընկնեն բա դիկտատ էլ կլինի :

Ճշմարտությունը լրիվ այլ տեղ է, ու մարդ պետք է կարողանա սառնասիրտ այն գտնել ու վերլուծել այլ ոչ թե թութակավարի կրկնի այն ինչ տեսնում է Եվրոնյուսում

Հ.Գ. Իհարկե ես Սադդաթին նկատի չունեի, հիմա այնտեղ Մուբարակն է իշխում, բայց որը շարունակում է Սադաթի գիծը, այսինքն ժողովրդին կիսասոված պահելով ծառայել ամերիկյան շահերին ի վնաս արաբական շահերի

[Մելիք]

Երբ Պինորետը տապալեց Կոմունիստ Ալյենդեին, ամբողջ Սովետական մամուլը կատաղած գոռում էր թե Ամերիկյան իմպերիալիզմը ամեն գնով փորձում է իր դիկտատը հաստատել աշխարհում: Բայց հետո երբ դեմոկրատ-լիբերալները սկսեցին քանդել Սովետը ամեն ինչ փոխվեց: Դեմոկրատները ելան ու սկսեցին ապացուցել, որ տեսեք Պինոչետը փրկեց Չիլին Կոմունիզմի արհավիրքներից: Եթե Պինոչետը չլիներ ապա Ալիենդեն կաներ նույն բանը Չիլիում ինչ որ արեցին Լենինը ու Ստալինը Ռուսաստանում: Ու բոլորը նույն ձեւով ասացին հա բա ճիշտ էն ասում , բա ուրեմն մեզ էլ է պետք Պինոչետ որպեսզի այս անցումային շրջանը լավ անցնենք:

Հիմա էլ նորից հակառակ կարծիքը սկսեցին հուպ տալ ու նորից ստացվավ, որ վերադարձանք Սովետի տեսակետին: 25 տարվա մեջ մարդկաց հեշտությամբ կարողավում են երեք անգամ կարծիքները ստիպել տալ ու հետո էլ մարդիկ զարմանում են, որ դիկտատ կա: Բա որ մարդիկ հեշտությամբ պռոպագանդայի տակ ընկնեն բա դիկտատ էլ կլինի :

Ճշմարտությունը լրիվ այլ տեղ է, ու մարդ պետք է կարողանա սառնասիրտ այն գտնել ու վերլուծել այլ ոչ թե թութակավարի կրկնի այն ինչ տեսնում է Եվրոնյուսում

Ես քեզ հետ լրիվ համաձայն եմ: Ու ճիշտն ասած չհասկացա, թե ինչու էիր ինձ ուղղել այս խոսքերդ: Եվրոնյուս կամ BBS ընդհանրապես չեմ նայում հանգամանքների բերումով, ու թքած ունեմ սովետական քարոզչության վրա էլ ամերիկյան արժեքների վրա էլ: Ես ունեմ իմ արժեքները, որոնք ասում են, որ կյանքում ոչ մի բան չի կարող արդարացնել բռնությունը, լինեն դրանք տեռորիզմի դեմ ուղղված "գործողություններ", թե կոմունիստական չարիքի տարածման դեմն առնելու "միջոցներ":
Չարիքը չարիք է ծնում ու երբեք չի կարելի դադարեցնել բռնությունը բռնության միջոցով:

[Marduk]

Ես ունեմ իմ արժեքները, որոնք ասում են, որ կյանքում ոչ մի բան չի կարող արդարացնել բռնությունը, լինեն դրանք տեռորիզմի դեմ ուղղված "գործողություններ", թե կոմունիստական չարիքի տարածման դեմն առնելու "միջոցներ":

Ախր ամբողջ հարցը այստեղ հենց այն է, որ Կոմունիստներն էլ մի պտուղ չէին ու նրանք էլ էին հաճախ ուժ գործադրում իրենց գաղափարները տարածելու համար:

Բերեմ կոնկրետ օրինակ : Ավելի լավ չեր լինի ասենք Կամբոջայում լիներ Պինոչետ, որը մի 10.000 մարդու գնդակահարելով կփրկեր այն 2-3 միլլիոնի կյանքը որոնք զոհ գնացին Պոլպոտի կոմունիստական էքսպերիմենտներին:

Դրա համար եմ ես դեմ միանշանակ գնահատականներին: Էդ հիմա երբ չկա Կոմունիզմ մենք մոռացել ենք 20-րդ դարի կեսերին տիրող մթնոլորտը, բայց չէ որ այն ժամանակ երբ Պինոչետը գնդակահարում էր կոմունիստներին, հենց այդ նույն տարիներին կոմունիստները ասիական ու աֆրիկյան երկրներում միլլիոներով մարդ էին կոտորում: Պինոչետն էլ իր մտքում քցում բռնում էր, որ ավելի լավ է ինքը մի քանի հազար այստեղ խփի քան թե թողնի որ նույն բանը սկսվի Չիլիում, ինչ որ ասենք կատարվում էր այդ ժամանակ Կամբոջայում:

Կյանքը ավելի բարդ է, գունավոր է ... նյունսներ կան..

Իհարկե ես քո հետ համաձայն եմ որ բռնությունը ոչ մի ձեւով արդարացում չունի եթե գործում է խաղաղասեր ուժի դեմ: Այստեղ երկու կարծիք չկա

Ավելացվել է 4 րոպե անց
Ինչ վերաբերվում է մասոնության ապա դա իրական ուժ է, որ նախկինում էլ դերակատարություն է ունեցել ու հիմա էլ ունի Եվրոպայի ու Ամերիկայի քաղաքական կյանքում: Բայց դա առանձին թեմա է

[Մելիք]

Ախր ամբողջ հարցը այստեղ հենց այն է, որ Կոմունիստներն էլ մի պտուղ չէին ու նրանք էլ էին հաճախ ուժ գործադրում իրենց գաղափարները տարածելու համար:

Հենց դրա համար էլ նրանց իշխանությունն անընդուելի էր, չէ՞, որովհետև ուժ էին գործադրում, ուրեմն Պինոչետին ընդունենք, քանի որ նա կոմունիստ չէ՞ր, չնայած աշխատում էր, նույն, հաճախ նույնիսկ ավելի դաժան մեթոդներով:

Բերեմ կոնկրետ օրինակ : Ավելի լավ չեր լինի ասենք Կամբոջայում լիներ Պինոչետ, որը մի 10.000 մարդու գնդակահարելով կփրկեր այն 2-3 միլլիոնի կյանքը որոնք զոհ գնացին Պոլպոտի կոմունիստական էքսպերիմենտներին:

Եթեներ պատմությունը չի սիրում: Իսկ ինչ գիտենք, որ Ալյենդեն , եթե մնար, նույն կերպ չեր վարվի, ու իր հակառակորդներից մի քանի տասնյակ հազարներ կոտորելով, չէր ճնշի նրանց ու ոչ մի քաղաքացիական պատերազմ էլ չէր լինի:
Բայց եթե այնուամենայնիվ արդարացնում ենք Պինոչետին, ուրեմն եկեք արդարացնենք նաև Ստալինին, որովհետև, եթե Ստալինն էլ չկոտորեր էդքան այլախոհների, գուցե Սովետական Միությունում էլ քաղաքացիական ու անջատողական պատերազմներ կսկսվեին:

Իհարկե ես քո հետ համաձայն եմ որ բռնությունը ոչ մի ձեւով արդարացում չունի եթե գործում է խաղաղասեր ուժի դեմ: Այստեղ երկու կարծիք չկա

Իսկ ես այնուամենայնիվ պնդում եմ, որ բռնությունն ընդհանրապես արդարացում չունի, բոլոր դեպքերում: Անընդունելի պետք է համարել, երևույթը, ոչ թե դրա չափերը:

Ու վերջում մի հարց. կոնկրետ Հայաստանի համար վերցնենք մի իրավիճակ, երբ ձեր հարազատներից մեկը տեսնում է Հայաստանի ապագան այլ կերպ քան ղեկավարությունը, իսկ ղեկավարությունը գտնում է, որ երկրի ապագայի համար լավ կլինի նրան վերացնելը:
Ես հազարների մասին դեռ չեմ խոսում, մենակ մեկին են վերացնում, կարդարացնե՞ք նման գործողությունները: