Դորիան` բանաստեղծություններ

[Եկվոր]

Զարմանում եմ, իրո՞ք այքան ինֆանտիլ ես,
Թե՞ սիրտդ է խոսում ինձանից վիրավոր,
Եթե ինքդ քո մեջ դեռ տաղանդ ես տեսնում,
Ուրեմն մինիմում օկուլտիստ ես, Եկվոր:

Բա՞ն ասիր...

Արի հանգդ տանենք սնխչու մոտ՝
Գուցե կաղությունից փրկենք նրան.
Եվ եթե նմա՛ն ես հանգիդ անոտ-
Դու կամ Լենկթեմուր ես, կամ Թալեյրան…
Ոչ թե Դորիան...

Դոր ջան, ինձ սկսեց դուր չգալ այս… գլադիատորությունը, մանավանդ Գալաթեայի «նենգ աչքով»-ից հետո: Առաջարկում եմ ոչ ոքի: Ու քանի որ ե՛ս էի սկսել, դու ունես մեկ խոցման իրավունք: Ես վերջացրի: Սպասում եմ մահացու խոցման

[Dorian]

Դոր ջան, ինձ սկսեց դուր չգալ այս… գլադիատորությունը, մանավանդ Գալաթեայի «նենգ աչքով»-ից հետո: Առաջարկում եմ ոչ ոքի: Ու քանի որ ե՛ս էի սկսել, դու ունես մեկ խոցման իրավունք: Ես վերջացրի: Սպասում եմ մահացու խոցման

Դե, Եկ ջան, Գալաթեայի աչքով տալը ընդհանրապես նենգություն չէր պարունակում, կարծում եմ: Ամեն դեպքում ոչ ոքին ընդունված է:
Չեմ պատասխանում էլ
Էսօր ես չար չեմ, սիրահարված եմ Տեղադրում եմ էլի մի բանաստեղծություն...

(իրան)

Տունը իմ դատարկ է արդեն,
Քունը իմ ոչ մեկինն է, հոգիս,
Երանի թե ռեալ լիներ
Քեզ քանդել, կառուցել իմ կողքին:


Տունը իմ լռություն է միշտ,
Կարոտում եմ քո աղմուկները,
Երանի թե ուժեղ լինեի՝
Կտրեի քեզ պահող արմունկները:

Քեզ քանդեի, կառուցեի կողքիս,
Քեզ թողնեի կոտրել իմ պատյանը,
Քեզ պոկեի երկաթե թոկից
Ու բերեի, սոսնձեի մենությանս:

[Dorian]

«Արիվեդերչե»

Ավարտեցի ես մեր կինոն դեռ չսկսված,
Արդեն տիտրերն են և ուրեմն արդեն վերջն է,
Քեզնով հարբած՝ կողմնորոշումս էի կորցրել
Խակ մտքերից քաշած իմ սեր, արիվեդերչե:

Ես նախընտրում էի լռությունդ շոշափել,
Ես էի ընտրել հելունը իմ, պատճառն իմ մեջ է,
Շատ հեշտ է սիրելի լինել, բայց ոչ մուսա,
Դու մնացիր դեռ չհյուսած՝ արիվեդերչէ:

Ինձ մոռացիր, բայց մի մատնիր մոռացության,
Մատիդ ինձ խաչ արա ու նոր թերթիր մի էջ էլ,
Ներիր մտքերը իմ հղի-չմայրացած,
Մնաս բարով, իմ Նորանցած, արիվեդերչե:

[Շինարար]

Լավ է, վատ չի: Դու կդառնաս, բայց դեռ չես:

[Dayana]

Դոր, դու նարցիզ չես, նարգիզ ես, որ միտում ունի դառնալու բարբիզնակ

Խնդրում եմ ավելացնել ևս մեկ տարբերակ, քանի որ ուզում եմ ես էլ քվեարկեմ