Դորիան` բանաստեղծություններ

[Dorian]

Դոր չգիտեմ ինչ ասեմ, բոլոր գրածներիցդ ամենշատը հավանեցի, սիրեցի ու տպավորվեցի այս մեկով...գիտես, կարդալիս հիշեցի քո "Ցեխաջրած լուսինները"....
Նույն զգացողություններն էին, նույն կիրքը...Պատմվածքի հերոսներն ասես ստեղ էին....չգիտեմ, էդ իմ տպավորությունն ա
Պարզապես ստեղ ավելի արտահայտիչ էր...ավելի ցնդած

Ապրես... 2 ֆրոնտով հետդ խոսում եմ Մի անգամ ասեցի, էս էլ երկրորդ ապրեսը

[Dorian]

«Վերցրեք ինձ»

Որբ եմ ու անոթի, ցուրտն է այտերս այրել,
Փողոցից վերցրեք ինձ, ով դուք, հայոց մայրեր,
Վերցրեք ինձ:

Խելառ եմ, վաղուց եմ մարդկանց աչքից ընկել,
Կռացիր, վերցրու ինձ իմ սրտակից ընկեր,
Վերցրու ինձ:

Լքեք ընտանիքը ու եղեք իմ կողքին,
Թեկուզ այս մի գիշեր, վերցրեք ինձ դուք, տիկին,
Վերցրեք ինձ:

Եթե անկարող եք սսկվել, հանգիստ թողնել,
Դե եկեք, «վերցրեք» ինձ, պարոնայք չուզողներ,
Վերցրեք ինձ:

Ու կյանքիցս հետո անձայն, անլաց, աներգ,
Վերցրեք ինձ սեղանից իմ բարեկամ այրեր,
Վերցրեք ինձ:

[Dorian]

Մ.-ին

Ես չլսած ձայնը քո կարոտում եմ,
Երազելով վեր նայում`
Թաթախելով միայնակ դառնությունս
Քո պատրանքի շիրայում:

Ու փակվելով խենթի պես հորինված
Իմ օդային ամրոցում,
Խուսափելով օտար աչքերից
Քո լռությունն եմ ծծում:

Ինձ եմ սրբում քեզանով, մի խոսիր,
Պետք չէ բուժել էս տենդը,
Թույլ տուր հյուսեմ համրության հելյունով
Քո գոյության լեգենդը:

[Ուլուանա]

Պատկերները շատ լավն են, ուժեղ ու համոզիչ , այ որ վանկերն ու հանգերն էլ լավ մշակված լինեին, ավելի սահուն կկարդացվեր։ Ամեն դեպքում լավն էր, ինձ դուր եկավ։
Ես ընդհանրապես էնքան էլ չեմ սիրում անհավասար վանկերով ու թերի հանգերով բանաստեղծություններ, բայց էս մեկում պատկերներն էնքան ուժեղ էին, որ էդ թերությունները կարծես ծածկում էին։

[Moon]

Մ.-ին

Ես չլսած ձայնը քո կարոտում եմ,
Երազելով վեր նայում`
Թաթախելով միայնակ դառնությունս
Քո պատրանքի շիրայում:

Ու փակվելով խենթի պես հորինված
Իմ օդային ամրոցում,
Խուսափելով օտար աչքերից
Քո լռությունն եմ ծծում:

Ինձ եմ սրբում քեզանով, մի խոսիր,
Պետք չէ բուժել էս տենդը,
Թույլ տուր հյուսեմ համրության հելյունով
Քո գոյության լեգենդը:

Դոր էս ինչ լավն էր

[Հայկօ]

Թույլ տուր հյուսեմ համրության հելյունով
Քո գոյության լեգենդը:

Ամենահետաքրքիր տողերը տառասխալով ես գրել (վայ վայ վայ) : Հելուն, ոչ թե հելյուն:

[Dorian]

Ամենահետաքրքիր տողերը տառասխալով ես գրել (վայ վայ վայ) : Հելուն, ոչ թե հելյուն:

Բայց դու ինչն ես (վայ վայ վայ) Պիտի անպայման մի բան ասեիր չէ՞... Դե լավ... Ну Հայկօ, погоди!!!

[Եկվոր]

Մ.-ին

Ես չլսած ձայնը քո կարոտում եմ,
Երազելով վեր նայում`
Թաթախելով միայնակ դառնությունս
Քո պատրանքի շիրայում:

Ու փակվելով խենթի պես հորինված
Իմ օդային ամրոցում,
Խուսափելով օտար աչքերից
Քո լռությունն եմ ծծում:

Ինձ եմ սրբում քեզանով, մի խոսիր,
Պետք չէ բուժել էս տենդը,
Թույլ տուր հյուսեմ համրության հելյունով
Քո գոյության լեգենդը:

Դորիան ջան, երբ դու արդեն լինես ՀՀԳ, գուցե և «շիրան» ու «հելունը» ավելի ամրապնդեն հանճարեղությունդ, բայց այսօր իմ կարծիքով մի քիչ «կնճռում» են բանաստեղծությունդ, իսկ ընդհանուր առմամբ դու քեզ չես դավաճանում՝ ասելիքդ միշտ կա: Լավ էր

[Dorian]

Դորիան ջան, երբ դու արդեն լինես ՀՀԳ, գուցե և «շիրան» ու «հելունը» ավելի ամրապնդեն հանճարեղությունդ, բայց այսօր իմ կարծիքով մի քիչ «կնճռում» են բանաստեղծությունդ, իսկ ընդհանուր առմամբ դու քեզ չես դավաճանում՝ ասելիքդ միշտ կա: Լավ էր

Ես ՀՀԳ-ն չհասկացա... Լուրջ... Անծանոթ հապավում ա...
Չե՞ս ասի, թե ինչ ա նշանակում...

[Եկվոր]

Ես ՀՀԳ-ն չհասկացա... Լուրջ... Անծանոթ հապավում ա...
Չե՞ս ասի, թե ինչ ա նշանակում...

Իմ հապավումն ա, հենց նոր էի սարքել՝ Հայ Հանճարեղ Գրող

[Dorian]

Դորիան ջան, երբ դու արդեն լինես ՀՀԳ, գուցե և «շիրան» ու «հելունը» ավելի ամրապնդեն հանճարեղությունդ, բայց այսօր իմ կարծիքով մի քիչ «կնճռում» են բանաստեղծությունդ, իսկ ընդհանուր առմամբ դու քեզ չես դավաճանում՝ ասելիքդ միշտ կա: Լավ էր

Հա, Եկվոր ջան, հիմա հասկացա
Բայց նայի.
1. Ես հայ եմ
2. Ես հանճարեղ եմ
3. Ես գրող եմ

Այսինքն արդեն այդ հապավումին համապատասխանում եմ:
Առաջարկում եմ փոխել ձևակերպումը. «Երբ որ մեր հայերն ընդունեն, որ դու հանճարեղ գրող ես»:
Իսկ եթե ավելի լուրջ՝ շատ շնորհակալ եմ

[Եկվոր]

Հա, Եկվոր ջան, հիմա հասկացա
Բայց նայի.
1. Ես հայ եմ
2. Ես հանճարեղ եմ
3. Ես գրող եմ

Այսինքն արդեն այդ հապավումին համապատասխանում եմ:
Առաջարկում եմ փոխել ձևակերպումը. «Երբ որ մեր հայերն ընդունեն, որ դու հանճարեղ գրող ես»:
Իսկ եթե ավելի լուրջ՝ շատ շնորհակալ եմ

Դոր ջան, դու մոռանում ես, որ հանճարեղությունը մի безотказный հայտանիշ էլ ունի՝ անհամեստությունը: Նենց որ էտ հայերը ուզեն-չուզեն ընդունելու են, ժամանակի հարց է

[Dorian]

Դոր ջան, դու մոռանում ես, որ հանճարեղությունը մի безотказный հայտանիշ էլ ունի՝ անհամեստությունը: Նենց որ էտ հայերը ուզեն-չուզեն ընդունելու են, ժամանակի հարց է

Ջան, նախորդ գրառումս կարծում եմ հենց էդ հատականիշի ապացույցն էր
Հետևս կսմթեմ աչքով չտաս
Ապրես

[Dorian]

Ես էլ չեմ գրելու, ես վերցրել եմ փիք-ափս,
Վախենում եմ քնել ես ղեկին,
Ես ուզում եմ հիմա էլ գրի ԾՈՎԻՆԱՐԸ,
Ու նորից երգեցնի իմ հոգին...

ԾՈՎ ԳՐԻ... (սա էքսպրոմտ էր, սորի եթե տուֆտած ա)

[Dorian]

***

Թող երեսդ ինձ, ես խոստանում եմ աստառդ չուզել,
Ու թող ինձ քո կյանք, ես խոստանում եմ գնալ վաղ թե ուշ,
Թող նայեմ միայն քո ցուցափեղկին, չմտնեմ խանութ,
Չդառնամ երբեք անիմաստ, անպետք փեշիդ կպած փուշ:

Դեգերեմ մենակ, բայց թող ինձ երբեք գրկած չտանես,
Թող քերեմ հոգուս պատերին կպած խոսքերը վերջին,
Բայց հարկադրաբար չլսես հանկարծ, լուռ ականջ չանես,
Թող շատ չլինեմ երբեք քեզ համար, թող լինեմ «ոչինչ»...