Դորիան` բանաստեղծություններ

[Dorian]

***

Կամ համարդ է փոխվել, կամ աշխարհդ,
Կամ կողքինդ է փոխվել, կամ հոգիդ,
Ինձ թվում էր, այնքան դժվար է
Կորցնել մեկին:

Կամ գնացքդ ես փոխել, կամ հայացքդ,
Կամ հավատդ ես փոխել, կամ ճամփադ,
Ցրտերից հեռացող երամում
Ես տեսա, որ չվում եմ մենակ:


***

Օրս է տխուր, անընկերակից,
Վիճակս մորթած քաշում եմ շշին,
Ուր ես զվռնում կյնքիս ուղեկից,
Սրտիս հերպեսին դիր կազդուրիչ շիբ:

Էդ ով պիտի քեզ հորիներ, ասա,
Որ մինչև հիմա դեռ չի հորինել,
Միթե պոեմը կյանքիդ չգրված
Ինձ հակառակվող սև գրողինն է:

Իզուր են միթե իմ մատաղ արած
Տողերն ու օրերն այն մեծաքանակ,
Որ Աստված նայեց, ծիծաղեց վրաս,
Մատաղս չառավ:

Դու կաս կամ չկաս, կգաս կամ չես գա,
Դու ինքդ քեզ ես միշտ էլ հակասում,
Ես իմ հորինած հին կայարանում
Գալուստիդ մետրոն եմ նստած սպասում:

Բայց, ցավոք սրտի, ճամփեդ լուսավոր
Դեռ որ չի անցնում կյանքիս տարածքով,
Ես մանիկյուրի շիշը տեսնելով,
Դեռ չեմ կարոտում եղունգները քո:

Եվ սենտիմենտալ խոհերի ցրտից
Ճաքում է սիրտը իմ սառույց դառած,
Ես դեռ չմեռած հերձում եմ հոգիս,
Չքվիր իմ կյանքից, հերդ էլ անիծած:

Տապակված նորից սեփական խելքից
Հին միայնության թարմացրած դարդում,
Ես իմ հուսահատ երազում այսօր
Կտրվեմ սիրուն մի տղամարդու:

[impression]

Հետաքրքիր էր, ցինիզմը դուր եկավ, տողերը անմշակ էին, բայց մի քանի տեղ լավ թափով էր գրված: Երկրորդը դուր եկավ, առաջինը չէ: Սիրում եմ տենց թղթից ու գրչից մուռը հանել

[Dorian]

Հետաքրքիր էր, ցինիզմը դուր եկավ: Սիրում եմ տենց թղթից ու գրչից մուռը հանել

Շնորհակալ եմ Բա պատկերացրու, թե շրջապատս ոնց ա սիրում, որ մուռս ընդամենը թղթից ու գրչից եմ առնում, ոչ թե...

[Ուլուանա]

Ինձ էլ երկրորդը դուր եկավ. թեև մշակելու կարիք կա բավական, բայց հաջողված մասեր իրոք կան։

Իսկ բացի սիրո թեմայից, ուրիշ թեմայով չե՞ս ստեղծագործում։

[Dorian]

Ուլուանա ջան, ապրես, ստեղծագործող մարդու համար միշտ էլ կարևոր ա, որ իրեն գնահատեն: Էս էլ ուրիշ թեմայով:

***

Ով եմ ես, Աստված,
Երբ չլինելուս համար պետք էր լոկ
300 դրամ 20 տարի առաջ:

Ինձ ծնեց, գուցե, մեկի ուշացած
Վայելքի լկտի անզգուշությունը,
Ու ամեն գիշեր քնում է ինձ հետ
Մեկի հարամած, խանգարված քունը:

Ոչ ոք իմ բախտին բաժակ չշրջեց,
Տեսնելու համար արու եմ, թե էգ,
Իմ էս չընդհատված անգոյությունը
Տեսնես ում էր պետք:

Ու քանի մեկը հղի էր ինձնով,
Ինձ թվում էր, թե այդ ես եմ հղի`
Չգիտեի, ախր, ինչպես բացատրել
Սրտխառնոցը իմ:

Անխուսափելի կյանքի զգացում էր,
Շտապեցրած մի քիչ, մատուցված հում-հում,
Որ աշխարհ չեկած, արդեն նկատեի`
Լացով են ծնում, լացելով ծնվում:

Ամեն մեկը իր գորշ կյանքն է ողբում,
Ամեն մեկն ունի իր սգո սյունը,
Ինձ էլ երևի բաժին է հասել
Էս աբորտ չարած դժգոհությունը:

Ով եմ ես, Աստված,
Երբ իմ լինելու համար հերիք էր
19 գրամ 20 տարի առաջ...

[Հայկօ]

Լավն էր... Լավն էր ու դաժան ու նատուրալիստական ու դիպուկ ու տխուր...

Իսկականից՝ շատ ուժեղ էր:

[Dorian]

***

Ես շոշափում եմ աչքերս փակած
Քո հանկարծահաս գոյությունը մեղկ,
Ու լուսացնում են իմ փողոցների
Մթությունը քոռ լապտերներդ շեկ:

Դեռ թմրությունն է իր զգացնել տալիս
Ներկայությանդ վերջին ասեղը,
Երանի աշխարհը մի պահ լռեր
Ու թողներ լսեի սրտիդ բասերը:

Անիծեի, արդեն որերորդ անգամ,
Հոգիս տրտմեցրած մենությունս կենտ,
Եվ հանգիստ խղճով, առանց ծամելու
Քո տեղը կուլ տայի ամոթի թիքեդ:

[Ուլուանա]

Ով եմ ես, Աստված,
Երբ չլինելուս համար պետք էր լոկ
300 դրամ 20 տարի առաջ:

Ինձ ծնեց, գուցե, մեկի ուշացած
Վայելքի լկտի անզգուշությունը,
Ու ամեն գիշեր քնում է ինձ հետ
Մեկի հարամած, խանգարված քունը:

Ոչ մեկ իմ բախտին բաժակ չշրջեց,
Տեսնելու համար արու եմ, թե էգ,
Իմ էս չընդհատված անգոյությունը
Տեսնես ում էր պետք:

Ու քանի մեկը հղի էր ինձնով,
Ինձ թվում էր, թե այդ ես եմ հղի`
Չգիտեի, ախր, ինչպես բացատրել
Սրտխառնոցը իմ:

Անխուսափելի կյանքի զգացում էր,
Շտապեցրած մի քիչ, մատուցված հում-հում,
Որ աշխարհ չեկած, արդեն նկատեի`
Լացով են ծնում, լացելով ծնվում:

Ամեն մեկը իր գորշ կյանքն է ողբում,
Ամեն մեկն ունի իր սգո սյունը,
Ինձ էլ երևի բաժին է հասել
Էս աբորտ չարած դժգոհությունը:

Ով եմ ես, Աստված,
Երբ իմ լինելու համար հերիք էր
19 գրամ 20 տարի առաջ...

Օ, էս մեկը շատ ավելի հաջող էր, ապրես։

Ենթադրում եմ, որ սա նախորդ երկուսից ավելի ուշ ես գրել, հա՞։ Էստեղ պատկերներն ու ձևակերպումներն անհամեմատ ավելի հասուն ու ուժեղ են, հանգերը նույնպես անհամեմատ ավելի հաջողված են։

Մի փոքրիկ լեզվական դիտողություն.

Ոչ մեկ իմ բախտին բաժակ չշրջեց,

Ճիշտ կլինի՝ կամ «ոչ մեկը, կամ «ոչ ոք»։ Տվյալ դեպքում վանկերի քանակից ելնելով՝ «ոչ ոք» ձևն ավելի հարմար է։