Համաձայն եմ, որ առաջին հերթին մարդ պետք է կարողանա գոհ լինել իր ներկայիս վիճակով… բայց մարդ արարածն այն բանական երևույթն է, որ նրան ամեն ինչ քիչ է թվում, նա անընդհատ ձգտում է հասնել բարձունքների: Եւ եթե գա մի պահ, որ նա գտնի այդ բարձունքը, կկարողանա արտաբերել Գյոթեի Ֆաուստի խոսքերը. «ԿԱՆԳ ԱՌ, ԱԿՆԹԱՐԹ, ԴՈՒ ՀԻԱՍՔԱՆՉ ԵՍ»… եւ միգուցե հենց Ֆաուստի նման դա կդառնա նրա կյանքի վերջին ակնթարթը…Հրաչ-ի խոսքերից
Renata (24.10.2011)
Կարծեմ համաձայն ենք , որովհետեւ նոյն միտքերը արտայայտած ենք բայց տարբեր բառերով:Այո միշտ քիչ կը թուի մեզի ամէն բան, մեր բնութիւնն է այդ, չփախչինք այդ բնութենէն այլ օգտուինք ատկէ, նայիլ ուրիշներուն որոնք մեզմէ քիչ ունին հետեւաբար գոհանալ մեր ունեցածով, եւ մեր գոհ վիճակով ձգտիլ աւելի լաւին:
Մինչ շատ հետաքրքրական կը տեսնեմ Ֆաուստի խօսքը, որուն մասին կը խորհիմ թէ նոր նիւթի մը աղբիւրն է:
Հոս եմ
Ես, երբ փոքր էի(դպրոցական տարիներին) և ինձանից բարձր դասարանցիների մեկի անկետան(այդ ժամանակ անկետան կարծես մոդա էր դարձել) ընկավ ձեռքս և ես այնտեղ կարդացի`"ինչ է երջանկությունը" հարցը,և պատասխանը այսպես էր գրված` "Երջանկությունը դա մի թռչուն է,որը մերթ մոտենում ,մերթ հեռանում է",և ես այն ժամանակ մտածել եմ ինչու են սենց պատասխան գրել, որն է նրա իմաստը...իսկ հիմա մտածում եմ,երևի նրանք ճիշտ են...
_________________________
Լավը և նույնիսկ լավագույնը արագ հագեցնում է, եթե դառնում է առօրեական:
Re. Երջանկություն
Ես էս վերջերս մի թեորեմ էի հայտնագործել (ու ապացուցել), որի հետևանքը երջանկության անհրաժեշտ և բավարար պայմաններն էին: Բայց ալարում եմ հիմա էդ ամբողջը գրել: Բացի այդ էլ, եթե գրեմ, հնարավոր ա, որ «Մաթեմատիկա» բաժնում լինի: Դեռ չեմ կողմնորոշվել:
…
Վերջին խմբագրող՝ CactuSoul: 15.01.2007, 15:43:
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
eduard30 (14.03.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ