Սովաբուժություն
Ճիշտն ասած վաղուց էի ուզում բացել այս թեման, բայց չգիտես ինչու մինչև հիմա չեմ բացել։
Ինչպես և շատ ու շատ երևույթների, սովի մասին բժշկությունը նույնպես միանշանակ չի խոսում։ Հայտնի ու անվանի բժիշկների մի հոծ զանգված դեմ է արտահայտվում սովին, մյուս մասը հակադրվելով առաջիններին գտնում է, որ սովը լավագույն միջոց է բազմաթիվ հիվանդությունների դեմ պայքարելու համար։ Կա նաև մի երրորդ մաս, որոնք լռում են։ Այսինքն բժշկությունը իր սովորական վիճակում է:
Սակայն ես կարող եմ ասել իմ ու բազմաթիվ այլ մարդկանց կողմից փորձված ու ապացուցված տեսանկյունը: Հիմնվելով իրական փաստերի ու փորձի վրա: Ընդամենը մի քանի տարի առաջ ես գիժ կհամարեի բոլոր նրանց, ովքեր կխոստանային ինձ ավելի ուժեղ առողջություն սով պահելու դեպքում, մինչև... Ամեն ինչի մասին հերթով: Մորաքույրս լուրջ խնդիրներ ուներ ոտքերի հետ կապված: Նրա մոտ աղեր էին հայտնաբերել և ըստ բժշկի միայն վիրահատությունը կօգներ նրան հաշմանդամի կարգավիճակում չհայտնվել: Բժշկի ներկայացված ապագան իրոք դաժան էր, սակայն, ցավոք վիրահատության գումար չկար... Ցավոք այն ժամանակվա համար, թե չէ հետո... Բայց ամեն ինչի մասին հերթով: Կյանքը շարունակվում էր և օրերից մի օր, երբ մորաքույրս դասավորում էր երկար տարիներ ձեռք չտված գրքերը, հայտնաբերեց մի գիրք, որի վերնագիրն էր «Սովի հրաշքը», իսկ հեղինակը՝ Պոլ Բրեգ: Կարդալով այդ գիրքը նա որոշեց սով պահել... Սկսելով շաբաթական մեկ օրից նա հասավ 5-7 օրի: Այսօր նրան կարող են նախանձել երիտասարդ աղջիկները, իսկ բժիշկը միայն զարմանքի խոսքեր էր ասում:
Իմ սով պահելը հիմնականում պրինցիպի հարց է եղել: Մորաքույրս ասաց չես կարող, ես ասացի կարող եմ ու ապացուցելու համար պահել եմ, դա տևել է մոտ երկու ամիս: Սկզբում շաբաթական 1 օր, հետո 2, իսկ վերջում արդեն 4-5: Չեմ հիշում 10 թե 11-րդ դասարանում էի: Շարունակում էի հաճախել դպրոց, պարի, ԿՎՆի փորձերի, կարճ ասած ապրում էի սովորական կյանքով: Նիհարեցի 10 կգ մեկ ամսում, աչքերիս փայլը շլացնում էր բոլորին, հիշողությունս գերազանց էր, իսկ էներգիաս՝ անսպառ:
Պոլ Բրեգի նշանաբաններն են.
«Մի դարձեք ստամքսի ստրուկ։ Մարմինը հիմար է։»
«Կերեք ապրելու համար, այլ ոչ ապրեք ուտելու համար»։
Մեջբերել
Էջանիշներ