Ակումբցիների երեխաները

[Ուլուանա]

Երեխաների հետ «Այլ կերպիկ» ենք խաղում: Վազգենը փորձում է «որդի» բառը բացատրել, որ Արեգը գուշակի.
- Արեգ, դու ինձ ի՞նչ ես գալիս:
- Դուր եմ գալիս,- լուրջ-լուրջ պատասխանում է Արեգը:

[Ուլուանա]

Երեխաներիս հենց սկզբից ասել եմ, որ ես անգլերենով գրված բացիկներ չեմ ընդունում, տոներին ինձ նվիրած բացիկները պիտի միայն հայերենով լինեն: Սա ոչ միայն լրացուցիչ անգամ հայերեն գրելու միջոց է, այլև ամրապնդում է էն գիտակցումը, որ մեր ընտանիքի ներսում շփման լեզուն միայն հայերենն է, ու հատկապես կարևոր է, որ հույզերը, ցանկությունները, անձնական մտքերը հայերենով գրավոր արտահայտելու մեջ էլ վարժվեն:

Հետաքրքիր է տեսնել, թե երեխաներն ինչ են գրում բացիկներում, երբ կողքից մեծական ուղղորդումներ չեն ստանում: Համենայնդեպս, իմ երեխաների սկզբնական շրջանի բացիկներում, որպես կանոն, բացակայում է թե՛ բուն շնորհավորանքը (շնորհավոր Մարտի 8, կամ շնորհավորում եմ քեզ Մարտի 8-ի առթիվ), թե՛ բարեմաղթանքները: Փոխարենը գրում են, թե ինչքան են ինձ սիրում և թե ինչպիսին եմ ես : Ու պետք է խոստովանեմ, որ մտքերի ու հույզերի էդպիսի անմիջական արտահայտություններ կարդալը շատ ավելի հետաքրքիր ու հուզիչ է, քան քաջառողջության, կարմիր արևի ու կանաչ ճանապարհի մասին ծեծված բարեմաղթանքներ կարդալը: Արեգն արդեն մեծ է, սկսել է բարեմաղթանքներ էլ ներառել իր բացիկներում, բայց Դավիթը դեռ էն լիարժեք կուսական, անմիջական մռութ շրջանում է, երբ գրածը ոչ մի պայմանականության չի ենթարկվում, միայն մաքուր, պուպուշ հույզեր ու անկեղծ մտքեր են:

Դավթի` էս Մարտի 8-ին ինձ նվիրած բացիկի տեքստը.
«Մամա, ես քեզ շատ եմ սիրում: Դու ամենալավն ես: Դու շատ լավ ես կարդում: Դու շատ բարի ես: Շատ լավ ա, որ դու սուտ չես ասում»: Համ էլ հատուկ տեղեկացրեց, որ բացիկի մեջ նկարած սրտիկների շատությունը ցույց է տալիս, թե ինչքան շատ է ինձ սիրում:
Արեգն էլ ավելի փոքր տարիքում բացիկների մեջ պարտադիր գրում էր. «Դու շատ կրեատիվ ես»: