ՑենտՌ
ՑենտՌ
Շատ հանգիստ
Ты или заходи в мою жизнь, или иди куда-нибудь.. стоишь на пороге, а дверь настежь. мне холодно.
Մենք հյուրասեր ազգ ենք,դրա համար ել սիրում ենք իրար հյուր գնալ
Շատ լավ եմ վերաբերվում, բայց այն դեպքում, երբ հյուր ես գնում իրոք ի սրտե, այլ ոչ թե պարտադրված՝ "Իրենք եկել են, մենք էլ պետք ա գնանք, ամոթ ա", հիմար սկզբունքով: Որոշ մարդիկ Նոր Տարուն հյուր գնալը պարտք են համարում, որ "Վարդուշ մորքուրենց" դիմաց էլ պտիչկա դնեն: Ես անձամբ գնում եմ նրանց տուն, ում իրոք ուզում եմ տեսնեմ ու կարոտել եմ, ում տանը ինձ համար հաճելի ա, այլ ոչ թե գնում եմ գնալու համար: Իսկ մեր տուն եկած բոլոր հյուրերին ի սրտե ընդունում եմ, ու շատ ուրախանում: Ես հյուրեր ընդունել սիրում եմ, մանավանդ հարազատ ու թանկ մարդկանց՝ բարեկամ լինի, թե ընկեր:
Better to light a candle than to curse the darkness.
Տանել չեմ կարողանում, ազգովի Նոր տարին տոնից դարձրել ենք պարտականությունների շարան…Ամենաշատը չեմ սիորւմ, որ մեկը մյուսի տուն գնումա, այդ մյուսը «պատասխան այց»-ա կատարում
Նշելու լավագույն ձևն եմ համարում քեզ համար հաճելի և հետաքրքիր կոլեկտիվով հավաքվել, լավ ուրախանալ ու վերջ, որ տոնը դառնա տոն ու չհոգնեցնի:
Շատ կցանկանայի որ Նոր տարուն նախորդող օրերը զբաղվեի ոչ թե «բլինչիկ փաթաթելով» այլ միայն նվերներ ընտրելով ու տունը զարդարելով և շաատ հուսով եմ, որ գոնե մեր սերունդը կփոխի այս կարծրացած ավանդույթները:
Շատերին գիտեմ, որ էդ ամբողջ վազվզոցի մեջ չեն էլ հասցնում գոնե այցելել հրապարակ ու մայր տոնածառը տեսնել, չէ որ քաղաքը շատ գեղեցիկ է լինում տոնական օրերին
Ծաղիկները թույլ են ու բարի: Եվ նրանք աշխատում են իրենց քաջ ցույց տալ: Կարծում են , որ եթե փուշ ունենան, բոլորը իրենցից կվախենան...
Annushka (26.12.2009), Cassiopeia (26.12.2009), Kita (26.12.2009), One_Way_Ticket (25.12.2009)
Եթե սիրում էս հյուրեր ընդունել, ապա այդ այցելություններից լավ բան չկա, իսկ եթե... իհարկե լավ չի: Կուզեմ ավելի շատ գան, քան ես գնամ: Բայց մի ոչ հաճելի երևույթ էլ կա. էտ շնորհավորանքներն ու պաչ-պռոշտի~ն: ՈՒղղակի մարդու հոգի է դուրս գալիս, մի ամբողջ տարվա լվացք է կատարվում կեղտոտ ջրհորի ջրով:
Վերջին խմբագրող՝ Marine-24: 25.12.2009, 21:27:
Ես հյուր գնալ եմ սիրում։ Սեղան դնել-հավաքելուց զզվում եմ, նախաամանորյան վազվզոցից էլ։ Էս տարի ոչ մի բան չեմ անելու. արդեն էսօրվանից իմ «պարտականություններին» եմ անցել. տոնածառ, տուն զարդարելուն...
Բա ոնց եմ զզվում, որ առաջին 5 օրը մեր տուն հյուրեր համարյա չեն գալիս, իսկ ամսի 6-ը միշտ «հարամ են անում»
Մարդ չի կարողանում մի կարգին ուրախանալ...
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Ինձ համար Նոր տարին իմ մտերիմներին տեսնելու համար վատագույն ժամանակն է, երբ բոլորը վազվզոցի ու խառը, անսպասելի հանդիպումների մեջ են: Հետո, ուր էլ գնում են, ոչ մի բանից էլ չեն օգտվում, որ պատրաստողի հմտությունները ճիշտ գնահատվեն, տանտիրուհին մի քիչ շոյվի իր կատարածի համար:
Մտերիմներիս տեսնելու համար ինքս առիթ կստեղծեմ, մանավանդ որ իմ շրջապատում տարեկիցներս են գերակշռում, ու նրանցից յուրաքանչյուրն այս օրերին ընտանեեկան որոշումներին է ենթարկվում, ոչ թե սեփական քմահաճույքին:
Մեծ մասամբ, այս տոնին տխրում եմ: Ուսանողական տարիներին քննություններն էին հարամվում: Ո՛չ պարապել, ո՛չ լիաթոք ուրախանալ էր լինում: Մեկ էլ, մարդավարի ուրախ հաղորդումներ, համերգներ, բեմադրություններ չեն լինում, իմ իմանալով, որ հատկապես էս տոնին սպասեմ: Միակ տարբերությունը տոնական խցանումներով լի փողոցներն են:
Ու հեչ էլ պատրաստելը չի՛ խնդիրը: Եթե իմ մտերիմները գան, (իհարկե նախապես տեղեկացնելով ու միասին հավաքվելով), հաստատ մեծ սիրով կպատրաստեմ թեկուզ հարյուր ճաշատեսակ: Ի՞նչ անենք, որ խոհանոցամոլ չեմ:
Իսկ անակնկալներ շատ եմ սիրում: Ու կաշխատեմ գոնե դրանով տոնական տրամադրություն ապահովել շրջապատիս ու ինձ համար:
Հ.Գ. Շուտ եմ ասել, էս գրառմանը շնորհակալություն տալ չկա:
Chuk (26.12.2009)
Շատ լավ, ուղղակի չեմ սիրում, որ հենց մտնում ես ներս, առաջինը ասում են նստի մի բան կեր, էս արա, էն արա: Կան մարդիկ, որոնց գնում ես ի սրտե շնորհավորելու, ոչ թե ուտելու համար
Ես շատ եմ սիրում,ինձ համար միշտ շատ հետաքրքիր են անցնում տոնական օրերը,միակ վատ բանն էնա,որ ծնունդիս օրով(դեկտեմբերի 31ին)նստում գործ-մործ եմ անում,երբեք չեմ կարողանում հենց էդ օրը նշել ծնունդս,որովհետև ընկերուհիներս էլ զբաղված են լինում:Բարեկամներն էլ գալիս են մեր տուն ասում վայ էլի մոռացանք,որ ծնունդդա,էս ինչ խառը օր ես ծնվել, ու տենց առանց նվեր եմ մնում
Բայց դե ամեն դեպքում հաճելի ա տարվա մեջ գոնե 1անգամ հիշել բոլոր հարազատներին
aerosmith (26.12.2009)
Մանուլ (26.12.2009)
Ճիշտ ա : Շատ մտերիմ մարդկանց հետ միշտ էլ հանդիպում եմ, բայց դե Նոր տարուն տեսնում ենք նաև նրանց, ում հետ չի հաջողվում հաճախ հանդիպել :
Բարեկամների տուն համարյա չեմ գնում, մանավանդ՝ ստիպված: Գնում եմ մենակ էն դեպքում, երբ իրոք ուզում եմ իրենց տեսնել:
Քանի տարի ա՝ որոշում ենք Նոր տարվա գիշերը ընկերներով հավաքվել, բայց տենց էլ չենք հավաքվում: Ճիշտն ասած՝ ես էլ չեմ ուզում էդքան... Հաջորդ օրերը ավելի հավես ա
Մի՛ ունեցիր մեծ հույսեր, որպեսզի չունենաս մեծ հուսախաբություններ:
Եթե կարմրած քիթ պռունկով ու փռշտալով չեն գալիս, ապա շատ նորմալ եմ վերաբերվում:
Մեկ էլ ահավոր չեմ սիրում, որ տուն չմտած սկսում են, բա 5 րոպեով ենք մտել, էսինչի տուն դեռ պտի մտնենք...Այ մարդ ժամանակ չունեիր չգայիր, ով էր հրացանը դրել ճակատիդ ստիպում գաս? Եկել ես որ հայտնես թե ուր ես գնում?
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
Life (26.12.2009)
Շատ եմ սիրում Նոր տարուն հյուր գնալ և հյուրեր ընդունել: Կարելիա ասել Նոր տարին միակ առրիթնա տարվա մեջ, որ մարդիկ իրար հյուր են գնում:
Հիշում եմ, որ փոքր էի, ավելի հաճախ էինք գնում բարեկամների տուն, մեր տուն էլ ավելի հաճախ էին գալիս ու ավելի ուրախ էր անցնում… Հիմա ավելի ու ավելի են բարեկամները իրարից հեռանում, ամեն մեկը իրա համար, առանձին…
Մենակ չեմ սիրում Նոր տարվա էտ սեղան դնելն ու հավաքելը, ահավոր հոգնեցուցիչա: Մեկ էլ չեմ սիրում, որ հյուր ես գնում ու քեզ ստիպում են, որ անպայման իրանց խոզի բդից ուտես, որովհետև էս տարվանը «շատ լավա ստացվել»:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ