Բանն էր ի սկզբանե:
Ստվերը մոտեցավ ժայռի եզրին: Ներքևում տեսածն անհասկանալի էր ու սարսափելի:
- Որտե՞ղ ենք մենք,- հարցրեց նա:
- Ի՞նչ ես տեսնում:
- Անապատ ու խավար:
Տիրեց լռություն, ու ստվերին թվաց՝ լռությունը լի է մտածմունքով:
- Դու ունես բանալին, ու ես չէ՝ որ այն տվել եմ քեզ:
- Մենք շտապու՞մ ենք:
- Շտապու՞մ: Նույնիսկ հիմա դու ընդամենը մարդ ես, քո մարդկային պատկերացումներով: Այստեղ ժամանակ չկա: Այստեղ ոչ ոք չի շտապում:
- Որտե՞ղ ենք մենք:
- Դու առաջինն ես քո արյունից, ով գալիս է այստեղ: Ի՞նչ ես տեսնում:
Ստվերը զգաց, որ իր մի մասը պոկվեց ու ընկավ խավարի միջով: Հիշողության մեջ արթնացավ ինչ-որ քաղցր ու հյութեղ համ, որ զգացել էր ժամանակին՝ բայց ե՞րբ:
Էլի երկու էության միջով ընկնելուց հետո նա տեսավ բլուրը, որի շուրջբոլորը հավաքվել էին իր բոլոր զավակները՝ հիմա նա հիշեց:
- Դու ստում էիր, երբ ասացիր, թե ես առաջինն եմ իմ արյունից, ով գալիս է այստեղ: Ես այստեղ եմ ծնվել, այդպես չէ՞:
- Ուզում էի տեսնել, թե որքանը կհիշես: Սա էլ բավական է: Հիմա կպատասխանե՞ս ինքդ քո հարցին: Որտե՞ղ ես դու:
- Իմ ժողովուրդը սա անվանում է Կեթեր:
- Ճիշտ ես: Նայի՛ր ներքև: Ահա Մալխուտը, որ ես խոստացա քեզ ու քո զավակներին: Հիշու՞մ ես:
- Վերադարձրու՛ ինձ իմ անունը:
- Հիշի՛ր:
- Դու պահանջեցիր, որ ես իմ միակ որդուն զոհաբերեմ քեզ, ու ես հնազանդվեցի:
- Կարո՞ղ ես բացատրել, ինչու՞ են իմ արարքներն ու մղումները ընդամենը քո էության մռայլ ստվերը:
- Դա բարձր է իմ ընկալումից: Իսկ հիմա՝ վերադարձրու՛ ինձ իմ անունը:
- Փորձեմ բացատրել: Ես միշտ կարծել եմ, թե դու ես լցված իմ էությամբ ու լույսով: Իսկ այժմ հասկանում եմ, որ երբ եկա՝ դատարկ էի, ինչպես իմ եղբայրը: Ես կճեպն էի, իսկ դու լցրեցիր ինձ քո լույսով ու էությամբ: Եթե մարդ լինեի, կվախենայի: Բայց իմ բնույթով ես կընդունեմ ամեն ինչ այնպես, ինչպես կա:
- Վերադարձրու՛ ինձ իմ անունը:
- Երբեք: Իսկ հիմա եկել է խոստումները կատարելու ժամանակը: Ես քեզ ու քո զավակներին կտամ մի զենք, որի միջոցով նրանք ծնկի կբերեն աշխարհն ու կբարձրանան բոլոր ազգերի վրա: Ու քո զավակները կլինեն ավելի շատ, քան երկնքի աստղերը: Ու բոլոր ժողովուրդները կգան աշխարհի բոլոր ծայրերից քո տունը՝ քեզ ու քո որդիներին երկրպագելու: Նայի՛ր: Հիշու՞մ ես, ես պահանջեցի քեզանից, որ քո միակ որդուն զոհաբերես ինձ: Այժմ ես կկատարեմ իմ խոստումը: Ես իմ միակ որդուն կզոհաբերեմ քեզ ու քո Օրենքին: Ու իմ խոստումը կկատարվի:
- Դու խելագար ես:
- Խելագարը մարդկանց համար է: Մի մոռացիր, մենք հիմա մեկ ենք, ու շուտով մեզ ոչինչ չի բաժանի: Մենք խելագար չենք, նախկին մարդ, ում անվանում էին Աբրահամ: Մենք հետևում ենք մեր էությանը: Քո արյան մեջ իսկ գրված էր, որ այսպես պետք է լինի: Հիշիր, երկուսիս էլ միշտ Հայր են անվանել: Իսկ հիմա երկուսը մեկ են:
Ստվերին շրջապատող աչքերը թարթեցին, ու շուրջբոլորը լցվեց խավարով:
«Եվ շուրջ վեցերորդ ժամն էր. և խավար եղավ ամբողջ երկրի վրա մինչև իններորդ ժամը. արեգակը խավարեց: Եվ տաճարի վարագույրը մեջտեղից պատռվեց: Եվ Հիսուսը բարձրաձայն աղաղակեց և ասաց.
- Հա՛յր, քո ձեռքն եմ ավանդում իմ հոգին:
Երբ սա ասաց, հոգին տվեց»:
Ղուկաս ԻԳ 44-46
Մեջբերել
Needles In Eyes-ի խոսքերից
Էջանիշներ