Ե՞րբ է անհրաժեշտ ասել այդ բառերը. «Ես քեզ սիրում եմ»

[Chuk]

Սիրելին, որը միակն ա, չեմ կարծում, որ էնքան պրիմիտիվ լինի, որ բացի ես քեզ սիրում եմ -ից ուրիշ հաճելի բառեր չգտնի կոմպլիմենտ անելու համար

Իսկ գուցե հանճարեղությանը պարզությա՞ն մեջ է:
Գուցե և գտնի այլ խոսքեր, բազում ուրիշ ձևերով ցույց տա իր սերն ու հավատարմությունը, բայց դրան զուգահեռ չհոգնի ասել, որ սիրում է, կամ որ պաշտում է, կամ որ նե անկրկնելի է, կամ որ նե տարբերվում է այլոցից: Ու դա ասի հաճախ, անընդհատ, իսկ ինչու՞ ոչ:

[Ariadna]

Սիրելին, որը միակն ա, չեմ կարծում, որ էնքան պրիմիտիվ լինի, որ բացի ես քեզ սիրում եմ -ից ուրիշ հաճելի բառեր չգտնի կոմպլիմենտ անելու համար

Ինանա ջան, ես քեզ սիրում եմ–ը կոմպլիմենտ չի, ոչ էլ դրա տարատեսակ

[Լուսաբեր]

վայ էն դեմքի գույնին ու ձայնի բարձրությանը, որ էտ բառերը դուրս եկան վայ էն 1,5 տարին, որ սպասեցնել տվեց, որ ես ասեմ էտ նունյ բառերը Առաջին սերն էլ էտա

Ինչ-որ ժամանակ դնել ասելու համար պետք չի, ինչ-որ սահմանափկումներ պետք չեն:Ճիշտա սիրելուց մարդ հա ուզումա դա զգացնել տա դիմացինին, մյուս մարդկանց, չուզենա էլ գիտակցորեն, ենթագիտակցորեն հաստատ դա անումա:

Ինքս օրվա մեջ չեմ հաշվել քանի անգամ, բայց ամեն հնարավոր առիթով ասում եմ: ՈՒ պարտադիր չի փոխադարձ բառերը լսեմ, մի ժպիտն էլ բավականա, որ լավ զգամ: Նույնն էլ հակառակը: Բայց դե սերն արտահայտելու էնքան ուիրշ բառեր կաաաան.... դրանից էլ կիրառեք
Ու դրանք էն բառերն են, որ պետքա ինտիմ միջավայրում հնչեն, այլ ականջներից հեռու:Համենայն դեպս ինձ համար

Հ.գ. գիտնականները պարզել են, որ ամենաճիշտ ժամանակը երեկոյան ժամը 7ի կողմերնա, որովհետև էտ ժամին մարդը զգայունա դառնում ու ավելի լավա ընկալում ասվածը

[Inana]

Իսկ գուցե հանճարեղությանը պարզությա՞ն մեջ է:
Գուցե և գտնի այլ խոսքեր, բազում ուրիշ ձևերով ցույց տա իր սերն ու հավատարմությունը, բայց դրան զուգահեռ չհոգնի ասել, որ սիրում է, կամ որ պաշտում է, կամ որ նե անկրկնելի է, կամ որ նե տարբերվում է այլոցից: Ու դա ասի հաճախ, անընդհատ, իսկ ինչու՞ ոչ:

Պարզությունն ու պրիմիտիվությունը լրիվ տարբեր հասկացություններ են, եկեք չխառնենք
Եթե հենց սկզբից կարդաք իմ գրառումները կտեսնեք, որ ես չեմ ասում, թե սիրո մեջ բառերը բոլորովին հարկավոր չեն, ուղղակի չպետք է շաաատ կրկնել նույն բանը: Օրինակ, կրկնում են` օրինակ. դուք խինկալի շատ եք սիրում, ու շատ հաճելի ա այն ուտելը, բայց եթե օրը 3 անգամ սեղանին խինկալի դնեն, նորից առաջին անգամվա ախորժակով կուտեք???

[Shah]

Ինանա ջան, ես քեզ սիրում եմ–ը կոմպլիմենտ չի, ոչ էլ դրա տարատեսակ

Բայց հազար կոմպլիմենտ արժե:

[Շինարար]

Պարզությունն ու պրիմիտիվությունը լրիվ տարբեր հասկացություններ են, եկեք չխառնենք
Եթե հենց սկզբից կարդաք իմ գրառումները կտեսնեք, որ ես չեմ ասում, թե սիրո մեջ բառերը բոլորովին հարկավոր չեն, ուղղակի չպետք է շաաատ կրկնել նույն բանը: Օրինակ, կրկնում են` օրինակ. դուք խինկալի շատ եք սիրում, ու շատ հաճելի ա այն ուտելը, բայց եթե օրը 3 անգամ սեղանին խինկալի դնեն, նորից առաջին անգամվա ախորժակով կուտեք???

Դուք երբևէ սիրե՞լ եք, Ինանա: Ինձ մոտ այն տպավորությունն ա, որ ոչ… Գոնե մի անգամ պարզապես հենց այնպես սիրահարված մարդու մտքով երբեք չէր անցնի, ըստ իս, սերը համեմատել խինկալու հետ…

[Ուլուանա]

Իսկ ինչի չէ, է՞։ Ինչի չասես, ես ասող եմ, ախպեր, ու նաև ուզում եմ, որ ինձ անվերջ ասեն, կարամ օրը 100 անգամ ասեմ, ու չհոգնեմ։ Դրանից էլ հաճելի բան, որ սիրում ես, գիտես որ սիրված ես ու կարող ես դա կրկնել, ինչքան ցանկանաս։ Դրանից միայն դրական լիցքեր ես ստանում և հաղորդում, կարծում եմ։ Ինչի՞ համար է ձեռքով, ոտքով, աչքերով հասկացնելը, եթե կարելի է ասել մարդկային լեզվով, դրանով հաճույք պատճառել սիրելիիդ ու նաև քեզ։ Ինչքան շատ ջերմություն տաս դիմացինիդ, էնքան քեզ ավելի լավ կզգաս։ Վերջերս մի տեղ կարդում էի, որ այն ամուսինները, որոնց կանայք ամեն առավոտ համբուրում են ամուսնուն աշխատանքի ճանապարհելիս, աշխատավայրում շատ ավելի մեծ հաջողություններ են ունենում Չգիտեմ որքանով է ճիշտ, բայց ամեն դեպքում ճշմարտության հատիկ կա դրա մեջ, կարծում եմ։

Այ մարդ ո՞նց կարաս իսկականից սիրես ու չասես, որ սիրում ես:

Ես որ չեմ կարա: Ես ոչ մենակ կասեմ սիրում եմ հլա օրը տաս անգամ էլ կկրկնեմ ու էսքան տարիներս հեչ էլ չեն ապացուցել ինձ, որ դրանից իմ միակ սերը արժեզրկվել ա:

Լրիվ համաձայն եմ Ariadna–ի ու Դեկադայի հետ։ Ես էլ, օրինակ, համ պահանջ եմ զգում ինքս օրվա մեջ առնվազն մի քանի անգամ ասելու, որ սիրում եմ, համ էլ նույնը լսելու սիրելիիցս։ Երբեք չեմ հոգնել ո՛չ լսելուց, ո՛չ ասելուց, ու ո՛չ էլ իմ ասելուց է հոգնել սիրելիս։ Ու հեչ կապ չունի, որ երկուսս էլ գիտենք, որ սիրում ենք, մեկ է, միշտ էլ հաճելի է էդ բառերը լսելը, համենայնդեպս, ինձ համար դրանք երբեք չեն հնանում կամ, առավել ևս, արժեզրկում սերը։

Համաձայն չեմ: Մարդը կարա իսկականից սիրի ու չասի էդ մասին: Սիրո մասին բառերը չարաշահելը իմ կարծիքով արժեզրկում է սերը: Սիրող սրտերը կարող են լռությամբ էլ խոսել: Սիրելիս լուռ զրուցում են նաև աչքերը, որոնք կարող են ավելին ասել, քան մաշված ու միլիարդավոր անգամներով կրկնված բառերը:

Չամիչ ջան ես ասում եմ էդ բառերը չարաշահելու մասին, որ ամեն վայրկյան կրկնում են ու համը հանում:

Ճիշտն ասած՝ մի քիչ դժվարանում եմ պատկերացնել, թե էդ ինչքան պիտի ասի, որ համը հանի ու ներվայնացնի։ Համենայնդեպս, փոխադարձ սիրո դեպքում դեռ չեմ լսել կամ տեսել նման դեպք, որ սիրելիներից մեկը էնքան ասի էդ բառերը, որ մյուսը հոգնի։ Լուրջ, ոչ մի կերպ չեմ պատկերացնում։

Իսկ ընդհանրապես իհարկե շաաատ հաճելի ա լսել էդ բառերը սիրածդ մարդու շուրթերից մանավանդ առաջին անգամ:
Բայց մի հոգեբանական գրքի մեջ կարդացել եմ, որ առաջին անգամ խոստովանություն անելուց իրոք սիրող տղան աշխատում ա շրջանցել էդ երեք բառը, իրա համար տանջանք ա էդ բառերը ասելը: Փոխարենը նա գտնում ա նման արտահայտություններ.
"Ես անտարբեր չեմ քո նկատամբ..." կամ "Ես զգացմունքներ ունեմ քո նկատմամբ..." և այլն

Դե, առաջին անգամը լրիվ ուրիշ դեպք է, լրիվ ուրիշ հանգամանքներ։ Գոնե վերջին էջերում մենք կարծես թե արդեն էդ էտապն անցած, փոխադարձաբար սիրող զույգերի մասին էինք խոսում, չէ՞։

Երևի դա գալիս ա մարդու խառնվածքից: Ես էլ օրինակ կներվայինանայի օրվա մեջ հազար անգամ նույն բանը լսելուց: Հասկացանք էլի, ինչ ես գլուխ տանում: Կարելի ա սերը ցույց տալ քո վերաբերմունքով, օրինակ, ինչպես Արիադնան ա ասում, գործի գնալուց առաջ ամուսնուդ համբուրելով և շատ ուրիշ բաներով

բայց միթե իսկական կիրքն ու սերը բառերով են տրվում????

Այ սրանում լիովին համաձայն եմ: Իհարկե սերը պետք ա արտահայտել:
Ուղղակի ամեն մարդ իր ձևով ա արտահայտում: Դուք գտնում եք, որ ճիշտ է բառերով արտահայտվել ես գտնում եմ, որ բառերը շատ թույլ գործիքներ են սիրո արտահայտման համար: Կան ավելի արտահայտիչ միջոցներ, որոնք ամեն կին ինքը պիտի գտնի:

Ինանա, գրածներիցդ իրոք էնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, կարծես էդ խոսքերն ասելու կողմնակիցները պնդում են, թե դա սիրո արտահայտման միակ եղանակը պիտի լինի։ Ախր ոչ ոք էդպիսի բան չի ասել. ոչ ոք չի ասել, թե «Ես քեզ սիրում եմ» բառերը պիտի փոխարինեն սերը վերաբերմունքով, արարքներով արտահայտելուն։ Ոչ, էդ բառերն ընդամենը հաճելիորեն լրացնում են համապատասխան գործողություններին, պարզ է, որ չեն կարող փոխարինել, էդ նույնիսկ ծիծաղելի կլիներ։ Խոսքը նրա մասին է, որ դրանք լրացուցիչ հաճույք են, որից չարժե զրկել ինքներս մեզ ու սիրելիին, եթե ասելու ցանկություն կա։ Ու եթե կա նման ցանկություն, շատ լավ է։ Ինձ, օրինակ, ինչքան էլ գործողություններով ապացուցեն սերը, միևնույն է, միշտ էլ կարիք զգալու եմ, որ նաև ասվեն էդ բառերը։ Ու համոզված եմ, որ էս առումով բոլորովին բացառիկ չեմ. մարդկանց զգալի մասն էդպես է զգում։

[Chuk]

Պարզությունն ու պրիմիտիվությունը լրիվ տարբեր հասկացություններ են, եկեք չխառնենք
Եթե հենց սկզբից կարդաք իմ գրառումները կտեսնեք, որ ես չեմ ասում, թե սիրո մեջ բառերը բոլորովին հարկավոր չեն, ուղղակի չպետք է շաաատ կրկնել նույն բանը: Օրինակ, կրկնում են` օրինակ. դուք խինկալի շատ եք սիրում, ու շատ հաճելի ա այն ուտելը, բայց եթե օրը 3 անգամ սեղանին խինկալի դնեն, նորից առաջին անգամվա ախորժակով կուտեք???

Ես դրա համար էլ հատուկ նշեցի պարզություն բառը, ցույց տալու համար, որ նշված երևույթը պրիմիտիվության հետ եզր չունի

Իսկ շատ ու քիչը այնքան հարաբերական է: Ես օրինակ խինկալին անընդհատ չեմ ուտի, բայց առանց հացի էլ սեղան չեմ նստի: Մեկի համար այդ խոսքը կարող է լինել հացի պես անհրաժեշտ, մյուսի համար բնավ ոչ էական, երրորդի համար կարող է հաճախ լսելը հաճելի լինի, հաջորդը կարող է անտարբեր լինի այդ խոսքերի նկատմամբ: Իսկ սիրող մարդկանց դեպքում ես չեմ կարծում, որ եթե ասենք նա նեին անընդհատ այդ ասելու կարիք զգա, նեն դրանից իրեն վատ զգա: Առնվազն դեպքերի մեծ մասում էդպես չի լինի

---------- Ավելացվել է՝ 22:55 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 22:48 ----------

Դուք երբևէ սիրե՞լ եք, Ինանա: Ինձ մոտ այն տպավորությունն ա, որ ոչ… Գոնե մի անգամ պարզապես հենց այնպես սիրահարված մարդու մտքով երբեք չէր անցնի, ըստ իս, սերը համեմատել խինկալու հետ…

Չէ, ինչի՞: Օրինակ կարելի է ժողովրդական բանահյուսություն ստեղծել. սերը խինկալի է, թե դուրդ չի գալիս, վրան սխտորով մածուն լցրու:

[Սամսար]

Ե՞րբ պետք է ասել «ես քեզ սիրում եմ բառերը»։ Կամ երբեք՝ կամ էլ միշտ՝ գոնե աչքերով։ Այլապես առաջին անգամ ասածը իմաստ չունի։

[Shah]

Կարողա 100 անգամ էլ անհասկացված լինեմ, բայց էդ բառերը չեմ կարա լսեմ օրեկան ասենք 100 անգամ, կամ էլ հենց ինքս չեմ ասի ամեն րոպեն մեկ, իմ համար էդ բառերը ասելու համար մի ամբողջ արարողություն ա, "ես քեզ սիրում եմ" դա ասենք էն բառերը չեն որ ամեն րոպե պիտի ասեմ... Եթե էդ խոսքերը պիտի իրենց ուժն ու հեքիաթային էդ զգացում առաջացնելու ընդունակությունը կորցնեն, ապա դրա փոխարեն կասեի "սիրելիս, դե էլ չասեմ, հասկացար էլի..": Չէ էդ բառերը պետք ա ավելին լինեն քան թե սովորական բառերը:

[Գալաթեա]

Ե՞րբ:
Օրինակ քիչ առաջ, որ կողքս նստած էր... չասեցի էշ-էշ:

Հեսա զանգեմ ասեմ

[Հայուհի]

Կներեք, որ խառնվում եմ...
Երբ մարդ իսկապես զգում է, որ սիրում է, այ էդ ժամանակ էլ պիտի ասի... Հետո կարողա ուշ լինի...

[Inana]

Դուք երբևէ սիրե՞լ եք, Ինանա: Ինձ մոտ այն տպավորությունն ա, որ ոչ… Գոնե մի անգամ պարզապես հենց այնպես սիրահարված մարդու մտքով երբեք չէր անցնի, ըստ իս, սերը համեմատել խինկալու հետ…

Չէ չեմ սիրել, բայց սիրահարված եղել եմ ու շաաատ անգամներ:
Բայց ես սերը չեմ համեմատել խինկալիի հետ, այլ "ես քեզ սիրում եմ" բառերը: Ուշադիր եղիր:

[Սամսար]

"սիրելիս, դե էլ չասեմ, հասկացար էլի..":

Ճիշտ է, սիրելիին դիմելիս պետք է միշտ հենց այդ բառն ասել. նույնն է , թե ասես «ես քեզ սիրում եմ»։

[Լուսաբեր]

Կարողա 100 անգամ էլ անհասկացված լինեմ, բայց էդ բառերը չեմ կարա լսեմ օրեկան ասենք 100 անգամ, կամ էլ հենց ինքս չեմ ասի ամեն րոպեն մեկ, իմ համար էդ բառերը ասելու համար մի ամբողջ արարողություն ա, "ես քեզ սիրում եմ" դա ասենք էն բառերը չեն որ ամեն րոպե պիտի ասեմ... Եթե էդ խոսքերը պիտի իրենց ուժն ու հեքիաթային էդ զգացում առաջացնելու ընդունակությունը կորցնեն, ապա դրա փոխարեն կասեի "սիրելիս, դե էլ չասեմ, հասկացար էլի..": Չէ էդ բառերը պետք ա ավելին լինեն քան թե սովորական բառերը:

Լավ կանես ոնց կանես, դա որովհետև քո վորոշումնա, բայց ասեմ, էլի...
Սիրում եմ, սիրելիս, շատ եմ սիրում... ու նման լիքը արտահայտություններ, որոնք ուղղվում են սիրելիին ոչ մի անգամ իսկապես սիրող մարդու համար սովորական չեն կարա դառնան... ախր, եթե դու մտածում ես, որ դրանք արտասանելուց հետո պետքա դառնան սովորական, ուրեմն լարվում ես ասելուց կամ լսելուց, ուրեմն դա էլ բնական չի: Իսկ նման բաները պետքա էնքան բնական ու սահուն հնչեն...